1. Oto będzie wielu — w ten dzień, gdy przystąpię do dokonania zdumiewającego dzieła pośród nich, by wspomnieć na przymierza, które dałem dzieciom ludzkim, abym mógł po raz drugi wyciągnąć mą rękę, by odzyskać mój lud, który jest z domu Izraela.

2. A także, abym mógł pamiętać obietnice, które dałem tobie, Nefi, i twojemu ojcu, że będę pamiętał o waszych potomkach, i że słowa waszych potomków wyjdą z moich ust do waszych potomków; i Moje słowa rozbrzmią po krańce ziemi jako sztandar dla mojego ludu, który jest z domu Izraela;

3. I ponieważ słowa moje rozbrzmią — wielu spośród Innych narodów powie: Biblia! Biblia! Mamy Biblię i nie może być więcej Biblii.

4. Lecz tak rzecze Pan Bóg: Głupcy, będą oni mieli Biblię, i wyjdzie ona z ust Żydów, mego pradawnego ludu przymierza. I jak dziękują oni Żydom za Biblię, którą od nich otrzymali? Zaiste, co Inne narody mają na myśli? Czy pamiętają trudy, mozoły i cierpienia Żydów oraz ich pilność wobec mnie w udostępnieniu zbawienia Innym narodom?

5. O Inne narody, czy pamiętałyście o Żydach, o moim pradawnym ludzie przymierza? Nie; lecz przeklinałyście ich i nienawidziłyście ich, i nie starałyście się ich odzyskać. Oto ja odpłacę wam, zsyłając to wszystko na wasze głowy; albowiem ja, Pan, nie zapomniałem mojego ludu.

6. Jesteście głupcami, którzy powiedzą: Biblia, mamy Biblię i nie potrzebujemy więcej Biblii. Czy mielibyście Biblię, jeśli nie Żydzi?

7. Czyż nie wiecie, że istnieje więcej narodów niż jeden? Czyż nie wiecie, że ja, Pan, wasz Bóg, stworzyłem wszystkich ludzi, i pamiętam o tych, którzy są na wyspach morza; i że panuję na górze w niebiosach i na dole na ziemi; i ujawniam swoje słowo dzieciom ludzkim, zaiste, nawet wszystkim narodom świata?

8. Dlaczego szemrzecie, ponieważ dostajecie więcej mego słowa? Czyż nie wiecie, że świadectwo dwóch narodów jest świadectwem dla was, że jestem Bogiem i że pamiętam o jednym narodzie tak samo jak o innym? Mówię więc jednemu narodowi te same słowa co innemu. I gdy dwa narody zjednoczą się w jeden, ich świadectwo będzie także jedno.

9. I czynię to, abym mógł wykazać wielu, że jestem taki sam wczoraj, dzisiaj i na wieki; i że przekazuję swoje słowa według swego upodobania. I ponieważ przekazałem jedno słowo, nie powinniście przypuszczać, że nie mogę przekazać innego; oto moje dzieło nie zostało jeszcze dokonane, ani też nie stanie się to, aż nastąpi koniec człowieka, a nie nastąpi to odtąd i na wieki.

10. Przeto, mając Biblię, nie powinniście przypuszczać, że zawiera ona wszystkie moje słowa, ani też nie powinniście przypuszczać, że nie spowodowałem, aby więcej zostało zapisane.

11. Oto nakazuję wszystkim ludziom na wschodzie i na zachodzie, na północy i na południu, i na wyspach morza, aby zapisywali słowa, które im mówię; albowiem według ksiąg, które zostaną spisane, będę sądził świat, każdego człowieka według jego uczynków, zgodnie z tym, co jest napisane.

12. Oto przemówię do Żydów, i oni to zapiszą; będę mówił do Nefitów, i oni to zapiszą; i przemówię do innych plemion z domu Izraela, które wywiodłem, i one to zapiszą; i będę także mówił do wszystkich narodów ziemi, i one to zapiszą.

13. I stanie się, że Żydzi będą mieli słowa Nefitów, a Nefici słowa Żydów, a Nefici i Żydzi będą mieli słowa zagubionych plemion Izraela, a zagubione plemiona Izraela będą miały słowa Nefitów i Żydów.

14. I stanie się, że mój lud, który jest z domu Izraela, zostanie domem zgromadzonym na swych własnych ziemiach; i moje słowo także zostanie zebrane w jedno. I pokażę tym, którzy walczą przeciwko mojemu słowu i przeciwko mojemu ludowi, który jest z domu Izraela, że jestem Bogiem, że zawarłem przymierze z Abrahamem, że zawsze będę pamiętał o jego potomkach.