Klaar om te fietsen
Quade wilde met zijn vrienden mee. Maar er was één probleem.
Quade wuifde naar zijn vrienden toen hij van school naar huis liep. ‘Later!’
‘We fietsen volgende week naar het park. Ga je mee?’ vroeg James.
Quade kreeg het plotseling warm.
‘Misschien’, zei hij. ‘Ik weet het nog niet.’
Quade haastte zich naar huis. Hij haalde zijn groene fiets uit de garage en veegde het stof van het zadel. De banden waren plat. Maar dat deed er niet toe. Hij wist niet eens hoe hij erop moest fietsen!
‘Alles in orde?’ vroeg papa toen hij naar buiten kwam.
‘Mijn vrienden willen er volgende week met de fiets op uit,’ zei Quade, ‘maar ik kan niet fietsen. Ik ben bang dat ze me zullen uitlachen.’
‘Je hebt nog een hele week om het te leren’, zei papa. ‘Zullen we maar meteen beginnen?’
Quade knikte.
Papa hielp Quade om zijn fietsbanden op te pompen. Toen stapte Quade op de fiets. Hij pakte het stuur zo stevig vast dat zijn knokkels er wit van werden.
‘Oké, ik zal je vasthouden. Begin maar te trappen’, zei papa.
Quade duwde op het pedaal. Maar toen de fiets in beweging kwam, werd hij bang.
‘Dit is te eng!’ zei hij. Hij sprong van de fiets af. Hij haalde een paar keer diep adem. Toen stapte hij weer op de fiets en probeerde het nog eens. Maar de fiets was zo wiebelig!
‘Ik denk niet dat ik dit kan’, zei hij. ‘Kunnen we onze hemelse Vader om hulp vragen?’
Papa knikte. Quade deed zijn armen over elkaar en zijn ogen dicht.
‘Lieve hemelse Vader, help me alstublieft om te leren fietsen. Help me alstublieft om niet meer zo bang te zijn. In de naam van Jezus Christus. Amen.’ Toen Quade klaar was met bidden, voelde hij zich rustig. Hij omhelsde papa.
‘Klaar om het nog eens te proberen?’ vroeg papa.
‘Ja.’
Papa hielp Quade weer op de fiets. Quade zette zijn voeten op de pedalen. Hij pakte het stuur vast en keek vooruit. Toen begon hij te trappen.
Bij de eerste paar pogingen kon Quade de fiets niet rechtop houden. Maar hij bleef het proberen. Uiteindelijk kwam hij helemaal tot het einde van de straat zonder te vallen. Hij glimlachte en stak zijn vuist in de lucht. Hij kon fietsen zonder hulp van papa!
‘Ik kan het!’ zei Quade. ‘Dit is leuk.’
‘Geweldig!’ zei papa.
Quade oefende elke dag. De volgende week kwamen zijn vrienden langs. Ze zaten allemaal op de fiets.
‘Hé, Quade’, zei James. ‘Wil je met ons mee naar het park fietsen?’
Quade zette zijn helm op. ‘Ja hoor! Bedankt dat ik mee mag!’
Quade sprong op zijn fiets. Met de hulp van papa en onze hemelse Vader was hij klaar om te fietsen!
Illustratie, Mark Robison