Van vriend tot vriend
Een vredig gevoel
Uit een interview door Lucy Stevenson Ewell.
Op een ochtend toen ik 11 jaar was, werd ik wakker en hoorde ik stemmen in de woonkamer. Niemand was gekomen om mij wakker te maken voor school, zoals normaal wel het geval zou zijn. Toen ik ging kijken wat er aan de hand was, hoorde ik dat mijn vader was overleden.
Terwijl mijn familie in de woonkamer aan het praten was, ging ik naar onze tuin. We hadden een grote tuin, en ik tuinierde altijd samen met mijn vader. Ik ging op het bankje onder de bomen zitten en begon te huilen. Ik was erg verdrietig en in de war.
Enkele minuten later zag ik mijn jeugdwerkleerkracht door de poort komen. Hij ging naast me op het bankje zitten en zei: ‘Joni, herinner je je de les van afgelopen zondag over het heilsplan?’ Mijn leerkracht legde mij opnieuw uit dat onze ziel bestaat uit een lichaam en een geest. Hij zei dat de geest van mijn vader op een fijne plek was, en dat hij op een dag opgewekt zou worden. Ik zou hem ooit weer zien.
Hoewel ik nog steeds verdrietig was, voelde ik vrede. Ik herinner me die vrede elke keer wanneer ik aan die ervaring denk. Mijn jeugdwerkleerkracht diende mij, en de Heilige Geest troostte mij. Het hielp mij om mijn getuigenis van de liefde van mijn hemelse Vader en het heilsplan op te bouwen.
Wat je ook doormaakt, God geeft om jou. Je hoeft geen volwassene te zijn om te voelen dat de Heilige Geest tot je getuigt dat het goed komt. Je kunt een getuigenis van het plan van onze hemelse Vader opbouwen. Je kunt vrede voelen.
Illustraties, Arthur Lin