„Lekcja 11. Materiał przygotowawczy: Cieszenie się błogosławieństwami Kościoła Pana”, Jezus Chrystus i Jego wieczna ewangelia. Materiały dla nauczyciela (2023)
„Lekcja 11. Materiał przygotowawczy”, Jezus Chrystus i Jego wieczna ewangelia. Materiały dla nauczyciela
Lekcja 11. Materiał przygotowawczy
Cieszenie się błogosławieństwami Kościoła Pana
W czasach, gdy w wielu miejscach na całym świecie liczba osób uczęszczających do kościołów różnych wyznań maleje, szczególnie ważne jest dążenie do głębszego zrozumienia, dlaczego Jezus Chrystus założył Kościół podczas Swojej doczesnej posługi, a następnie przywrócił go w dniach ostatnich. Podczas studiowania zastanów się, w jakim sensie przywrócony Kościół Pana wniósł lub może wnieść do twojego życia dodatkowy cel, siłę i radość.
Rozdział 1.
Jakie wyjątkowe błogosławieństwa można uzyskać jedynie poprzez członkostwo w Kościele Pana?
Apostoł Paweł nauczał, że Kościół jest zbudowany „na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus” (List do Efezjan 2:20). Podczas Swojej doczesnej posługi Jezus Chrystus wybrał dwunastu mężczyzn i ustanowił ich Swoimi Apostołami. Dał im upoważnienie i klucze kapłaństwa, aby mogli prowadzić Jego Kościół, nauczać Jego ewangelii, świadczyć o Jego realności i działać w Jego imię (zob. Ew. Mateusza 10:1, 7–8; 16:19; Dzieje Apostolskie 1:21–22; Doktryna i Przymierza 107:23). Możesz obejrzeć film pt. „Jesus Calls Twelve Apostles to Preach and Bless Others” [Jezus powołuje Dwunastu Apostołów do głoszenia ewangelii i błogosławienia ludzi] (1:30), aby dowiedzieć się więcej.
Po zmartwychwstaniu Jezus Chrystus nadal przewodził Swojemu Kościołowi poprzez Swoich Apostołów, którzy dzierżyli klucze kapłańskie, aby kierować dziełem zbawienia. Jednakże wielu sprzeciwiało się Jego powołanym sługom, a członkowie Kościoła zaczęli popełniać błędy. Po śmierci Apostołów „ludzie sfałszowali zasady ewangelii i wprowadzili nieuprawnione zmiany w organizacji Kościoła i obrzędach kapłańskich Z powodu rozpowszechnionego odstępstwa Pan wycofał z ziemi upoważnienie i klucze kapłaństwa” (Gospel Topics [Tematy ewangelii], „Apostasy” [Odstępstwo], strona internetowa topics.ChurchofJesusChrist.org). Okres ten zwany jest Wielkim Odstępstwem.
Ten stan odstępstwa trwał do czasu, gdy Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus ukazali się Józefowi Smithowi w 1820 roku (zob. Józef Smith — Historia 1:16–20). Kilka lat po tym ukazaniu się Jezus Chrystus wysłał niebiańskich posłańców do Józefa Smitha, którzy przekazali mu upoważnienie i klucze kapłańskie (zob. Józef Smith — Historia 1:68–72; Doktryna i Przymierza 110:11–16; 128:19–21). Dzięki temu boskiemu upoważnieniu Jezus Chrystus powołał nowych Apostołów i przywrócił Swój Kościół na ziemi (zob. Doktryna i Przymierza 1:30).
Obecnie Pierwsze Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów posiadają całe upoważnienie i wszystkie klucze kapłańskie niezbędne do kierowania Kościołem Pana. Ma to szczególne znaczenie dla każdego, kto chce być lepszym człowiekiem i zbliżyć się do Chrystusa.
Mówiąc o znaczeniu uczęszczania do kościoła dla wszystkich „religijnych ludzi”, Prezydent Dallin H. Oaks z Pierwszego Prezydium zauważył: „Uczęszczanie do kościoła i aktywność w nim pomaga nam stawać się lepszymi ludźmi i mieć lepszy wpływ na życie bliźnich” („Potrzeba istnienia Kościoła”, Liahona, listopad 2021, str. 24). Następnie powiedział:
Oczywiście potwierdzamy, że pisma święte, starożytne i współczesne, jasno nauczają o pochodzeniu i potrzebie istnienia Kościoła kierowanego przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, i posiadającego Jego upoważnienie. Świadczymy również, że przywrócony Kościół Jezusa Chrystusa został ustanowiony, aby nauczać pełni Jego doktryny i zarządzać Jego upoważnieniem kapłańskim do dokonywania obrzędów niezbędnych do wejścia do królestwa Boga [zob. Ew. Jana 3:5]. Członkowie, którzy rezygnują z uczęszczania do Kościoła i polegają jedynie na osobistej duchowości, odseparowują się od następujących niezbędnych aspektów ewangelii: mocy i błogosławieństw kapłaństwa, pełni przywróconej doktryny oraz motywacji i możliwości stosowania tej doktryny. Tracą możliwość zakwalifikowania się, by ich rodzina trwała na wieki. („Potrzeba istnienia Kościoła”, Liahona, listopad 2021, str. 25)
Starszy Robert D. Hales z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
Gdyby na ziemi nie było mocy kapłaństwa, przeciwnik mógłby poruszać się i panować bez żadnych ograniczeń. Nie byłoby daru Ducha Świętego, który by nami kierował i nas oświecał, ani proroków, którzy mówiliby w imieniu Pana, ani świątyń, w których moglibyśmy zawierać święte, wieczne przymierza, ani upoważnienia do udzielania błogosławieństw lub chrztu, do uzdrawiania i pocieszania. („Blessings of the Priesthood” [Błogosławieństwa kapłaństwa], Ensign, listopad 1995, str. 32)
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
W jaki sposób wyjaśniłbyś komuś, kto jest innego wyznania, wyjątkowe błogosławieństwa dostępne dla członków Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich?
Rozdział 2.
W jaki sposób aktywne uczestnictwo w życiu Kościoła może być błogosławieństwem dla mnie i innych osób?
Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o błogosławieństwach płynących z uczęszczania do Kościoła:
Warto zauważyć, że ostatecznym celem Boga jest nasz postęp […]. To wymaga czegoś więcej niż zwykłego bycia miłym lub czucia się uduchowionym. Wymaga wiary w Jezusa Chrystusa, odpokutowania, chrztu wodą i Duchem i wytrwania w wierze do końca. Nikt w odosobnieniu nie może tego w pełni osiągnąć, więc głównym powodem, dla którego Pan posiada Kościół, jest stworzenie społeczności świętych, którzy będą wspierać się wzajemnie „na ciasnej i wąskiej ścieżce, która prowadzi do życia wiecznego” [II Ks. Nefiego 31:18]. („Po co nam Kościół”, Liahona, listopad 2015, str. 108)
Apostoł Paweł nauczał, że bycie częścią społeczności świętych wzmacnia nas i może zbliżyć nas do Jezusa Chrystusa.
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Przeczytaj List do Efezjan 4:11–14 i zaznacz różne sposoby, na jakie uczestnictwo w Kościele Pana może być błogosławieństwem w twoim życiu.
Starszy Christofferson wyjaśnił również, że doświadczenia z innymi członkami Kościoła dostarczają nam niezbędnych okazji do stosowania ewangelii Pana:
Jako ciało Chrystusa, członkowie Kościoła służą sobie nawzajem w realiach codziennego życia. Nikt z nas nie jest doskonały. Możemy obrażać i być obrażani. Często testujemy siebie nawzajem za pomocą naszych dziwactw. W ciele Chrystusa musimy wyjść poza koncepcje i wzniosłe słowa, mając rzeczywiste doświadczenia, gdy uczymy się „żyć […] w miłości” [Doktryna i Przymierza 42:45]. („Po co nam Kościół”, Liahona, listopad 2015, str. 108)
Zapisz swoje przemyślenia
Możemy zdobyć „praktyczne” doświadczenie w budowaniu królestwa Pana poprzez powołania kościelne, zadania związane z posługą, służbę bliźnim, czyli lekcje dogadywania się z tymi, którzy się od nas różnią. Pomyśl o swoich przeszłych i teraźniejszych „praktycznych” doświadczeniach w swoim okręgu lub gminie. Wybierz jedno z nich i napisz, w jaki sposób pozwoliło ci ono zastosować nauki ewangelii i stać się bardziej podobnym do Jezusa Chrystusa. Jeśli nie uczęszczasz do kościoła, możesz napisać, w jaki sposób ty i osoby z twojego okręgu lub gminy możecie zostać pobłogosławieni, jeśli zaczniesz uczęszczać do kościoła.
Rozdział 3.
Co mogę zrobić, aby pomóc mojemu okręgowi lub gminie stać się bardziej przyjaznym miejscem dla wszystkich ludzi?
Zastanów się, jak to jest być traktowanym ciepło i szczerze, kiedy uczęszcza się do kościoła. W jakiej sytuacji pomogłeś komuś z twojego okręgu lub gminy tak się poczuć?
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Moroni nauczał o znaczeniu wspólnoty w Kościele. Przeczytaj fragment: Ks. Moroniego 6:4–5 i zastanów się, w jaki sposób możesz pomóc w budowaniu poczucia przynależności w swoim okręgu lub gminie.
Rozważ następujący przykład działania wspólnoty, który podała Siostra Carole M. Stephens, która służyła jako doradczyni w Generalnym Prezydium Stowarzyszenia Pomocy:
[Maria ma] wielu przyjaciół, którzy są mniej aktywni, i tych, którzy jeszcze nie usłyszeli przesłania przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa. Codziennie wykazuje się wiarą i modli się, aby poznać, kto potrzebuje jej pomocy, a następnie postępuje zgodnie z otrzymanymi podszeptami. Dzwoni, okazuje miłość i mówi swoim przyjaciołom: „potrzebujemy was”. Co tydzień organizuje domowe wieczory rodzinne w swoim mieszkaniu i zaprasza na nie sąsiadów, członków i misjonarzy — a także ich karmi. Zaprasza ich, aby przyszli do kościoła, opiekuje się nimi i siedzi obok nich, gdy przyjdą na spotkanie. („Mamy więc powód do radości”, Liahona, listopad 2013, str. 116.
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
Dla kogo z twojego okręgu lub gminy możesz być błogosławieństwem, wyciągając do niego pomocną dłoń? Co zrobisz, aby pomóc tej osobie poczuć miłość Zbawiciela, gdy przyjdzie do kościoła? Możesz obejrzeć film pt. „Inviting Others to ‘Come and Stay’” [Zapraszanie bliźnich, aby ‘przyszli i zostali’] (1:39), by poznać przykłady działań włączenia do wspólnoty.
