«Ինչպես աղջիկները օգնեցին փոքրիկ եղբորը», Ընկեր, նոյ. 2023, 16–17:
Ինչպես աղջիկները օգնեցին փոքրիկ եղբորը
Այժմ ոչ ոք ժամանակ չուներ Լաշիայի համար:
Այս պատմությունը տեղի է ունեցել Հարավային Աֆրիկայում։
Լաշիան նոր փոքրիկ եղբայր ունեցավ: Նրա անունը Լիամ էր: Նա ուներ մուգ մազեր և փոքրիկ ձեռքեր ու ոտքեր: Նա այնքան սիրունիկ էր:
Բայց երբեմն նոր փոքրիկ ունենալը ընտանիքում դժվարություններ է առաջացնում: Մաման և պապան այժմ միշտ զբաղված են: Իսկ Լիամը շատ էր լաց լինում:
«Մամա, կարո՞ղ ես ինձ համար մի պատմություն կարդալ», - խնդրեց Լաշիան։
«Ես պետք է տաշտակում լողացնեմ Լիամին», - ասաց մաման: «Միգուցե դու կարդաս մի պատմվածք Արիանայի հետ»։
Լաշիան նստեց հատակին իր փոքրիկ քրոջ հետ: Նրանք թերթում էին գրքի էջերը: Բայց առանց մամայի այն չէր:
«Պապա, որևէ խաղ կխաղա՞ս ինձ հետ»,- խնդրեց Լաշիան։
«Ես պետք է օգնեմ մամային երեխայի հարցում` նախքան աշխատանքի գնալը»,- ասաց պապան:
Լաշիան խոժոռվեց։ Մաման ու պապան այժմ ժամանակ չունեին իր համար: Նրանք միշտ օգնում էին Լիամին:
Շուտով պապան գնաց աշխատանքի: Մայրիկը Լիամին քնեցրեց: Ապա Լաշիայի և Արիանայի հետ նստեց բազմոցին։ Նա հոգնած տեսք ուներ:
«Մենք շատ զբաղված ենք Լիամով»,- ասաց մայրիկը: «Դուք մի քիչ միայնակ եք զգում, այնպես չէ՞»։
Լաշիան գլխով արեց։ Նա կարծես ուզում էր լաց լինել:
Մաման գրկեց Լաշիային և Արիանային: «Լիամը հիմա շատ օգնության կարիք ունի, որովհետև նա այնքան փոքրիկ է: Նա դեռ չի կարողանում ինքնուրույն որևէ բան անել, ինչպես դուք եք կարողանում»:
«Ես գիտեմ», - ասաց Լաշիան։
«Բայց եթե ուզում եք, կարող եք օգնել ինձ հոգ տանել Լիամի մասին»: Մայրիկը ժպտաց։
«Իսկապե՞ս», - հարցրեց Լաշիան: Նրան դուր եկավ այդ միտքը։
«Ես էլ»,- ասաց Արիանան։
«Դու էլ»,- ասաց մայրիկը:
Շուտով Լիամը սկսեց լաց լինել։ Երբ մաման փոխում էր նրա բարուրը, Լաշիան բերեց անձեռոցիկները:
«Շնորհակալություն», - ասաց մայրիկը:
Հաջորդ օրը, երբ Լիամը լոգանք ընդունեց, Լաշիան և Արիանան մաքուր հագուստ ընտրեցին նրա համար: Դրա վրա գեղեցիկ փոքրիկ կենդանիներ էին: Նրանք տվեցին այն մամային, որպեսզի հագցներ Լիամին:
«Շնորհակալություն», - ասաց մայրիկը:
Լաշիան ու Արիանան մտածեցին օգնելու այլ եղանակների մասին: Նրանք ամեն առավոտ հավաքում էին իրենց անկողինը առանց որևէ մեկի խնդրանքի: Երբեմն նրանք հավաքում էին նաև մամայի ու պապայի անկողինները: Եվ երբ ճաշի ժամն էր, նրանք օգնեցին պապային խոհանոցում:
«Շնորհակալություն», - ասացին մաման ու պապան:
Երբ Լիամը լաց եղավ, Լաշիան փորձեց օգնել նրան հանգստանալ: Նա գրկեց նրան և խոսեց մեղմ ձայնով: Լիամը դեռ չի կարողանում շնորհակալություն հայտնել: Բայց մի օր նա լայն ժպտաց Լաշիային։
Ի պատասխան՝ Լաշիան ևս ժպտաց։ Նա ուրախ էր, որ կարող էր օգնել իր փոքրիկ եղբորը և իր մամային ու պապային:
Նկարները՝ Շոն Ջ. Ք.Թեննեյի