លូកា ៥:១–១១

ការធ្វើតាមព្រះអម្ចាស់ និងការសម្រេចបានគោលបំណងដ៏ទេវភាពរបស់យើង

នៅពេល ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស អនទ្រេ យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន ចាប់បាន « ត្រីសន្ធឹក » ប្រកបដោយអព្ភូតហេតុ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានអញ្ជើញពួកគេឲ្យ « ទម្លាក់អួនចាប់ត្រី [ របស់ពួកគេ ] ចុះ » ( លូកា ៥:៤, ៦ ) នោះពួកគេបានឃើញអ្វី ដែលពួកគេអាចសម្រេចបាន ដោយមានជំនួយពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ បន្ទាប់មក អ្នកនេសាទទាំងនេះបានជ្រើសរើសចាកចេញពីអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ មេរៀននេះមានគោលបំណងជួយអ្នកឲ្យមានបំណងប្រាថ្នាចង់ធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីឲ្យទ្រង់អាចជួយអ្នកឲ្យសម្រេចបាន ច្រើនជាងអ្វីដែលអ្នកអាចសម្រេចបានដោយគ្មានទ្រង់ ។

សូមបង្រៀនសិស្សឲ្យ « ប្រៀបធៀប [ បទគម្ពីរ ] ទៅនឹងខ្លួន [ គេ ] » ( នីហ្វៃទី១ ១៩:២៤ ) ។ ការប្រៀបធៀបបទគម្ពីរទៅនឹងខ្លួនយើងមានន័យថា ការប្រៀបប្រដូចបទគម្ពីរទាំងឡាយទៅនឹងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យសួរខ្លួនគេថា « តើស្ថានភាពអ្វីខ្លះ ក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ដែលស្រដៀងគ្នានឹងស្ថានភាពនៅក្នុងវគ្គបទគម្ពីរនេះ ? » ឬ « តើខ្ញុំដូចជាមនុស្សដែលយើងកំពុងសិក្សាក្នុងបទគម្ពីរនេះយ៉ាងដូចម្ដេច ? » នៅពេលសិស្សឃើញភាពស្រដៀងគ្នារវាងបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ និងហេតុការណ៍ដែលពួកគេសិក្សានៅក្នុងព្រះគម្ពីរ នោះពួកគេនឹងអាចកំណត់គោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍បានកាន់តែច្បាស់ ហើយអនុវត្តសេចក្ដីពិតទាំងនេះនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេបានកាន់តែប្រសើរឡើង ។

ការរៀបចំរបស់សិស្ស ៖ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអធិស្ឋាន ដើម្បីដឹងពីព្រះរាជបំណងរបស់ព្រះសម្រាប់ជីវិតរបស់ពួកគេ ។ សិស្សដែលមានពររបស់លោកអយ្យកោ អាចអានវាដោយស្វែងរកអ្វីដែលព្រះបានបើកសម្ដែង អំពីគោលបំណងនៃជីវិតរបស់ពួកគេ ។ អ្នកផ្សេងទៀតអាចទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពីការនិយាយជាមួយឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ ឬការស្វែងរកការយល់ដឹងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។

សកម្មភាពរៀនសូត្រដែលអាចមាន

គោលការណ៍ដ៏សំខាន់នៅក្នុងមេរៀននេះ គឺស្រដៀងនឹងគោលការណ៍មួយ ដែលបានគូសបញ្ជាក់នៅក្នុងគម្រោងមេរៀនសម្រាប់ ម៉ាថាយ ៤; លូកា ៤–៥ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ២០២៣ ។ សូមពិចារណាបន្ដការពិភាក្សាពីអ្វី ដែលសិស្សប្រហែលជាបានពិភាក្សានៅផ្ទះរួចហើយ ហើយអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែករំលែកជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ នូវអ្វីដែលពួកគេបានរៀននៅក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលា ។យោបល់ជំនួសសម្រាប់មេរៀននេះមាននៅក្នុងផ្នែក « សកម្មភាពរៀនសូត្របន្ថែម » នៃមេរៀននេះ ។

ការសម្រេចបានគោលបំណងដ៏កាន់តែអស្ចារ្យ

សូមចំណាយពេលបន្តិច ដើម្បីគិតអំពីមនុស្សមួយចំនួន ដែលបានទទួលជោគជ័យក្នុងកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យ ព្រោះព្រះបានជួយពួកគេឲ្យយល់ពីគោលបំណងរបស់ពួកគេ ។

សូមពិចារណាបង្ហាញរូបភាពបុគ្គលទាំងឡាយ ដែលសិស្សលើកឡើងពីប្រវត្តិសាសនាចក្រ ឬពីព្រះគម្ពីរ ។ រូបភាពមួយចំនួនក៏អាចត្រូវបានដាក់បង្ហាញ ដើម្បីរំឭកសិស្សអំពីបុគ្គលទាំងនេះផងដែរ ។ សិស្សអាចគិតអំពីមនុស្សដូចជា រេបិកា ( សូមមើល លោកុប្បត្តិ ២៤:៦០ ) ម៉ារា ( សូមមើល លូកា ១:២៨–៣១ ) ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស ( សូមមើល ម៉ាថាយ ៤:១៨–១៩ ; លូកា ៥:១០ ) ឬ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ( សូមមើល យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៣៣ ) ។

• ហេតុអ្វីវាអាចជារឿងដ៏សំខាន់ ដែលនរណាម្នាក់ត្រូវយល់ពីគោលបំណងដ៏ធំបំផុតរបស់ពួកគេ ?

• តើអ្នកបានកត់សម្គាល់ឃើញភាពខុសគ្នាអ្វីខ្លះនៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្ស ដែលយល់ពីព្រះរាជបំណងរបស់ព្រះសម្រាប់ពួកគេ និងអ្នកដែលមិនមានជំនឿបែបនេះ ?

មេរៀននេះនឹងផ្តោតលើរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានជួយ ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស ( ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា ពេត្រុស ផងដែរ ) ឲ្យរកឃើញថា ទ្រង់មានព្រះរាជបំណងដ៏កាន់តែអស្ចារ្យសម្រាប់លោក ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា សូមរកមើលភស្ដុតាងនៃគោលការណ៍ដែលថា នៅពេលយើងជ្រើសរើសដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះទ្រង់អាចជួយយើងឲ្យយល់ដឹង និងសម្រេចបានគោលបំណងដ៏កាន់តែអស្ចារ្យសម្រាប់ជីវិតរបស់យើង ។

សូមពិចារណាសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យចងចាំវា នៅពេលពួកគេស្វែងរកភស្តុតាងនៃគោលការណ៍នេះពេញមួយមេរៀន ។

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទហៅ ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស ឲ្យដើរតាមទ្រង់

បន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើអព្ភូតហេតុជាច្រើននៅស្រុកយូដា រួមទាំងការព្យាបាលម្ដាយក្មេករបស់ ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស ផងដែរ ( សូមមើល លូកា ៤:៣៨–៣៩ ) នោះទ្រង់បានយាងទៅឯច្រាំងទន្លេហ្គេនេសារ៉េត ( ឈ្មោះមួយផ្សេងទៀតសម្រាប់សមុទ្រកាលីឡេ ) ។ ទ្រង់បានយាងឡើងលើទូកនេសាទរបស់ ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស ហើយគង់នៅទីនោះដើម្បីបង្រៀនមនុស្សមួយក្រុមធំនៅតាមច្រាំងសមុទ្រ ( សូមមើល លូកា ៥:១–៣ ) ។ ពេលព្រះយេស៊ូវបញ្ចប់ការបង្រៀន នោះទ្រង់បានប្រទានការអញ្ជើញដល់ ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស ។

ប្រសិនបើសិស្សអានខគម្ពីរខាងក្រោមជាថ្នាក់ សូមពិចារណាអញ្ជើញពួកគេឲ្យផ្អាក បន្ទាប់ពីអានបានខគម្ពីរមួយ ឬពីរ ហើយជួយពួកគេស្រមៃថា ពួកគេគឺជា ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យថ្លែងពីអ្វីដែលពួកគេរៀន ។

សូមអាន លូកា ៥:៤–១១ ។ នៅពេលអ្នកអាន សូមព្យាយាមស្រមៃថា អ្នកគឺជា ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស ជាអ្នកនេសាទដែលមានបទពិសោធន៍ ។ វាអាចមានគុណប្រយោជន៍ក្នុងការយល់ថា ពាក្យ អួន មានន័យថាសំណាញ់សម្រាប់ចាប់ ឬអូសត្រី ( សូមមើល ខទី ៤ ) ។

• តើព័ត៌មានលម្អិតអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាសំខាន់នៅក្នុងដំណើររឿងនេះ ? ហេតុអ្វីទៅ ?

• តើអ្នកគិតថា ពេត្រុសអាចកំពុងគិត ឬមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ?

សូមចំណាយពេលបន្តិច ដើម្បីរកមើលភស្តុតាងណាមួយនៅក្នុងដំណើររឿងនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលជួយពេត្រុសឲ្យយល់ថា ព្រះអម្ចាស់មានព្រះរាជបំណងដ៏កាន់តែអស្ចារ្យសម្រាប់លោក ។

• តើពេត្រុសអាចបានរៀនអ្វីខ្លះអំពីខ្លួនលោក ចេញពីបទពិសោធន៍នេះជាមួយព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?

• ហេតុអ្វីបានជាអ្នកគិតថា ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យពង្រីកចក្ខុវិស័យរបស់យើងឲ្យយើងដឹងថា តើយើងជានរណា និងអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបាន ?

ការប្រៀបធៀបបទពិសោធន៍របស់ ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស ទៅនឹងបទពិសោធន៍របស់យើង

យើងអាចរៀនកាន់តែស៊ីជម្រៅពីដំណើររឿងនេះ ដោយការប្រៀបធៀបបទពិសោធន៍របស់ ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស ទៅនឹងបទពិសោធន៍ដែលយើងអាចនឹងមាន ។ ជំនាញសិក្សាព្រះគម្ពីរនេះគឺជាអ្វី ដែលនីហ្វៃបានលើកឡើងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន នៅពេលលោកបាននិយាយថា លោក « ប្រៀបធៀបបទព្រះគម្ពីរទាំងអស់ទៅនឹងខ្លួន [ លោក ] » ( នីហ្វៃទី១ ១៩:២៣ ) ។ ការប្រៀបធៀបបទគម្ពីរទៅនឹងស្ថានភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងអាចជួយយើងឲ្យ « [ បាន ] បញ្ចុះបញ្ចូល … ឲ្យជឿដល់ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះដ៏ប្រោសលោះរបស់ [ យើង ] » ហើយអាច « ជាប្រយោជន៍ និងការចេះដឹងដល់យើង » ( នីហ្វៃទី១ ១៩:២៣ ) ។សូមចំណាយពេលបន្តិច ដើម្បីប្រៀបធៀបបទពិសោធន៍របស់អ្នកជាមួយនឹងបទពិសោធន៍របស់ពេត្រុស ដោយការធ្វើដូចខាងក្រោម ៖សូមពុះទំព័រមួយទៅជាពីរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក ដើម្បីនៅម្ខាងនៃទំព័រនេះ អ្នកអាចរាយព័ត៌មានលម្អិតអំពីបទពិសោធន៍របស់ពេត្រុស និងនៅម្ខាងទៀត អ្នកអាចមើលទៅស្ថានភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ។ ប្រសិនបើចាំបាច់ សូមបើកទៅព្រះគម្ពីរ និងឧបករណ៍បទគម្ពីរដែលអាចរកបានណាមួយ ( ឧទាហរណ៍ សូមមើលសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ពេត្រុស » នៅលើគេហទំព័រ scriptures.ChurchofJesusChrist.org ) ដើម្បីជួយអ្នកឲ្យឆ្លើយនឹងសំណួរខាងក្រោម ។

សូមផ្តល់ឲ្យសិស្សនូវសំណៅចែកមួយ ដែលមានព័ត៌មានដូចខាងក្រោម ឬបង្ហាញវានៅខាងមុខថ្នាក់ ។ សូមពិចារណាធ្វើការជាមួយគ្នាដើម្បីឆ្លើយសំណួរអំពីពេត្រុស ។ បន្ទាប់មក សិស្សអាចត្រូវបានស្នើសុំឲ្យពិចារណាដោយស្ងាត់ស្ងៀម និងសរសេរអំពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ។

ការប្រៀបធៀបបទពិសោធន៍របស់ពេត្រុសទៅនឹងជីវិតរបស់យើងផ្ទាល់
តើពេត្រុសអាចពិពណ៌នាអំពីខ្លួនលោកយ៉ាងដូចម្តេច មុនពេលជួបព្រះយេស៊ូវនោះ ?	តើខ្ញុំពិពណ៌នាអំពីខ្លួនខ្ញុំយ៉ាងដូចម្តេច ?
ពេត្រុសស្ម័គ្រចិត្តដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយលះបង់ជីវិតរបស់លោកជាអ្នកនេសាទ ( សូមមើល លូកា ៥:១១ ) ។ តើអ្នកគិតថា ជីវិតរបស់ពេត្រុសមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្តេច ប្រសិនបើលោកមិនបានជ្រើសរើសដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះទេនោះ ?	តើខ្ញុំអាចត្រូវបានស្នើសុំឲ្យលះបង់អ្វីខ្លះ ដើម្បីដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ? តើជីវិតខ្ញុំអាចរងឥទ្ធិពលយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ ប្រសិនបើខ្ញុំបានជ្រើសរើសមិនធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទេនោះ ?
តើពេត្រុសបានបំពេញព្រះរាជបំណងដ៏កាន់តែអស្ចារ្យរបស់ព្រះអម្ចាស់ សម្រាប់លោកក្នុងជីវិតរបស់លោកយ៉ាងដូចម្តេច ?	សូមគិតអំពីបទគម្ពីរ ផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ពរជ័យបព្វជិតភាព ហើយបើអាចអនុវត្តបាន ពររបស់លោកអយ្យកោរបស់អ្នក ។ តើខ្ញុំដឹងអ្វីខ្លះអំពីព្រះរាជបំណងដ៏កាន់តែអស្ចារ្យរបស់ព្រះអម្ចាស់សម្រាប់ខ្ញុំ ? តើខ្ញុំមានសំណួរអ្វីខ្លះអំពីគោលបំណងរបស់ខ្ញុំ ?

• តើការប្រៀបធៀបបទគម្ពីរទៅនឹងខ្លួនអ្នកបានជួយអ្នកឲ្យរៀន ឬជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទកាន់តែខ្លាំងឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?

• តើមានភស្ដុតាងអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកបានរកឃើញថា យើងអាចសម្រេចបានគោលបំណងដ៏កាន់តែអស្ចារ្យសម្រាប់ជីវិតរបស់យើង នៅពេលយើងជ្រើសរើសដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?

• តើនៅពេលណាដែលអ្នកសង្កេតឃើញថា នរណាម្នាក់ទទួលឥទ្ធិពលវិជ្ជមាន ដោយសារការយល់ដឹងអំពីគោលបំណងរបស់ពួកគេ ?

• តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វីខ្លះ ដោយសារតែអ្វីដែលអ្នកទទួលអារម្មណ៍ ឬបានរៀននៅថ្ងៃនេះ ?

វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

លូកា ៥:៨

។; ហេតុអ្វីបានជាពេត្រុសហៅខ្លួនលោកថាជា « មនុស្សមានបាប » ?

នៅពេលដែលពេត្រុសបានជួបព្រះអង្គសង្រ្គោះលើកដំបូង ហើយបានឃើញព្រះចេស្ដាដ៏អព្ភូតហេតុរបស់ទ្រង់ នោះពេត្រុសបានទទួលស្គាល់ថា លោកជា « មនុស្សមានបាប » ដែលត្រូវការព្រះចេស្ដាដ៏ប្រោសលោះរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះយ៉ាងខ្លាំងក្រៃលែង ( លូកា ៥:៨ ) ។ ពាក្យសម្ដីរបស់ពេត្រុសបង្ហាញថា នៅពេលយើងចូលទៅជិតព្រះ នោះយើងចាប់ដឹងពីអំពីបាប និងភាពមិនស័ក្តិសមរបស់យើង ហើយចង់បានជំនួយពីទ្រង់ ដើម្បីក្លាយកាន់តែដូចជាទ្រង់ ។

( សៀវភៅសិក្សាព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីរបស់សិស្ស [ ឆ្នាំ ២០១៨ ] នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org )

តើព្រះអម្ចាស់អាចធ្វើអ្វីខ្លះសម្រាប់យើង នៅពេលយើងដើរតាមទ្រង់ ?

ប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ( ឆ្នាំ ១៨៩៩–១៩៩៤ ) បានបង្រៀន ៖

[ អ្នកទាំងឡាយណា ] ដែលប្រគល់ជីវិតរបស់ពួកគេថ្វាយព្រះនឹងដឹងថា ទ្រង់អាចធ្វើឲ្យជីវិតរបស់ពួកគេសម្រេចកិច្ចការបានច្រើន ជាងអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើបានដោយខ្លួនគេ ។ ទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យសេចក្ដីអំណរចាក់ចូលយ៉ាងជ្រៅក្នុងចិត្តពួកគេ ពង្រីកទស្សនវិស័យរបស់ពួកគេ ពន្លឿនគំនិតពួកគេ ពង្រឹងកម្លាំងពួកគេ លើកវិញ្ញាណពួកគេឡើង ចម្រើនពរជ័យពួកគេ បង្កើនឱកាសពួកគេ លួងលោមព្រលឹងពួកគេ បង្កើតមិត្តភាព ហើយចាក់ស្រោចនូវសេចក្ដីសុខសាន្ត ។ អ្នកណាក៏ដោយដែលបាត់បង់ជីវិតក្នុងការបម្រើដល់ព្រះ អ្នកនោះនឹងទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។

( អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន « Jesus Christ—Gifts and Expectations » Ensign ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៨៨ ទំព័រ ៤ )

សកម្មភាពរៀនសូត្របន្ថែម

វីដេអូ ៖ « Finding Your Purpose in Life: Does Faith Matter? »

សូមពិចារណាបង្ហាញវីដេអូ « Finding Your Purpose in Life: Does Faith Matter? » ( ៥:០៨ ) ដែលមាននៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតអំពីសារៈសំខាន់នៃការដឹងថា ពួកគេជានរណា ហើយពួកគេអាចក្លាយជានរណាបាន តាមរយៈការធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សិស្សក៏អាចទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពីការគិតអំពីឧបសគ្គនានា ដែលពួកគេអាចប្រឈមមុខ ដើម្បីឈានទៅដល់សក្តានុពលដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់ពួកគេផងដែរ ។ សូមឲ្យសិស្សពិចារណាសកម្មភាពអ្វី ដែលពួកគេនឹងធ្វើដើម្បីជម្នះឧបសគ្គទាំងនេះ ហើយធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយសេចក្ដីជំនឿ ។

ពេត្រុសបានចាកចោលសំណាញ់បង់ត្រីរបស់លោក ដើម្បីដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិភាក្សាអំពីទ្រព្យសម្បត្តិសំខាន់ៗនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ បន្ទាប់មក សូមជួយសិស្សឲ្យពិភាក្សាអំពីសារៈសំខាន់នៃការជ្រើសរើសធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ លើសអស់អ្វីៗផ្សេងទៀតទាំងអស់ ។សូមអាន ម៉ាថាយ ៤:១៨–២២ ហើយពិភាក្សាពីអត្ថន័យនៃការ « ទុកសំណាញ់ [ ចោល ] ភ្លាម » ( ខទី ២០ ) ដើម្បីដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ សម្រាប់ពេត្រុស និងអ្នកនេសាទផ្សេងទៀត ។សូមពិចារណាប្រើសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ យ៉ូសែប ប៊ី វ៉ឺតលីន ( ឆ្នាំ ១៩១៧–២០០៨ ) នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យឃើញពីអ្វីដែលអាចរារាំងយើង ពីការទទួលយកការអញ្ជើញឲ្យដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ៖

យើងអាចឲ្យនិយមន័យសំណាញ់ថាជាអ្វីមួយដែលទាក់ទាញ ឬរារាំងយើងមិនឲ្យធ្វើតាមការហៅរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ ។សំណាញ់នៅក្នុងបរិបទនេះ អាចជាកិច្ចការរបស់យើង ចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់យើង សេចក្តីសោមនស្សរបស់យើង និងលើសពីអ្វីទាំងអស់ផ្សេងទៀត ជាការល្បួង និងអំពើបាបរបស់យើង ។ និយាយឲ្យខ្លីទៅ សំណាញ់មួយអាចជាអ្វីៗដែលទាញយើងចេញពីទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ឬពីសាសនាចក្រដែលបានស្ដារឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ។ខ្ញុំសូមឲ្យឧទាហរណ៍ដ៏ទាន់សម័យមួយដល់អ្នក ។ កុំព្យូទ័រអាចជាឧបករណ៍ដែលមានគុណប្រយោជន៍ និងមិនអាចខ្វះបាន ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើយើងអនុញ្ញាតឲ្យវាលេបត្របាក់ពេលវេលារបស់យើងដោយឥតប្រយោជន៍ គ្មានផលចំណេញ ហើយជួនកាល ជាកិច្ចខិតខំប្រឹងដែលមានលក្ខណៈបំផ្លាញ នោះវានឹងក្លាយជាសំណាញ់ដែលជាប់អន្ទាក់ ។

( យ៉ូសែប ប៊ី វ៉ឺលីន « Follow Me » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០២ ទំព័រ ១៥ )

សូមជួយសិស្សឲ្យស្គាល់ពីពរជ័យនៃការធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដោយការសូមពួកគេឲ្យសញ្ជឹងគិត និងពិភាក្សាសំណួរដូចខាងក្រោមនេះ ៖

• តើយើងរៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ចេញពីការអញ្ជើញរបស់ទ្រង់ឲ្យធ្វើតាមទ្រង់ ?

• តើអ្នកត្រូវបានប្រទានពរយ៉ាងដូចម្ដេច តាមរយៈការជ្រើសរើសធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?

យើងមានពរជ័យ នៅពេលយើងគោរពតាមការបង្គាប់របស់ព្រះអម្ចាស់ សូម្បីតែយើងមិនយល់ពីហេតុផលរបស់ទ្រង់ទាំងស្រុងក៏ដោយ

សូមឲ្យសិស្សពិភាក្សាពីការលំបាកនានា ក្នុងការធ្វើតាមការណែនាំ ទាំងមិនយល់ច្បាស់ពីហេតុផលនៃការណែនាំនោះ ។ បន្ទាប់មក សិស្សអាចត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យអាន លូកា ៥:១–១១ ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានសុំឲ្យពេត្រុសធ្វើ និងរបៀបដែលលោកបានឆ្លើយតប ។សិស្សអាចរកឃើញ និងពិភាក្សាពីគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងធ្វើអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់ សូម្បីតែពេលដែលយើងមិនយល់ពីហេតុផលនៃការបង្គាប់របស់ទ្រង់ក្ដ៏ នោះទ្រង់អាចប្រទានពរដល់យើង ច្រើនជាងអ្វីដែលយើងបានគិតទុកទៅទៀត ។សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិភាក្សាអំពីពេលវេលា ដែលពួកគេបានឃើញគោលការណ៍នេះ បង្ហាញឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ឬនៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សដទៃ ។ឧទាហរណ៍ផ្សេងទៀតនៃការគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះអម្ចាស់ ទាំងមិនយល់ពីហេតុផលនៃការបង្គាប់របស់ទ្រង់ អាចរកឃើញនៅក្នុងការឆ្លើយតបរបស់នីហ្វៃ ចំពោះការបង្គាប់ឲ្យធ្វើផ្ទាំងចំណារពីរផ្ទាំង ( សូមមើល នីហ្វៃទី១ ៩:៥–៦ ) និងការដាក់បញ្ចូលផ្ទាំងចំណារទាំងនេះរបស់មរមនទៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ( សូមមើល ពាក្យសម្ដីនៃមរមន ១:៦–៧ ) ។