Thee of mangosap?
De auteur woont in Californië (VS).
Dit verhaal gebeurde in Taiwan.
‘Waarom wilde je geen thee?’ vroeg Jiro.
‘Wees eerlijk en trouw’ (Kinderliedjes, p. 81).
Chung liep door een drukke straat in Taiwan. Zijn vriend Jiro liep naast hem. Het was erg druk! Mensen keken naar de kleding die te koop was, kinderen speelden, en andere mensen waren aan de telefoon. Chung hield zijn schooltas stevig vast om hem niet te laten vallen.
‘Ik kan haast niet geloven dat het schooljaar bijna voorbij is!’ zei Chung luid zodat Jiro het kon horen.
‘Ja! Ik zal blij zijn als ik niet meer naar school hoef’, zei Jiro.
Chung en Jiro kwamen langs kramen waar allerlei voedsel werd verkocht. Drakenvruchten en aardbeien. Sissende knoedels. Rolletjes pinda-ijs. Het rook overal zo heerlijk! Maar Chung voelde alleen maar hoe heet en plakkerig het was.
‘Het lijkt wel of ik in een oven zit!’ zei Chung.
‘Zeg dat wel’, zei Jiro. ‘Laten we wat te drinken kopen.’
Ze gingen naar een kraampje waar ze helder gekleurde drankjes verkochten.
Jiro haalde wat geld uit zijn zak. ‘Twee bubbelthee, alstublieft.’
Chung wist dat thee tegen het woord van wijsheid was. ‘Mag ik een mangosap?’ vroeg hij.
Jiro keek naar Chung. Chung kreeg kramp in zijn maag. Zou Jiro het vreemd vinden als hij geen thee dronk?
De vrouw gaf een bubbelthee aan Jiro en een mangosap aan Chung. Vervolgens gingen de jongens weer verder richting huis.
Jiro slurpte van zijn drankje. ‘Waarom wilde je geen bubbelthee? Dat is zo lekker!’
Chung beet op zijn lip. ‘Mm, ik drink geen thee.’
‘Waarom niet?’
Chung vroeg zich af hoe hij die vraag kon beantwoorden. De zendelingen hadden hem over het woord van wijsheid verteld. In zijn jeugdwerkklas had hij geleerd dat hij de Heilige Geest bij zich kon hebben als hij het woord van wijsheid naleefde.
‘Ik geloof in God, en Hij wil dat ik goed voor mijn lichaam zorg. Hij vraagt van ons om geen thee, koffie of alcohol te drinken’, zei Chung.
‘Hoe weet je dat?’ vroeg Jiro.
‘Dat heb ik in de kerk geleerd.’
Jiro nam nog een slok van zijn drankje. ‘Dat is raar. Het is gewoon thee! Daar is helemaal niks mis mee.’
Chung voelde het kriebelen in zijn buik. Hoe kon hij Jiro duidelijk maken wat hij bedoelde? Misschien dat iemand in de kerk hem kon helpen.
‘Wil je een keer met me mee naar de kerk gaan? Ik ga naar De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Dan kun je meer over God en Jezus Christus leren.’
Jiro dacht even na. ‘Nee, dank je.’
‘Oké’, zei Chung. Hij voelde zich een beetje verdrietig omdat Jiro niet met hem mee naar de kerk wilde gaan. Maar hij was blij dat hij zijn getuigenis had gegeven.
Later die week vroeg meneer Lin, de leraar van Chung, om ieders aandacht. ‘Morgen is de laatste schooldag. Omdat iedereen zo goed zijn best heeft gedaan, heb ik een verrassing. We krijgen allemaal bubbelthee!’
De hele klas juichte. Behalve Chung. Hij zakte onderuit op zijn stoel. Het zou nog moeilijker zijn om aan zijn leraar uit te leggen dat hij geen thee dronk! Iedereen zou dat vreemd vinden, net as Jiro.
Jiro stak zijn hand op. ‘Meneer Lin? Chung drinkt geen thee. Dat mag niet van zijn godsdienst. Kan hij wat mangosap krijgen?’
Meneer Lin keek naar Chung. ‘Is dat waar, Chung?’
Chung knikte.
Meneer Lin glimlachte. ‘Oké. Ik zal voor jou mangosap bestellen.’
Na school gingen Chung en Jiro samen naar huis. ‘Bedankt dat je dat deed’, zei Chung.
Jiro glimlachte. ‘Je bent mijn vriend. Als iets belangrijk is voor jou, is het ook belangrijk voor mij.’
Illustraties, Melissa Manwill