Kapitulo 14
Ang Zion ug ang iyang mga anak nga babaye tuboson ug limpyohan sa adlaw sa milenyum—Itandi sa Isaias 4. Mga 559–545 B.C.
1 Ug niana nga adlaw, pito ka babaye ang makahupot sa usa ka lalaki, nga mag-ingon: Kami mokaon sa kaugalingon namong pan, ug mosul-ob sa kaugalingon namong sapot; apan itugot nga kami pagatawagon sa imong ngalan aron mawagtang ang among pagkadili bulahan.
2 Niana nga adlaw ang sanga sa Ginoo mamahimong matahom ug mahimayaon; ang bunga sa yuta hilabihan kaanindot ug lamian alang niadtong nakalingkawas sa Israel.
3 Ug mahitabo, nga sila nga nahibilin sa Zion ug magpabilin sa Jerusalem tawagon nga balaan, matag usa nga nahisulat kauban sa mga buhi sa Jerusalem—
4 Kon mahugasan na sa Ginoo ang kahugaw sa mga anak nga babaye sa Zion, ug malimpyohan na ang dugo sa Jerusalem gikan sa tunga-tunga niini pinaagi sa espiritu sa paghukom ug sa espiritu sa pagtunaw.
5 Ug ang Ginoo mohimo sa matag puy-anan nga dapit sa bukid sa Zion, ug sa tanan niyang panagtigom, og usa ka panganod ug aso inig ka adlaw ug kahayag sa nagsiga nga kalayo inig ka gabii; kay diha sa tibuok himaya sa Zion maanaa ang panalipod.
6 Ug adunay usa ka tabernakulo nga mahimong landong inig ka adlaw gikan sa kainit, ug mahimong dapit nga kadangpan, ug katagoan gikan sa bagyo ug gikan sa ulan.