ផែនការជីវិត និងតុល្យភាពជីវិត
ការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានទូទាំងពិភពលោកសម្រាប់យុវមជ្ឈិមវ័យ
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ១៩ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២៣
អែលឌើរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុក ៖សូមអរគុណអែលឌើរ និង ស៊ីស្ទើរ ឃុក សម្រាប់ដំបូន្មានដ៏ល្អ ។ គ្រីស្ទីន និង ខ្ញុំរំភើបចិត្តដើម្បីពិភាក្សាអំពីសំណួរដំបូងនេះទាក់ទងនឹងផែនការជីវិត និងតុល្យភាពជីវិត ។
ស៊ីស្ទើរ គ្រីស្ទីន ហ្គីលប៊ឺត ៖ យើងមានគ្រួសារមមាញឹក ។ ស្វាមីរបស់ខ្ញុំតែងតែមានការងារមិនចេះចប់—ជាសាស្រ្តាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យ Harvard ជានាយកក្រុមហ៊ុនប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងជាប្រធានស្ថាប័ននៃសាកលវិទ្យាល័យចំនួនពីរ ។ ក្នុងអំឡុងពេលទាំងនេះ យើងទាំងពីរនាក់ក៏បានបម្រើក្នុងការហៅដ៏មមាញឹករបស់សាសនាចក្រផងដែរ ។ ប៉ុន្តែការទទួលខុសត្រូវសំខាន់បំផុតរបស់យើងគឺជាអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងកូនៗយើងជានិច្ច ។
អែលឌើរ ហ្គីលប៊ឺត ៖ខ្ញុំនឹកឃើញពីរឿងនេះនៅពេលដែលខ្ញុំបានដឹកនាំ Deseret News ។ តើមានយុវមជ្ឈិមវ័យប៉ុន្មាននាក់អានកាសែតដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយជារៀងរាល់ថ្ងៃ ? សូមលើកដៃ ។ ដូចអ្វីដែលខ្ញុំបានគិត គឺ—ស្ទើរតែគ្មានម្នាក់សោះ ។ ខ្ញុំទទួលទំនួលខុសត្រូវឲ្យជួយផ្លាស់ប្តូរ Deseret Newsពីកាសែតក្រដាសទៅជាកាសែតឌីជីថលវិញ ។ វាគឺជារដូវកាលដ៏មមាញឹក ។ ក្នុងចំណោមកូនទាំងប្រាំបីនាក់របស់យើង ពេលយើងមានកូនទី៧ខ្ញុំបានបម្រើជាប៊ីស្សព ។
នៅថ្ងៃមួយ ទាំងនឹកស្មានមិនដល់ ប្រធាន ប៊យ ខេ ផាកកឺ បានទូរសព្ទមកសួរខ្ញុំ « ប្អូនប្រុស ហ្គីលប៊ឺត ខ្ញុំសុំសួរអំពីគ្រួសាររបស់ប្អុន ។ តើប្អូនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះភរិយាគ្រប់គ្រាន់ដែរឬទេ ? » ខ្ញុំបានទ្រឹង រួចឆ្លើយថា « ប្រហែលជាអត់ទេ » ។ បន្ទាប់មក លោកថ្លែងមកកាន់ខ្ញុំថា « ប្អូនប្រុស ហ្គីលប៊ឺត ប្អូននឹងដឹកនាំក្រុមប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនេះតែមួយរយៈប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែប្អូននឹងធ្វើជាស្វាមី និងជាឪពុកអស់កល្បជានិច្ច » ។ រួចលោកបានចាត់ឲ្យខ្ញុំនាំគ្រីស្ទីនទៅដើរលេងរៀងរាល់សបា្តហ៍ ។
លោកបានបន្តសួរខ្ញុំថា តើខ្ញុំចូលដេកម៉ោងប៉ុន្មាន ខ្ញុំបានតបថា ម៉ោង ១:០០ ឬ ២:០០ អធ្រាត្រជារៀងរាល់យប់ ។ ចម្លើយលោកតបផ្ទុយពីខ្ញុំ ។ លោកថា « ប្អូនគិតថាអ្វីៗទាំងនេះពឹងផ្អែកលើកិច្ចខិតខំរបស់ប្អូនផ្ទាល់ឬ ។ ប្អូនមិនទុកចិត្តព្រះអម្ចាស់ទេឬ » ។ ប្រធាន ផាកកឺ បានដាក់បម្រាមគោចរក្នុងនាមជាសាវកមកខ្ញុំ ដែលខ្ញុំបានព្យាយាមរក្សាតាំងពីពេលនោះមក ។
ស៊ីស្ទើរ ហ្គីលប៊ឺត ៖ដូច្នេះបើបងមានបម្រាមគោចរ និងមានកាលវិភាគនាំភរិយាដើរលេងរាល់សប្ដាហ៍ តើបងនឹងគ្រប់គ្រងទំនួលខុសត្រូវសំខាន់ៗផ្សេងទៀតដោយរបៀបណា ?
វាចាប់ផ្តើមដោយការរៀបផែនការ ។ ចាប់តាំងពីយើងរៀបការថ្មីថ្មោង ស្វាមីខ្ញុំ និងខ្ញុំបានធ្វើកាលវិភាគប្រចាំសប្តាហ៍ជារៀងរាល់យប់ថ្ងៃអាទិត្យ ។ សម្រាប់ពួកយើងនេះគឺជាការតាំងចិត្តមួយដែលយើងមិនដែលខកខាន មិនថាយើងរវល់ប៉ុណ្ណា ។
ទីពីរ ទំនួលខុសត្រូវធ្វើឲ្យមានតុល្យភាពជីវិតក៏ទាមទារឲ្យមានគោលដៅរួមគ្នាផងដែរ ។ ទោះជាយើងត្រូវតែនៅដាច់ពីគ្នាក្ដី ក៏យើងនៅតែមានអារម្មណ៍វេញធ្លុងនៅពេលយើងមានគោលបំណងរួមគ្នា ។ ដូច្នេះ ទោះពេលស្វាមីខ្ញុំចេញទៅធ្វើការ ឬខ្ញុំក្រោកឡើងបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលានៅព្រឹកព្រលឹម ឬគាត់ចេញទៅក្រៅធ្វើការងារវួដ បើយើងបានធ្វើកាលវិភាគកិច្ចការទាំងនោះ ដាក់ឲ្យស្របតាមគោលបំណងយើង នោះយើងនៅជិតគ្នាទោះជាយើងត្រូវនៅឃ្លាតពីគ្នាក៏ដោយ ។
អែលឌើរ ហ្គីលប៊ឺត ៖ ទោះយ៉ាងណា មានពេលខ្លះយើងត្រូវដាក់ព្រំដែនឲ្យបានច្បាស់ជុំវិញជម្រើសជាក់លាក់នានា ។
ក្លេ គ្រីស្ទេនសិន ដែលជាមិត្តជាទីស្រឡាញ់ម្នាក់នៅទីក្រុង បូស្តុន ធ្លាប់ចែកចាយពីរបៀបដែលអ្នកគ្រប់គ្រងបានសួរគាត់ថារវាងព្រឹកថ្ងៃសៅរ៍ ឬព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យ តើមួយណាល្អដើម្បីរៀបចំការប្រជុំក្រុម ។ ក្លេ បានឆ្លើយថា « ច្រើនឆ្នាំមកហើយ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តថាខ្ញុំទុកថ្ងៃសៅរ៍សម្រាប់ភរិយាខ្ញុំ និងថ្ងៃអាទិត្យសម្រាប់ព្រះ បើលោកចង់បានថ្ងៃណាមួយ លោកនឹងត្រូវសុំការអនុញ្ញាតពីពួកគាត់ដោយផ្ទាល់ » ។
ការតាំងចិត្តជាក់លាក់មិនចាំបាច់មានការចរចាទេក្នុងជីវិតអ្នក ។ សម្រាប់គ្រួសារយើង ការតាំងចិត្តនេះរួមមានការទៅព្រះវិហារនៅថ្ងៃអាទិត្យ រាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារប្រចាំសប្តាហ៍ ការប្រជុំជាគ្រួសារនៅពេលព្រឹក និងពេលល្ងាច និងពេលវេលាស្វាមីភរិយាជារៀងរាល់សប្តាហ៍ ។