Տարբեր, բայց ոչ միայնակ
Լինելով Եկեղեցու միակ անդամը՝ նա երբեմն միայնակ էր զգում:
Զըրը՜նգ: Օրվա վերջին դասի զանգը հնչեց: Այժմ, երբ Մեգանը սովորում էր միջին դասարանում, նա օրվա ընթացքում տարբեր դասերի էր գնում: Եվ շատ բան կար սովորելու: Մեգանն ուրախ էր, որ իր վերջին դասը երկարօրյայի ժամն էր: Դա նշանակում էր, որ նա կարող էր կատարել տնային աշխատանքը:
Մեգանը նստեց դատարկ սեղանի մոտ: Բենեթ անունով մի տղա մոտեցավ նրան:
«Լսի՛ր, Մեգան, դու մորմոն ես, այնպես չէ՞»:
«Ես Հիսուս Քրիստոսի Վերջին Օրերի Սրբերի Եկեղեցու անդամ եմ»,- ասաց Մեգանը:
«Այսպիսով, դուք կարծում եք, որ Ջոզեֆ Սմիթը գրել է Մորմոնի Գիրքը կամ որևէ այլ բան, այնպես չէ՞»,- hարցրեց Բենեթը:
Մեգանը արագ ու լուռ աղոթեց, որպեսզի իմանա, թե ինչ պատասխանի: «Նա թարգմանել է Մորմոնի Գիրքը»,- ասաց նա: «Աստված կանչեց նրան որպես մարգարե, որպեսզի օգնի վերադարձնել Քրիստոսի Եկեղեցին»:
Բենեթը դժգոհությամբ կնճռոտեց դեմքը: «Դա խելագարություն է»,- ասաց նա: Ապա ծիծաղեց ու հեռացավ։
Մեգանի դեմքը կարմրեց։ Նա հայացքը սևեռեց իր գրքին։
«Լսի՛ր, Մեգան»։
Հիմա՞ ինչ կա: Մեգանը նայեց վեր: «Օ՜հ: Ողջույն, Թաջ»։
«Կներես Բենեթի համար»,- ասաց Թաջը: Ապա նստեց նրա դիմաց: «Այն, ինչ ասում էիր, թվում է, կարևոր է քեզ համար»:
«Շնորհակալություն»,- ասաց Մեգանը: «Այո, կարևոր է»:
«Հասկանում եմ, թե դու ինչ ես զգում»,- ասաց Թաջը: «Ես դպրոցում միակ հինդուն եմ: Դժվար է, երբ մարդիկ չեն փորձում հասկանալ քո համոզմունքները»:
Մեգանը երբեմն իրեն միայնակ էր զգում, քանի որ Հիսուս Քրիստոսի Վերջին Օրերի Սրբերի Եկեղեցու միակ անդամն էր իրենց դպրոցում: Բայց նա երբեք չէր մտածել, որ մյուս երեխաները նույնպես կարող են այդպես զգալ:
«Իմ ծնողներն ասում են, որ երբ ինչ-որ մեկը չար է, դա այն պատճառով է, որ նա ներքուստ իրեն երջանիկ չի զգում»,- ասաց Մեգանը: Նա մատիտը պտտեցրեց մատների շուրջը: «Հետաքրքիր է, արդյոք Բենեթը տխուր է: Կամ միայնակ»:
Թաջը շրջեց գլուխը: «Գրազ կգամ, որ դու ճիշտ ես։ Գուցե նա ընկերոջ կարիք ունի»:
Մեգանը քմծիծաղ տվեց։ «Գուցե երկու ընկերոջ կարիք ունի»:
Հաջորդ օրը՝ երկարօրյայի ժամին, Մեգանն ու Թաջը տեսան, որ Բենեթը մենակ նստած էր սեղանի մոտ:
«Ողջո՛ւյն, Բենեթ»,- ասաց Թաջը:
Բենեթը զարմացած տեսք ուներ: «Ողջո՛ւյն»։
«Ինչի՞ վրա ես աշխատում»,- հարցրեց Մեգանը՝ նստելով աթոռին:
«Պատմության»:
«Վաղվա ստուգարքի համա՞ր»: Թաջը նույնպես նստեց։
«Այո», - ասաց Բենեթը:
«Շատ հիշելու բան կա»,- ասաց Թաջը: Բենեթը գլխով արեց:
«Գուցե մենք ինքներս ստուգենք միմյանց գիտելիքները»: Մեգանը բացեց իր պատմության գիրքը: Նրանք հերթով հարցեր էին տալիս ու պատասխանում, մինչև զանգը հնչեց:
«Լսի՛ր, Մեգան, ես ցավում եմ երեկվա համար»,- ասաց Բենեթը, երբ նրանք ոտքի կանգնեցին՝ գնալու: «Ես որոշ բաներ լսեցի ձեր եկեղեցու մասին և հետաքրքրվեցի»: Նա հետ ու առաջ էր քայլում: «Ես ուրիշ համոզմունքներ ունեմ, բայց ես պետք է ավելի սիրալիր լինեի»:
Մեգանը ժպտաց։ «Շնորհակալություն։ Իմ եկեղեցին կարևոր է ինձ համար, բայց նորմալ է, որ դու ուրիշ համոզմունքներ ունես»:
«Կարծում եմ, որ մենք լավ ուսումնական խումբ ենք, նույնիսկ, եթե տարբեր համոզմունքներ ունենք»,- ասաց Թաջը:
Բենեթը քմծիծաղ տվեց։ «Ես նույնպես: Եվ ես կարծում եմ, որ մենք հիանալի կհանձնենք ստուգարքը»:
Նկարները՝ Մարկ Ռոբիսոնի