Digital Lamang: Dali, Sunod Kanako
Doktrina ug mga Pakigsaad 102–105
Sayo nga Pagpauli—Unsay Akong Nakat-onan gikan sa Kampo sa Zion
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
Sa dihang ako mipauli og sayo sa panimalay gikan sa akong misyon, akong nakaplagan ang kahupayan diha sa istorya sa unang mga Santos.
Samtang ako nagtubo, ang akong kinabuhi walay problema ug yano. Eskwelahan ug mga kalingawan sayon kanako. Wala kaayo akoy daghan nga ikareklamo ug sa kinatibuk-an malipayon.
Apan human ako mag-19, ang akong kinabuhi nausab.
Sa dihang ako milarga sa akong misyon sa Asuncion, Paraguay, naghinam-hinam ako. Nagdahom ako nga ang mga butang mahimong hapsay, sama lamang sa miaging bahin sa akong kinabuhi. Human sa mga upat ka bulan sa akong misyon, bisan pa niana, akong nakaplagan ang akong kaugalingon nga mibalik sa akong lungsod nga natawhan tungod sa hilabihan nga kasubo ug kabalaka. Sa akong hunahuna, kanunay akong malampuson—usa ka tawo nga walay mga kahuyang, ingon og kana mga posible. Karon ako napuno sa kahadlok, sala, kasuko, kawalay paglaom, ug kasubo. Ang tanan nakong mahunahunaan mao ang unsa ako ka napakyas.
Pagkat-on gikan sa Kampo sa Zion
Usa ka istorya sa kasaysayan sa Simbahan midala kanako og kahupayan. Sa Pebrero 24, 1834, nadawat ni Joseph Smith ang usa ka pagpadayag (Doktrina ug mga Pakigsaad 103) sa pag-organisar og kapin sa 100 ka mga lalaki sa pagbiyahe ngadto sa Jackson County, Missouri, USA, aron sa pagtabang sa mga Santos sa pagbawi sa yuta nga nawagtang kanila sa dihang gipapahawa sila gikan didto sa miaging tuig. Mga 230 ka mga lalaki, mga babaye, ug mga anak mikuyog sa panaw, nga nahimong nailhan nga Kampo sa Zion. Human sa pagpangandam, ang grupo mibiya sa panimalay sa Mayo ug milakaw ingon ka layo sa mga 65 ka kilometro sa usa ka adlaw.1
Wala lamang nag-atubang ang Kampo sa Zion sa pisikal nga aspeto sa panaw, apan pipila ka mga sakop sa grupo mipakita og panglibak, pagkamasinupakon, ug pagsukol. Apan daghang uban ang mipabilin nga matinud-anon ug gitan-aw ang panaw ug ang oportunidad nga makauban si Joseph isip usa ka pribilehiyo. Uban sa mga kahimtang nga nausab sa ilang palibut, ang Propeta nangayo og direksyon gikan sa Ginoo ug nadawat ang laing pagpadayag sa Hunyo (Doktrina ug mga Pakigsaad 105) nag-ingon nga sila dili na kinahanglan nga magpadayon sa ilang mga paningkamot. Ang mga miyembro sa kampo mipauli sa panimalay nga walay ingon og natuman ang ilang katuyoan sa pagtubos sa Zion, bisan tuod daghan ang miila nga dili kadto kapakyasan tungod kay ang panaw mitugot kanila nga motubo nga mas duol sa Dios ug nakita ang Iyang impluwensya diha sa ilang mga kinabuhi.2
Paningkamot diha sa Kampo sa Zion, ni Clark Kelley Price
Pagbalhin sa Paghatag og Importansya Palayo gikan sa “Mga Ngano” sa Kagahapon
Sa dihang giatubang sa mga Santos sa Kampo sa Zion ang balita nga sila mopauli nga wala ang ilang gipaabut nga panalangin, sila tingali naghunahuna nganong ang Langitnong Amahan mihangyo kanila sa pagpanaw sa unang bahin. Ako, usab, naghunahuna nganong gigiyahan ako sa usa ka direksyon nga wala mahitabo sumala sa akong giplano.
Human sa pipila ka mga semana sa pagbati og dugang nga kaguol kay sa akong napamati sukad kaniadto, nakaamgo ako nga dili ako gusto nga magpadayon sa pagpuyo uban sa ingon nga negatibong kinaiya. Nahibalo ako nga wala ako gipadala dinhi sa yuta sa pagpuyo og kinabuhi nga puno sa pagkanawad-an og kadasig ug pagkanegatibo. Human sa tanan, kita naingon nga kita “unta makabaton og hingpit nga kalipay”! (2 Nephi 2:25). Ako mihukom sa pagbalhin sa kong paghatag og importansya gikan sa “mga ngano” sa kagahapon ngadto sa pagpangita sa katuyoan taliwala sa kasakit.
Mitabang ako sa ubang mga tawo, miapil og bag-ong mga hilig, ug mibalik sa pag-eskwela. Misugod usab ako og matag adlaw nga journal sa pasalamat. Unsay gisugdan og usa ka linya nga mga pag-asoy nahimo ngadto sa tibuok nga mga pahina samtang ako misugod sa pag-ila sa impluwensya sa Ginoo diha sa akong kinabuhi nga mas walay kahago. Ang akong mga pag-ampo nausab gikan sa mga lista sa pangandoy ngadto sa mga lista sa pasalamat.
Bisan tuod ang akong lisud nga mga adlaw wala mawala—wala pa gihapon—karon ako nasayud unsay kalainan nga gihimo niini sa pagpunting sa akong panglantaw diha sa maayo sa kinabuhi. Imbis nga nagtan-aw sa akong mga pagsulay isip usa ka ngil-ad nga butang, mihukom ako sa pagtan-aw niini isip usa ka oportunidad sa paglambo.
Pag-ila sa mga Rason
Sa paghinumdom kon unsay nahitabo sukad sa akong pagpauli gikan sa Paraguay, akong nakita kon giunsa sa Langitnong Amahan paggiya kanako ug paghatag kanako og mga oportunidad pinaagi sa akong mga kasinatian. Akong nahimamat ang pipila sa pinakasuod nakong mga higala niadto nga mga bulan human sa akong misyon, ug ako nakasugod dayon sa pagtuon sa usa ka lokal nga unibersidad, bisan og ang tagal sa pagpalista milabay na. Kana nga programa migiya kanako ngadto sa usa ka pagtuon sa langyaw nga nasud sa Switzerland, diin ako nakahimo sa pagpakigbahin sa ebanghelyo sa akong gipuy-an nga pamilya.
Kadtong mga katuigan sa tinuyo nga pagpili sa pagpasalamat misilsil ngari kanako og usa ka kinaiya sa pagpasalamat sa Langitnong Amahan alang sa tanan nga mga butang, nga nagdugang sa akong hugot nga pagtuo diha Kaniya.
Kini nga mga pulong sa usa ka panalangin sa pagkapari nga akong nadawat sa panahon sa wala kaayoy trabaho nga semana usab nakatabang kanako sa pagsabot sa hugot nga pagtuo: “Ako nagpanalangin kanimo uban sa panabot ug kahibalo nga ang Dios … mohatag kanimo niadtong mga butang nga dili lamang alang sa imong kaayohan apan … motabang kanimo nga mahimo ang tanan nga Siya gusto kanimo nga mahimo. Kadto dili kanunay nga sayon nga mga panalangin, tungod kay ang atong mga panlimbasog ug kalisdanan mao ang mga butang nga naghimo kanato nga molambo.”
Nahibalo ako nga ang Langitnong Amahan mipahinungod sa atong mga paningkamot, ug sama sa gitudlo ni Presidente Russell M. Nelson, “Ang Ginoo nahigugma sa paningkamot.”3 Ang Dios sa tinuod nagtinguha sa atong kalipay ug maanaa hangtud sa kahangturan diha sa atong kiliran.