1 Եվ եղավ այնպես, հետո, երբ նա վերջ դրեց ժողովրդի հետ խոսելուն, նրանցից շատերը հավատացին նրա խոսքերին և սկսեցին ապաշխարել ու քննել սուրբ գրքերը:

2 Բայց, նրանցից ավելի մեծ մասը փափագում էր, որ կործաներ Ալմային ու Ամուղեկին. քանզի նրանք զայրացած էին Ալմայի վրա, Զիզրոմի հանդեպ նրա խոսքերի պարզության պատճառով. և նրանք նաև ասացին, որ Ամուղեկը ստել էր իրենց, և զազրախոսել էր իրենց օրենքի դեմ, և նաև իրենց օրինագետների ու դատավորների դեմ:

3 Եվ նրանք նաև զայրացած էին Ալմայի ու Ամուղեկի վրա. և որովհետև նրանք այնքան պարզորեն վկայել էին իրենց ամբարշտության դեմ, նրանք ջանում էին ծածուկ վերացնել նրանց:

4 Բայց եղավ այնպես, որ նրանք չարեցին այդ, այլ նրանք բռնեցին նրանց ու կապեցին ամուր պարաններով, և տարան երկրի գլխավոր դատավորի առաջ:

5 Եվ ժողովուրդն առաջ գնաց ու վկայեց նրանց դեմ՝ հայտարարելով, որ նրանք զազրախոսել էին օրենքի, և իրենց երկրի օրինագետների ու դատավորների, և նաև բոլոր ժողովրդի դեմ, որոնք երկրում էին. և նաև վկայել էին, որ կար միայն մեկ Աստված, և որ նա պիտի ուղարկեր իր Որդուն ժողովրդի մեջ, բայց նա չպիտի փրկեր նրանց. և շատ այսպիսի բաներ ժողովուրդը վկայեց Ալմայի ու Ամուղեկի դեմ: Արդ, այս արվեց երկրի գլխավոր դատավորի առջև:

6 Եվ եղավ այնպես, որ Զիզրոմն ապշած մնաց այն խոսքերից, որոնք խոսվել էին. և նա իմացավ նաև մտքերի կուրության մասին, որն ինքն առաջացրել էր ժողովրդի մեջ իր սուտ խոսքերով. և նրա հոգին սկսեց տակնուվրա լինել իր սեփական հանցանքի գիտակցումից. այո, նա սկսեց գալարվել դժոխքի ցավերով:

7 Եվ եղավ այնպես, որ նա սկսեց աղաղակել դեպի ժողովուրդը՝ ասելով. Ահա, ես հանցավոր եմ, և այս մարդիկ անբիծ են Աստծո առաջ: Եվ նա սկսեց բարեխոսել նրանց համար այդ ժամանակից ի վեր. բայց նրանք անարգեցին նրան՝ ասելով. Մի՞թե քեզ էլ է տիրել դևը: Եվ նրանք թքեցին նրա վրա և դուրս գցեցին իրենց միջից, և նաև բոլոր նրանց, ովքեր հավատացել էին այն խոսքերին, որոնք խոսվել էին Ալմայի ու Ամուղեկի կողմից. և նրանք դուրս գցեցին նրանց և ուղարկեցին մարդկանց՝ քարկոծելու նրանց:

8 Եվ նրանք բերեցին նրանց կանանց ու երեխաներին միասին, և նրանք, ովքեր հավատացել էին կամ սովորեցվել էին՝ հավատալու Աստծո խոսքին, կարգադրեցին, որ նրանց գցեին կրակի մեջ. և նրանք նաև բերեցին նրանց հիշատակարանները, որոնք պարունակում էին սուրբ գրությունները, և դրանք նույնպես գցեցին կրակի մեջ, որպեսզի դրանք վառվեին ու ոչնչանային կրակով:

9 Եվ եղավ այնպես, որ նրանք վերցրեցին Ալմային ու Ամուղեկին, և տարան նրանց առաջ՝ դեպի նահատակության վայրը, որ ականատես լինեին նրանց կործանմանը, ովքեր կլանվեցին կրակից:

10 Եվ, երբ Ամուղեկը տեսավ կանանց և երեխաների ցավերը, որոնք այրվում էին կրակի մեջ, նա նույնպես ցավեց. և նա ասաց Ալմային. Ի՞նչպես կարող ենք մենք ականատես լինել այս սարսափելի տեսարանին: Հետևաբար, եկ առաջ մեկնենք մեր ձեռքը, և գործի դնենք Աստծո զորությունը, որը մեր մեջ է, և փրկենք նրանց բոցերից:

11 Բայց Ալման ասաց նրան. Հոգին պարտադրում է ինձ, որ ես չպետք է առաջ մեկնեմ իմ ձեռքը. քանզի ահա, Տերն ընդունում է նրանց վեր՝ իր մոտ, փառքի մեջ. և նա հանդուրժում է, որ նրանք կարողանան անել այս բանը, կամ որ ժողովուրդը կարողանա անել այս բանը նրանց հետ, համաձայն նրանց սրտերի կարծրության, որպեսզի դատաստանները, որոնք նա գործի պիտի դնի նրանց վրա իր ցասման մեջ, կարողանան լինել արդար. և անմեղների արյունը պիտի կանգնի, որպես վկայություն ընդդեմ նրանց, այո, և ուժգնորեն աղաղակի նրանց դեմ վերջին օրը:

12 Արդ, Ամուղեկն ասաց Ալմային. Ահա, գուցե նրանք մեզ էլ այրեն:

13 Եվ Ալման ասաց. Թող լինի համաձայն Տիրոջ կամքի: Բայց, ահա մեր գործը չի ավարտվել, հետևաբար նրանք չեն այրի մեզ:

14 Արդ, եղավ այնպես, որ երբ մարմինները նրանց, ովքեր գցվել էին կրակը, ոչնչացան, և նաև հիշատակարանները, որոնք գցվել էին նրանց հետ, երկրի գլխավոր դատավորը եկավ և կանգնեց Ալմայի ու Ամուղեկի առջև, մինչդեռ նրանք կապկպված էին. և նա ձեռքով զարկեց նրանց այտերին, և ասաց նրանց. Դրանից հետո ինչ տեսաք, էլի կքարոզե՞ք այս ժողովրդին, որ նրանք պիտի գցվեն կրակի ու ծծմբի լիճը:

15 Ահա, դուք տեսնում եք, որ դուք չունեիք զորություն՝ փրկելու նրանց, ովքեր գցվել էին կրակի մեջ. ոչ էլ Աստված փրկեց նրանց, որովհետև նրանք քո հավատքից էին: Եվ դատավորն ապտակեց նորից նրանց այտերին և հարցրեց. Ի՞նչ կասեք դուք ձեզ համար:

16 Արդ, այս դատավորն ըստ Նեորի կարգի ու հավատքի էր, որը սպանել էր Գեդեոնին:

17 Եվ եղավ այնպես, որ Ալման ու Ամուղեկը ոչինչ չպատասխանեցին. և նա կրկին ապտակեց նրանց, և հանձնեց նրանց պաշտոնյաներին, որ բանտ գցեին:

18 Եվ երբ նրանք երեք օր բանտ էին գցված, այնտեղ եկան շատ օրինագետներ, և դատավորներ, և քահանաներ, և ուսուցիչներ, որոնք Նեորի դավանանքից էին. և նրանք գալիս էին բանտ՝ տեսնելու նրանց, և նրանք հարցաքննում էին նրանց, շատ խոսքերի վերաբերյալ. բայց նրանք ոչինչ չէին պատասխանում նրանց:

19 Եվ եղավ այնպես, որ դատավորը կանգնեց նրանց առջև ու ասաց. Ինչո՞ւ չեք պատասխանում այս մարդկանց հարցերին: Չգիտե՞ք, որ ես իշխանություն ունեմ՝ հանձնելու ձեզ բոցերին: Եվ նա հրամայեց նրանց խոսել. բայց նրանք ոչինչ չպատասխանեցին:

20 Եվ եղավ այնպես, որ նրանք հեռացան ու գնացին իրենց ճանապարհներով, բայց հաջորդ օրը եկան կրկին. և դատավորը ևս կրկին զարկեց նրանց այտերին: Եվ շատերն առաջ եկան նույնպես և զարկեցին նրանց՝ ասելով. Էլի կկանգնե՞ք ու կդատեք այս ժողովրդին, և կդատապարտե՞ք մեր օրենքը: Եթե այդպիսի մեծ զորություն ունեք, ինչո՞ւ դուք ձեզ չեք ազատում:

21 Եվ շատ այսպիսի բաներ նրանք ասացին նրանց՝ կրճտացնելով իրենց ատամները նրանց վրա, և թքելով նրանց վրա, և ասելով. Ինչպիսի՞ տեսք կունենանք մենք, երբ դատապարտվենք:

22 Եվ շատ այսպիսի բաներ, այո, ամեն ձևի այսպիսի բաներ ասացին նրանց. և այսպես ծաղրում էին նրանց շատ օրերի ընթացքում: Եվ նրանք պահում էին ուտելիքը նրանցից, որպեսզի քաղցեին, և ջուրը, որպեսզի ծարավեին. և նաև վերցնում էին նրանցից իրենց շորերը, որպեսզի նրանք մերկ մնային. և այսպես, նրանք կապված էին ուժեղ պարաններով ու փակված բանտում:

23 Եվ եղավ այնպես, որ նրանք այսպես շատ օրերի ընթացքում տանջվելուց հետո (և դա Նեփիի ժողովրդի վրա դատավորների կառավարման տասներորդ տարվա, տասներորդ ամսվա, տասներկուերորդ օրն էր), որ Ամմոնիա երկրի գլխավոր դատավորը և նրանց ուսուցիչներից ու օրինագետներից շատերը ներս գնացին բանտ, որտեղ Ալման ու Ամուղեկը կապված էին պարաններով:

24 Եվ գլխավոր դատավորը կանգնեց նրանց առջև, և կրկին զարկեց նրանց և ասաց նրանց. Եթե դուք ունեք Աստծո զորությունը, ազատե՛ք ինքներդ ձեզ այս կապանքներից, և այդ դեպքում մենք կհավատանք, որ Տերը կկործանի այս ժողովրդին՝ ըստ ձեր խոսքերի:

25 Եվ եղավ այնպես, որ նրանք բոլորն առաջ գնացին ու զարկեցին նրանց՝ ասելով նույն խոսքերը, նույնիսկ մինչև վերջինը. և երբ վերջինը խոսեց նրանց հետ, Աստծո զորությունն Ալմայի ու Ամուղեկի վրա էր, և նրանք բարձրացան ու ոտքի կանգնեցին:

26 Եվ Ալման գոչեց՝ ասելով. Որքա՞ն պիտի մենք տանենք այս մեծ չարչարանքները, ո՜վ Տեր: Ո՜վ Տեր, տուր մեզ ուժ ըստ մեր հավատքի, որը Քրիստոսում է, մինչև իսկ ի ազատում: Եվ նրանք կտրեցին պարանները, որոնցով նրանք կապված էին. և երբ մարդիկ տեսան այս, նրանք սկսեցին փախչել, քանզի կործանման վախը եկել էր նրանց վրա:

27 Եվ եղավ այնպես, որ այնքան մեծ էր նրանց վախը, որ նրանք ընկան գետնին, և չհասան բանտի դրսի դռանը. և գետինը ցնցվեց ուժգին, և բանտի պատերը ճեղքվեցին երկու մասի, այնպես որ դրանք փլվեցին գետնին. և գլխավոր դատավորը, և օրինագետները, և քահանաները, և ուսուցիչները, ովքեր զարկում էին Ալմային ու Ամուղեկին, սպանվեցին դրանց փլուզումից:

28 Եվ Ալման ու Ամուղեկը բանտից դուրս եկան, և նրանք վնասված չէին. քանզի Տերը շնորհել էր նրանց զորություն, ըստ նրանց հավատքի, որը Քրիստոսում էր: Եվ նրանք անմիջապես բանտից դուրս եկան. և նրանք արձակվեցին իրենց կապանքներից. իսկ բանտը փլված էր գետնին, և ամեն ոք, դրա պատերից ներս, բացի Ալմայից ու Ամուղեկից, սպանվեցին. և նրանք անմիջապես առաջ գնացին դեպի քաղաքը:

29 Արդ, ժողովուրդը, լսելով մեծ աղմուկ, եկավ բազմություններով, վազելով միասին, իմանալու դրա պատճառը. և երբ նրանք տեսան Ալմային ու Ամուղեկին բանտից դուրս գալիս, և դրա պատերը՝ փլված գետնին, նրանք ցնցվեցին մեծ վախով, և փախան Ալմայի ու Ամուղեկի ներկայությունից, ճիշտ ինչպես այծն է փախչում իր ձագի հետ երկու առյուծներից. և այսպես նրանք փախան Ալմայի ու Ամուղեկի ներկայությունից: