លូកា ១១:១–១៣

« ព្រះអម្ចាស់អើយ សូមទ្រង់បង្រៀនយើងខ្ញុំ ឲ្យចេះអធិស្ឋានផង »

បន្ទាប់ពីបានឮព្រះយេស៊ូវអធិស្ឋានហើយ « នោះសិស្សម្នាក់ទូលថា ព្រះអម្ចាស់អើយ សូមទ្រង់បង្រៀនយើងខ្ញុំ ឲ្យចេះអធិស្ឋានផង » ( លូកា ១១:១ ) ។ ព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយតបដោយការបង្រៀនដ៏ជ្រាលជ្រៅ ដែលអាចជួយពង្រឹងដល់ទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌តាមរយៈការអធិស្ឋានបាន ។ មេរៀននេះអាចជួយអ្នកឲ្យធ្វើឲ្យការអធិស្ឋានរបស់អ្នកកាន់តែមានអត្ថន័យ ។

ព្រះអម្ចាស់បង្រៀនអំពីការអធិស្ឋាន

សូមពិចារណាអំពីចម្លើយទាំងឡាយចំពោះសំណួរទាំងពីរនេះ ៖

• ហេតុអ្វីបានជាការអធិស្ឋានងាយស្រួល ?

• ហេតុអ្វីបានជាការអធិស្ឋានពិបាក ?

ការអធិស្ឋានអាចមានលក្ខណៈសាមញ្ញ និងត្រង់ៗ ប៉ុន្តែក៏ជ្រាលជ្រៅ និងមានអត្ថន័យបង្កប់ផងដែរ ។ នៅពេលអ្នករៀនពីការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអំពីការអធិស្ឋាន សូមស្វែងរកវិវរណៈអំពីរបៀប ដែលអ្នកអាចធ្វើឲ្យការអធិស្ឋានរបស់អ្នកកាន់តែមានអត្ថន័យ ។សូមអាន លូកា ១១:១ ដោយរកមើលសំណើដែលសិស្សម្នាក់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានទូលសួរទ្រង់ ។

ព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយតបជាមួយនឹងអ្វី ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាការអធិស្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ទ្រង់ក៏បានប្រទានការអធិស្ឋាននេះអំឡុងពេលទេសនកថានៅលើភ្នំផងដែរ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ៦:៩–១៣) ។ មនុស្សមួយចំនួនយល់ថា ព្រះយេស៊ូវមានបំណងឲ្យការអធិស្ឋាននេះត្រូវបានគេទន្ទេញចាំ ហើយនិយាយសារឡើងវិញ ។ ប៉ុន្តែដូចដែលប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀនថា « ការអធិស្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់គឺជាលំនាំមួយដើម្បីធ្វើតាម និងមិនមែនជាបំណែកដើម្បីទន្ទេញ និងសូត្រម្តងហើយម្តងទៀតនោះទេ » ( « Lessons from the Lord’s Prayers » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ៤៦ ) ។ បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានប្រទានការអធិស្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ជាឧទាហរណ៍អំពីរបៀបអធិស្ឋានហើយ ទ្រង់បានផ្តល់នូវការបង្រៀនដ៏បំផុសគំនិតផ្សេងទៀតអំពីការអធិស្ឋាន ។

ការស្វែងយល់បន្ថែមទៀតអំពីការអធិស្ឋាន

ដើម្បីស្វែងយល់ពីសេចក្តីពិតដែលអាចជួយអ្នកបាន សូមអានសំណួរខាងក្រោមទាំងមូល ជ្រើសរើសជម្រើសមួយដែលអ្នកចង់ស្វែងយល់បន្ថែម ហើយអានវគ្គបទគម្ពីរដែលមានភ្ជាប់មកជាមួយ ។

• តើខ្ញុំអាចរៀនអ្វីខ្លះ ចេញពីគំរូនៃការអធិស្ឋានរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ? ( លូកា ១១:២–៤ ; ម៉ាថាយ ៦:៩–១៣ )

• តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសន្យាអ្វីខ្លះអំពីការអធិស្ឋាន ? ( លូកា ១១:៩–១៣ ; សូមមើលផងដែរ ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ លូកា ១១:១៤ [ នៅក្នុង លូកា ១១:១៣ ] )

• តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានព្រមានយើងកុំឲ្យធ្វើអ្វីក្នុងការអធិស្ឋានរបស់យើង ? ( ម៉ាថាយ ៦:៧–៨ )

១ . សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក ៖

• តើសេចក្តីពិតមួយដែលអ្នកបានរៀនអំពីការអធិស្ឋាន ចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះគឺជាអ្វី ?

• តើអ្នកមានបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះជាមួយសេចក្ដីពិតនេះ ?

• តើអ្នករៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះ ?

ការធ្វើឲ្យចំណេះដឹងរបស់អ្នកកាន់តែស៊ីជម្រៅ

២ . ដើម្បីជួយធ្វើឲ្យចំណេះដឹងរបស់អ្នកអំពីការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះកាន់តែស៊ីជម្រៅ សូមបំពេញសកម្មភាព ក ខ ឬ គ អាស្រ័យលើបណ្ដុំព្រះគម្ពីរដែលអ្នកបានជ្រើសរើសមុននេះ ។ សូមធ្វើតាមការណែនាំដែលទាក់ទងនឹងសកម្មភាពនៃជម្រើសរបស់អ្នក ។

សកម្មភាព ក ៖ តើខ្ញុំអាចរៀនអ្វីខ្លះពីគំរូនៃការអធិស្ឋានរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ? ( លូកា ១១:២–៤ )

សូមអានឃ្លាខាងក្រោមទាំងមូល ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រើនៅក្នុងការអធិស្ឋានរបស់ទ្រង់ ហើយជ្រើសរើសឃ្លាពីរដែលអ្នកចង់សញ្ជឹងគិត ។

• « ឱព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌អើយ សូមឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានបរិសុទ្ធ » ( លូកា ១១:២ ) ។

• « សូមឲ្យរាជ្យទ្រង់បានមកដល់ » ( លូកា ១១:២ ) ។

• « សូមឲ្យព្រះហឫទ័យទ្រង់បានសម្រេចនៅផែនដី ដូចនៅស្ថានសួគ៌ដែរ » ( លូកា ១១:២ ) ។

• « សូមប្រទានអាហារ ដែលយើងខ្ញុំត្រូវការ មកជារាល់ថ្ងៃ » ( លូកា ១១:៣ ) ។

• « សូមអត់ទោសបាបយើងខ្ញុំ ដ្បិតយើងខ្ញុំក៏អត់ទោស ដល់អស់អ្នកដែលធ្វើខុសនឹងយើងខ្ញុំដែរ » ( លូកា ១១:៤ ) ។

• « ហើយសូមកុំឲ្យយើងត្រូវបាននាំទៅក្នុងសេចក្ដីល្បួងឡើយ ប៉ុន្តែសូមប្រោសឲ្យយើងខ្ញុំបានរួចពីសេចក្ដីអាក្រក់វិញ » ( ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ លូកា ១១:៤ [ នៅក្នុង លូកា ១១:៤ ] ) ។

ដោយចាំឃ្លាទាំងពីរដែលអ្នកបានជ្រើសរើសក្នុងចិត្ត សូមគិតអំពីចម្លើយរបស់អ្នកចំពោះសំណួរខាងក្រោម ៖

• តើអ្នកនឹងសង្ខេបអត្ថន័យនៃឃ្លាទាំងនេះយ៉ាងដូចម្តេច ?

• តើនៅពេលណាដែលអ្នកបានអធិស្ឋានទូលសូមអ្វីដែលស្រដៀងនឹងអ្វី ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានអធិស្ឋាន ? តើវាមានឥទ្ធិពលលើរូបអ្នកយ៉ាងដូចម្តេច ?

• ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា វាមានគុណប្រយោជន៍ដើម្បីអធិស្ឋានតាមលំនាំដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រទានដល់យើង ?

ប្រសិនបើអ្នកជ្រើសរើសសកម្មភាពនេះ សូមសរសេររបៀបមួយនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក ជារបៀបដែលអ្នកចង់ធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងការអធិស្ឋានរបស់អ្នក ។

សកម្មភាព ខ ៖ តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសន្យាអ្វីខ្លះអំពីការអធិស្ឋាន ? ( លូកា ១១:៩–១៣ )

ដូចដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង លូកា ១១:៩ ព្រះអម្ចាស់បានសន្យាថា « ចូរសូម នោះតែងនឹងឲ្យមកអ្នក ចូររក នោះតែងនឹងឃើញ ចូរគោះ នោះតែងនឹងបើកឲ្យអ្នក » ។

• តើសកម្មភាព « សូម » « រក » និង « គោះ » ស្រដៀងគ្នាយ៉ាងដូចម្តេច ? តើវាខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច?

• តើពាក្យទាំងនេះអាចជួយអ្នកឲ្យយល់ពីរបៀបអធិស្ឋានកាន់តែមានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច ?

បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវបានប្រៀបធៀបបំណងប្រាថ្នារបស់ឪពុករមែងស្លាប់ដើម្បីផ្តល់អំណោយដល់កូនៗរបស់គាត់ ទៅនឹងព្រះរាជបំណងរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដើម្បីប្រទានអំណោយដល់យើង ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនថា ប្រសិនបើឪពុករមែងស្លាប់ដែលមិនល្អឥតខ្ចោះ « [ ចេះ ] ឲ្យរបស់ល្អទៅកូន [ របស់គាត់ ] យ៉ាងដូច្នេះ » ( លូកា ១១:១៣ ) « នោះចំណង់បើព្រះវរបិតា ដែលគង់ស្ថានសួគ៌ តើទ្រង់នឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ មកអស់អ្នកដែលសូម ជាជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត ? » ( ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ លូកា ១១:១៤ [ នៅក្នុង លូកា ១១:១៣ ] ) ។ វាជាការសំខាន់ដែលត្រូវចងចាំថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ឆ្លើយតបការអធិស្ឋានតាមរបៀប និងពេលវេលារបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ។

• តើអំណោយអ្វីដែលអ្នកគិតថា ព្រះវរបិតាសួគ៌សព្វព្រះទ័យប្រទានដល់អ្នកទាំងឡាយណាដែលសូម និងរកសម្រាប់ពួកគេ ? តើអ្នកគិតថា ទ្រង់សព្វព្រះទ័យប្រទានអ្វីដល់អ្នក ?

ប្រសិនបើអ្នកជ្រើសរើសសកម្មភាពនេះ សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នកអំពីពេលវេលា ដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា អ្នកទទួលបានចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានរបស់អ្នក ឬពិពណ៌នាអំពីអ្វីដែលអ្នកនឹងធ្វើ ដើម្បីស្វែងរកចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋាន ។

សូមរួមបញ្ចូលថា ការចងចាំថាព្រះឆ្លើយតបការអធិស្ឋាន អាចជួយធ្វើឲ្យការអធិស្ឋានបច្ចុប្បន្នរបស់អ្នកកាន់តែមានអត្ថន័យបាន ។

សកម្មភាព គ ៖ តើព្រះអង្គសង្រ្គោះបានព្រមានយើងកុំឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ក្នុងការអធិស្ឋានរបស់យើង ? ( ម៉ាថាយ ៦:៧–៨ )

នៅក្នុងទេសនកថានៅលើភ្នំ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្រៀនយើងថា « នោះកុំឲ្យពោលពាក្យឥតប្រយោជន៍ផ្ទួនៗ » ( ម៉ាថាយ ៦:៧ ) ។ នៅក្នុងបរិបទនេះ ឥតប្រយោជន៍ មានន័យថា ទទេស្អាត ឬគ្មានន័យ ។ ការអធិស្ឋានដោយពោលពាក្យឥតប្រយោជន៍ផ្ទួនៗ គឺជាការនិយាយការអធិស្ឋានដដែលៗ ឬប្រើពាក្យដដែលៗនៅក្នុងការអធិស្ឋាន តាមរបៀបមួយដែលមិនបានគិតសោះ ។ ប្រសិនបើយើងស្មោះត្រង់ចំពោះសំណូមពររបស់យើង ទោះបីការអធិស្ឋានរបស់យើងដដែលៗក៏ដោយ ក៏វាមិនមែនជាពាក្យដដែលៗឥតប្រយោជន៍នោះដែរ ។

• តើការចៀសវាងការនិយាយដដែលៗដោយឥតប្រយោជន៍ក្នុងការអធិស្ឋានរបស់យើង អាចជួយយើងឲ្យខិតទៅកាន់តែជិតព្រះអម្ចាស់យ៉ាងដូចម្តេច ?

• តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីបាន ដែលអាចជួយអ្នកឲ្យចៀសវាងការប្រើពាក្យដដែលៗឥតប្រយោជន៍ នៅពេលអ្នកអធិស្ឋាន ?

សូមគិតពីឧទាហរណ៍នៃការអធិស្ឋាន ដែលអ្នកបានថ្លែងដោយគិតបានដិតដល់ និងស្មោះត្រង់ ។

• តើការអធិស្ឋានតាមវិធីនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាចំពោះអ្នក ?

ប្រសិនបើអ្នកបានជ្រើសរើសសកម្មភាពនេះ សូមសរសេររបៀបមួយនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក ជារបៀបដែលអ្នកចង់ធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដើម្បីចៀសវាងពាក្យដដែលៗឥតប្រយោជន៍នៅក្នុងការអធិស្ឋានរបស់អ្នក ។

ជម្រើស ៖ ចង់រៀនសូត្របន្ថែមទៀតទេ ?

តើមានឧទាហរណ៍អ្វីខ្លះអំពីការអធិស្ឋានដ៏មានអត្ថន័យ ?

នៅក្នុងវីដេអូ « How God Talks to Us Today » ( ១:៤៦ ) ស្ត្រីម្នាក់ពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់នាង ។

How God Talks to Us Today

A woman describes the power of prayer in her life.

នៅក្នុងវីដេអូ « Principles of Peace: Prayer » ( ២:៤៩ ) ជាងចម្លាក់ឌីជីថលម្នាក់នៅក្នុងឧស្សាហកម្មប្រដាប់ក្មេងលេង បានរៀបរាប់ពីបទពិសោធន៍របស់គាត់ ដែលបានអធិស្ឋានអំពីកូនស្រីរបស់គាត់ ដែលកើតមកមានបញ្ហាសុខភាព ។

Principles of Peace: Prayer #PrinceofPeace

Prayer is how we tell our Heavenly Father the blessings we desire and express our gratitude for what He has given us. As we pray in the name of Jesus Christ, we can receive answers to our prayers—including finding the peace Christ promises us.

ចុះប្រសិនបើខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំមិនត្រូវបានឆ្លើយតបនោះ ?

អែលឌើរ ជេ ដេវ ខននីស នៃពួកចិតសិបនាក់បានបង្រៀន ៖

ពេលខ្លះយើងហាក់ដូចជាមិនទទួលបានចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានដ៏ស្មោះសរ និងដ៏ឧស្សាហ៍របស់យើងឡើយ ។ វាត្រូវការសេចក្ដីជំនឿដើម្បីចងចាំថា ព្រះអម្ចាស់ឆ្លើយតបតាមពេលវេលារបស់ទ្រង់ និងតាមរបៀបរបស់ទ្រង់ ដើម្បីប្រទានពរដល់យើង ។ ឬបើយើងត្រិះរិះបន្ថែមទៀត យើងនឹងដឹងជាញឹកញាប់ថា យើងដឹងយ៉ាងច្បាស់អំពីអ្វីដែលយើងគួរធ្វើ ។

សូមកុំបាក់ទឹកចិត្ត បើការអធិស្ឋានរបស់អ្នកមិនទទួលបានចម្លើយទាំងអស់ក្នុងពេលតែមួយ ។ ដូចជាការរៀនភាសាបរទេសដែរ វាត្រូវការការអនុវត្ត និងការខិតខំប្រឹងប្រែង ។ ទោះយ៉ាងណា សូមដឹងថា អ្នកអាចរៀនភាសានៃព្រះវិញ្ញាណបាន ហើយនៅពេលអ្នករៀនចេះ វានឹងផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវសេចក្ដីជំនឿ និងអំណាចដ៏ធំធេងនៅក្នុងសេចក្តីសុចរិត ។

( ជេ ដេវ ខននីស « The Privilege of Prayer » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ១០៣ )

ចុះបើខ្ញុំមិនមានអារម្មណ៍ថាសមនឹងអធិស្ឋានវិញនោះ ?

អែលឌើរ ជេ ដេវ ខននីស នៃពួកចិតសិបនាក់បានបង្រៀន ៖

មានហានិភ័យមួយ ដែលមនុស្សម្នាក់ប្រហែលជាមិនមានអារម្មណ៍ល្អគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីអធិស្ឋាន ។ គំនិតនេះចេញមកពីវិញ្ញាណអាក្រក់ ដែលជាអ្នកបង្រៀនយើងមិនឲ្យអធិស្ឋាន ( សូមមើល នីហ្វៃទី២ ៣២:៨ ) ។ វាជាសោកនាដកម្មខ្លាំងណាស់ដែលគិតថា យើងមានបាបខ្លាំងពេករហូតដល់មិនអាចអធិស្ឋានបាន ដូចដែលអ្នកឈឺធ្ងន់ម្នាក់ជឿថា គាត់ឈឺធ្ងន់ពេកមិនអាចទៅពេទ្យបាន !

( ជេ ដេវ ខននីស « The Privilege of Prayer » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ១០៣ )