Usa ka Dako nga Kausaban sa Kasingkasing
Salamat sa Pag-ula ni Jesukristo, kita dili lamang malimpyohan gikan sa sala; kita usab mahimong maayo sa pagkamakasasala.
Tungod sa Pagkapukan ni Adan, ang sakit ug sala napaila sa kalibutan. Kining duha mahimong makalaglag sa ilang tagsa-tagsa ka mga dapit. Sa tanan nga mga balatian, tingali walay sama ka malukupon o makadaut kay sa kanser. Sa ubang mga nasud, sobra sa ikatulo nga bahin sa populasyon ang magkasakit og usa ka matang sa kanser, ug kini ang responsable sa hapit ikaupat nga bahin sa tanang kamatayon.1 Ang kanser sa kasagaran magsugod sa usa ka selula [cell], hilabihan ka gamay nga makita lamang kini pinaagi sa microscope. Apan makahimo kini sa pagtubo ug pagkatap nga paspas kaayo.
Ang mga pasyente sa kanser moagi og pagpatambal aron mahuwasan sa kanser. Ang hingpit nga paghuwas nagpasabut nga wala nay makita nga bisan unsang ebidensya sa sakit. Hinoon, ang mga propesyonal dali nga mipasabut nga bisan og ang usa ka pasyente nahuwasan, wala kini magpasabut nga siya naayo na.2 Sa ingon, bisan og ang pagkahuwasan naghatag og kahupayan ug paglaum, ang mga pasyente sa kanser kanunay nga naglaum og usa ka butang nga labaw pa sa pagkahuwasan—naglaum sila nga mamaayo. Sumala sa usa ka tinubdan, “Aron madeklarar nga ang usa ka tawo naayo na sa kanser, kinahanglang hulaton ug tan-awon kon ang kanser mobalik pa ba, mao nga ang panahon mahinungdanon nga elemento. Kon ang usa ka pasyente magpabilin nga nahuwasan sulod sa pipila ka tuig, ang kanser tingali naayo. Adunay mga kanser nga mobalik human sa daghang katuigan sa pagkahuwas.”3
Sakit ug Sala
Kon ang kanser hilabihan nga makadaut sa lawas, ang sala mas labaw pa nga makadaut sa kalag. Ang sala kasagaran magsugod sa gamay—usahay gamay kaayo nga dili gani mabantayan—apan makahimo kini sa pagtubo nga paspas kaayo. Mokutkut kini, dayon mopaluya, dayon mopatay sa kalag. Kini ang dakong hinungdan—sa pagkatinuod, ang bugtong hinungdan—sa espiritwal nga kamatayon sa tanang nilalang. Ang tambal sa sala mao ang paghinulsol. Ang tinuod nga paghinulsol 100 porsyento nga epektibo aron mahuwasan ang makasasala, o mapahinabo ang kapasayloan sa mga sala. Kini nga kapasayloan mohatag og kahupayan ug kalipay sa kalag. Hinoon, ang pagkadawat og kapasayloan sa sala ug mahimong gawasnon sa mga sintoma ug mga epekto niini wala magpasabut nga ang makasasala hingpit na nga naayo. Adunay usa ka butang mahitungod sa kasingkasing sa napukan nga tawo nga motugot o daling madala sa pagpakasala. Sa ingon, ang sala mahimong mahitabo pag-usab, bisan human sa mga katuigan nga napasaylo. Ang pagpabilin nga napasaylo, o sa laing mga pulong, pagbaton og kapasayloan sa sala, importante kaayo aron hingpit nga maayo.
Nalimpyo ug Naayo
Kini nga analohiya makatabang kanato nga makasabut nga sa espirituhanong paagi, kinahanglang dili lang kita nalimpyohan sa sala apan usab naayo sa pagkamakasasala. Ang gubat nga mipahimutang sa atong kabubut-on nga mobuhat og maayo batok sa atong kinaiya nga mobuhat og dautan makakapoy. Kon matinud-anon, magmadaugon kita dili lang tungod kay atong gipalabaw ang atong kabubut-on sa atong kinaiya, apan tungod kay atong gitugyan ang atong kabubut-on ngadto sa Dios ug giusab Niya ang atong kinaiya.
Si Haring Benjamin mitudlo, “Kay ang kinaiyanhon nga tawo mao ang usa ka kaaway sa Dios, ug sa gihapon gikan pa sa pagkapukan ni Adan, ug mahimo, hangtud sa kahangturan, gawas kon siya motugyan ngadto sa mga pagdani sa Balaang Espiritu, ug isalikway ang iyang kinaiyanhon nga pagkatawo … pinaagi sa pag-ula ni Kristo ang Ginoo” (Mosiah 3:19). Agig tubag niini ug sa ubang mga pagtulun-an, ang katawhan ni Haring Benjamin nag-ampo, “O kaloy-i, ug dihogi sa inula nga dugo ni Kristo nga kami mahimo nga makadawat sa kapasayloan sa among mga sala, ug ang among mga kasingkasing mahimo nga putli” (Mosiah 4:2). Human sila mag-ampo, ang Ginoo mitubag sa ilang duha ka bahin nga hangyo. Una, “ang Espiritu sa Ginoo midangat diha kanila, ug sila napuno sa hingpit nga kalipay, ingon nga nakadawat og usa ka kapasayloan sa ilang mga sala, ug nagbaton og kalinaw sa ilang tanlag” (Mosiah 4:3).
Nakakita nga ang iyang katawhan “nakadawat sa kapasayloan”, si Haring Benjamin miawhag kanila ngadto sa hingpit nga pagkaayo pinaagi sa pagtudlo kanila unsaon sa pagpabilin diha sa kapasayloan (tan-awa sa Mosiah 4:11–30). “Kon kamo mobuhat niini,” misaad siya, “kamo sa kanunay magmalipayon, ug mapuno sa gugma sa Dios, ug sa kanunay magbaton sa kapasayloan sa inyong mga sala” (Mosiah 4:12).
Ang mga tawo mituo ug mibugkos sa ilang kaugalingon ngadto sa mga pulong ni Haring Benjamin, diin ang Ginoo mitubag sa ikaduhang bahin sa ilang mga pag-ampo — nga “ ang [ilang] mga kasingkasing mahimo nga putli.” Diha sa pagpasalamat ug pagdayeg, ang mga tawo nakatuaw, “Ang Espiritu sa Ginoong Makagagahum, nakahimo og dako nga kausaban dinhi kanamo, o dinhi sa among mga kasingkasing, nga kami wala nay hilig sa pagbuhat og dautan, apan sa pagbuhat og maayo sa kanunay” (Mosiah 5:2). Gipasabut ni Haring Benjamin nga kining dako nga kausaban nagpasabut nga sila natawo sa Dios (tan-awa sa Mosiah 5:7).
“Giunsa Kini Pagbuhat?”
Si propeta Alma mitudlo nga kinahanglan gayud kitang maghinulsol ug matawo pag-usab—matawo sa Dios, nausab sa atong kasingkasing (tan-awa sa Alma 5:49). Samtang padayon kita nga maghinulsol, ang Ginoo mokuha sa tanan natong mga sala ug Iyang kuhaon kanang natural nga hinungdan o motugot sa sala ngari kanato. Apan, sa mga pulong ni Enos, “Ginoo, giunsa kini pagbuhat?” (Enos 1:7). Ang tubag yano, apan lawom ug mahangturon. Ngadto kanila nga naayo gikan sa bisan unsang kahimtang, pisikal o espiritwal, ang Ginoo mideklarar, “Ang imong pagtuo nakapaayo kanimo” (tan-awa sa Marcos 5:34; Enos 1:8).
Ang dakong kausaban sa kasingkasing nga nasinati ni Alma nahimo “sumala sa iyang hugot nga pagtuo” ug ang kasingkasing sa iyang mga sumusunod nausab samtang sila “mitugyan sa ilang pagsalig diha sa tinuod ug buhi nga Dios” (Alma 5:12, 13). Ang kasingkasing sa katawhan ni Haring Benjamin “nausab pinaagi sa hugot nga pagtuo diha sa … ngalan [sa Manluluwas]” (Mosiah 5:7).
Kon gusto nato niini nga matang sa pagtuo, aron nga kita makasalig sa Ginoo sa tibuok natong kasingkasing, kinahanglan natong buhaton ang moresulta ngadto sa pagtuo ug dayon mobuhat sa unsay sangputanan niana nga pagtuo. Lakip sa daghang butang nga mosangput ngadto sa pagtuo, sa konteksto niini nga kausaban sa kasingkasing, ang Ginoo mihatag og gibug-aton sa pagpuasa, pag-ampo, ug sa pulong sa Dios. Ug bisan tuod ang pagtuo mosangput ngadto sa daghang butang, ang paghinulsol mao ang unang bunga niini.
Ikonsiderar ang mosunod nga duha ka bersikulo gikan sa basahon ni Helaman nga naghatag og gibug-aton niini nga mga baruganan. Una, atong mabasa ang mahitungod sa katawhan kinsa “nagpuasa ug nag-ampo sa kanunay, ug … nagkalig-on ug nagkalig-on diha sa hugot nga pagtuo ni Kristo … ngadto sa paglimpyo ug pagbalaan sa ilang mga kasingkasing, diin nga pagbalaan moabut tungod sa ilang pagtugyan sa ilang mga kasingkasing ngadto sa Dios” (Helaman 3:35). Dayon, gikan ni Samuel ang Lamanite nga propeta, atong makat-unan, “Ang balaan nga mga kasulatan, oo, ang mga panagna sa balaan nga mga propeta … nagdala … ngadto sa hugot nga pagtuo sa Ginoo, ug ngadto sa paghinulsol, nga mao ang hugot nga pagtuo ug paghinulsol nga nagdala og kausaban sa kasingkasing” (Helaman 15:7).
Nagsalig sa Dios
Dinhi daklit natong hisgutan ug ilhon nga kining dako nga kausaban nga atong gihisgutan himoon diha kanato; dili himoon pinaagi kanato. Makahimo kita sa paghinulsol, pag-usab sa atong pamatasan, sa atong mga kinaiya, bisan sa atong mga tinguha ug mga gituohan, apan lapas sa atong gahum ug kapasidad ang pag-usab sa atong kinaiyahan. Alang niining dako nga kausaban, hingpit kita nga nagsalig sa Labawng Makagagahum nga Dios. Siya ang madagayaon nga mopalunsay sa atong kasingkasing ug mousab sa atong kinaiyahan “human sa tanan nga atong mabuhat” (2 Nephi 25:23). Ang iyang pagdapit makanunayon ug sigurado: “[Mag]hinulsol, ug moduol ngari kanako uban sa hingpit nga katuyoan sa kasingkasing, ug Ako moayo [kaninyo]” (3 Nephi 18:32).
Ang epekto sa pagkaayo gikan sa pagkamakasasala mao nga kita mahimong “mausab gikan sa [atong] kalibutanon ug napukan nga kahimtang, ngadto sa usa ka kahimtang sa pagkamatarung … nahimo nga iyang mga anak nga lalaki ug mga anak nga babaye; Ug sa ingon [kita] nahimo nga bag-o nga mga linalang” (Mosiah 27:25, 26). Ang atong mga panagway mosanag sa Kahayag ni Kristo. Dugang pa, ang mga kasulatan nagsulti kanato nga “ang gipanganak gikan sa Dios dili magpakasala” (1 Juan 5:18). Maingon niini dili tungod kay dili na kita makahimo sa pagpakasala, apan tungod kay kinaiya na nato karon nga dili magpakasala. Usa gayud kana ka dako nga kausaban.
Kinahanglang hinumduman nga ang pagsinati og dakong kausaban sa kasingkasing usa ka proseso nga mogahin og panahon, dili usa ka punto sa panahon. Ang kausaban sa kasagaran hinay-hinay, usahay dili mailhan, apan kini tinuod, kini gamhanan, ug kini gikinahanglan.
Kon wala pa kamo makasinati niana nga dako nga kausaban, mangutana ko ninyo: Naghinulsol ba kamo ug nakadawat og kapasayloan sa inyong mga sala? Nagtuon ba kamo sa mga kasulatan? Kanunay ba kamo nga nagpuasa ug nag-ampo, nga kamo mag-anam og kalig-on diha sa pagtuo kang Kristo? Igo ba ang inyong pagtuo nga mosalig sa Ginoo sa tibuok ninyong kasingkasing? Nagbarug ba kamo nga makanunayon niana nga pagtuo? Nagbantay ba kamo sa inyong mga hunahuna, mga pulong, ug mga buhat ug nagsunod sa mga sugo sa Dios? Kon nagbuhat kamo niini, kanunay kamong magmalipayon, ug mapuno sa gugma sa Dios, ug kanunay nga magbaton og kapasayloan sa inyong mga sala. Ug kon magpabilin kamo diha sa kapasayloan, kamo mamaayo ug mausab!
Si Jesukristo adunay gahum sa paglimpyo kanato gikan sa atong mga sala ug usab sa pag-ayo kanato sa atong pagkamakasasala. Gamhanan Siya sa pagluwas, ug aron makab-ut kana, gamhanan Siya sa pag-usab. Kon atong itugyan ang atong kasingkasing ngadto Kaniya, mopakita og hugot nga pagtuo pinaagi sa paghimo sa tanang kausaban nga atong mahimo, Iyang gamiton ang Iyang gahum diha kanato aron mapahinabo kining dako nga kausaban sa kasingkasing (tan-awa sa Alma 5:14).