De paddenstoelenles
De auteur woont in Beieren (Duitsland).
Annie en de anderen beloofden om goed te luisteren.
‘Door de macht van de Heilige Geest kunt u de waarheid van alle dingen kennen’ (Moroni 10:5).
Annie was ontzettend enthousiast. Mama ging wilde paddenstoelen plukken met haar vriendin Maria. En ze zei dat Annie ook mee mocht! Haar twee zussen en haar broer die oud genoeg waren, mochten ook mee.
‘Oké’, zei mama voordat ze vertrokken. ‘Jullie mogen mee omdat ik weet dat jullie heel goed kunnen luisteren. Dat is heel belangrijk wanneer we paddenstoelen zoeken. Sommige wilde paddenstoelen zijn lekker om te eten. Maar sommige paddenstoelen zijn giftig. Daar word je ziek van. Kunnen jullie daarom allemaal beloven dat jullie precies zullen doen wat Maria zegt?’
‘Ja!’ riepen de kinderen. Annie, Autumn, Gideon en Adelaide pakten hun mandjes en liepen naar het bos, waar ze met Maria hadden afgesproken.
Maria was paddenstoelendeskundige. Ze had geleerd hoe je eetbare paddenstoelen kunt vinden in het Beierse Woud in Duitsland.
‘Hoi, kinderen!’ zei Maria. ‘Wie heeft er zin om paddenstoelen te zoeken?’
Annie en haar broer en zussen juichten. ‘Ik! Ik!’
‘Geweldig!’ zei Maria. ‘Denk eraan, je mag alleen de paddenstoelen waarvan ik heb gezegd dat ze veilig zijn aanraken of plukken.’
Annie en de anderen beloofden opnieuw om goed te luisteren. Ze volgden Maria het woud in.
De zon scheen fel terwijl ze over de mossige grond liepen. Er waren overal paddenstoelen! Er waren oranje, witte, rode en bruine paddenstoelen. Sommige waren groot. Sommige waren klein.
Annies favoriete paddenstoelen waren rood met witte stippen. Ze deden haar aan sprookjes denken. Maar ze luisterde toen Maria haar waarschuwde om ze niet aan te raken. Die paddenstoelen zagen er mooi uit, maar waren heel giftig!
Maria wees ze zorgvuldig de weg. Annie en de andere kinderen luisterden goed, zoals ze beloofd hadden.
Ze mochten ook op andere manieren helpen. Autumn nam foto’s van de paddenstoelen. Toen Maria eetbare paddenstoelen had gevonden, mocht Gideon voorzichtig de steel doorsnijden. Daarna mochten Annie en Adelaide ze dragen in de mandjes.
Uiteindelijk was het tijd om naar huis te gaan. Maria herinnerde ze eraan om meteen hun handen te wassen met water en zeep wanneer ze thuiskwamen.
‘Bedankt dat u ons het woud hebt laten zien en ons hebt geholpen met de paddenstoelen’, zei Annie.
Maria glimlachte. ‘Jullie bedankt dat jullie zo goed hebben geluisterd!’
Voor het avondeten die dag maakte papa aardappels, worst en eieren met een extra speciaal ingrediënt. Paddenstoelen!
‘Jammie’, zei Annie terwijl ze nog een hap nam. Ze smaken heerlijk!’
‘Gelukkig dat Maria precies wist welke paddenstoelen eetbaar zijn’, zei mama.
‘En gelukkig dat we naar Maria hebben geluisterd!’ zei Autumn.
Annie dacht even na. ‘Is dat net zoals hoe we naar de Heilige Geest moeten luisteren?’ Annie was zich op haar doop en bevestiging aan het voorbereiden. Ze was aan het leren over wat het betekent om de gave van de Heilige Geest te hebben.
Mama knikte. ‘Ja! De Heilige Geest kan je helpen om te weten wat goed en juist is. Net zoals Maria die ons leerde welke paddenstoelen goed waren om te eten.’
‘Het is dus belangrijk om goed naar de Heilige Geest te luisteren’, zei papa.
‘Precies’, zei mama.
‘Ik ben blij dat de Heilige Geest ons kan helpen om veilig te blijven’, zei Annie. Ze glimlachte en nam nog een grote hap van de heerlijke paddenstoelen.
Illustratie, Simini Blocker