Rozdział 24
Izrael zostanie zgromadzony i będzie cieszyć się odpoczynkiem podczas Milenium. Lucyfer wypędzony z nieba z powodu buntu. Izrael zatriumfuje nad Babilonem (światem). Por. Ks. Izajasza 14. W okresie lat 559–545 p.n.e.
1. Jakubowi zaś Pan okaże Swe miłosierdzie i znowu wybierze Izraela, i osadzi ich we własnej ziemi. I cudzoziemcy przyłączą się do nich i będą trwać przy domu Jakuba.
2. I przyjmą ich ludy, i zaprowadzą na ich miejsce; zaiste, z daleka, nawet z krańców świata; i powrócą na swe ziemie obiecane. I dom Izraela weźmie ich sobie w posiadanie, a ziemia Pana będzie dla sług i służących; i będą mieli w niewoli tych, którzy ich w niewoli trzymali; i będą panowali nad swoimi ciemięzcami.
3. I stanie się w owym dniu, że Pan da ci odpoczynek od twych cierpień i bojaźni, i ciężkiej niewoli, którą cię przytłoczono, abyś służył.
4. I stanie się w owym dniu, że powtarzać będziesz to przysłowie przeciwko królowi babilońskiemu, i powiesz: Jakże nadszedł kres ciemięzcy! Jak zginęło złote miasto!
5. Połamał Pan laskę niegodziwych i berła włodarzy.
6. On, który w złości smagał narody nieustannymi ciosami, który rządził narodami w gniewie, jest prześladowany, i nikt nie powstrzymuje.
7. Cały świat odpoczywa i jest spokój; rozbrzmieli śpiewem.
8. Nawet cyprysy i cedry libańskie cieszą się i mówią: Odkąd powalony leżysz, drwale nie wychodzą, aby nas wycinać.
9. Piekło poniżej poruszyło się na twe przybycie; dla ciebie podburzyło zmarłych, wszystkich władców ziemi; kazało powstać z tronów wszystkim królom narodów.
10. Ci zaś wszyscy razem odzywają się i mówią do ciebie: Czy ty również padłeś bezsilny jak i my? Czy stałeś się do nas podobny?
11. Do grobu strącono twój przepych. Nie słychać dźwięku twoich harf; robactwo jest twoim posłaniem i robactwo jest twoim przykryciem.
12. Jakże to spadłeś z niebios, o Lucyferze, synu jutrzenki! Jakże runąłeś na ziemię, ty, który podbijałeś narody!
13. Ty, który mówiłeś w swym sercu: Wstąpię na niebiosa, wywyższę swój tron ponad gwiazdy Boże. Zasiądę na górze zgromadzenia, na stronach północy.
14. Wzniosę się nad chmury wysokie; do Najwyższego stanę się podobny.
15. A oto zostaniesz strącony do piekła, na samo dno otchłani.
16. Ci, co cię ujrzą, utkwią wzrok w tobie i zastanowią się nad tobą, i powiedzą: Czyż to nie ten, który trząsł ziemią, który potrząsał królestwami?
17. I świat cały obracał w pustkowie, jego miasta niszczył i nie otworzył domów swych jeńców?
18. Wszyscy królowie narodów — każdy z nich spoczywa w chwale, każdy we własnym domu.
19. Lecz ciebie wypędzono z twego grobu niczym wzgardzoną gałąź, a resztka tych, którzy zostali zabici, przebici mieczem, którzy spadają do kamiennej otchłani — stratowano jak ścierwo pod stopami.
20. Nie będziesz ty z nimi zjednoczony w grobie, gdyż kraj swój zniszczyłeś, zabiłeś swój lud. Potomkowie złoczyńców nigdy nie będą znani.
21. Przygotujcie rzeź jego dzieci za niegodziwości ojców, żeby nie powstały i nie posiadły ziemi, ani nie pokryły powierzchni świata miastami.
22. Powstanę przeciw nim — rzecze Pan Zastępów — i wykluczę z Babilonu imię i resztkę, i syna, i bratanka — rzecze Pan.
23. Uczynię go siedliskiem dla bąków i bagnem. I wymiotę go miotłą zagłady — rzecze Pan Zastępów.
24. Tak przysiągł Pan Zastępów, mówiąc: Zaprawdę, jak umyśliłem, tak się stanie, i co postanowiłem, to się wypełni —
25. Sprowadzę Asyryjczyka do mego kraju i w moich górach go zdepczę pod moimi stopami. Wówczas zdjęte zostanie z nich jego jarzmo, a jego brzemię zdjęte z ich ramion.
26. Taki jest zamiar powzięty co do całej ziemi; a to jest ręka wyciągnięta nad wszystkie narody.
27. Albowiem jeżeli Pan Zastępów postanowił, któż to udaremni? I Jego ręka jest wyciągnięta, i któż ją odwróci?
28. W roku śmierci króla Achaza był taki wyrok:
29. Nie ciesz się, cała Palestyno, że jest złamana rózga tego, co cię smagał, gdyż z zarodka węża wyrośnie żmija, a jej płodem będzie ognisty latający wąż.
30. Pierworodny ubogich paść będzie, a potrzebujący bezpiecznie odpocznie; lecz twoich potomków głodem wytępię, a on resztki twoje zabije.
31. Zawodź, o bramo! Krzyknij, o miasto! Zadrżyj, cała Palestyno! bo z północy nadciąga dym i nikt nie będzie sam w swym wyznaczonym czasie.
32. Co zaś odpowiedzieć posłom narodów? To, że Pan założył Syjon i w nim znajdą ostoję biedni Jego ludu.