«Մենք միասին կանենք այդ» Ընկեր, նոյ. 2023, 40–41:
Մենք միասին կանենք այդ
Աննին վախենում էր հաճախել Երիտասարդ կանանց միություն։
Այս պատմությունը տեղի է ունեցել ԱՄՆ-ում։
Աննին տրորում էր իր զգեստի կտորը: Նա փորձեց լսել խոսողներին: Բայց նրա ստամոքսում նյարդային թրթռոցի զգացում կար:
Այսօր այն օրն է, երբ Աննին սկսելու է գնալ Երիտասարդ Կանանց խումբ: Նա դասարան էր գնալու հաղորդության ժողովի ավարտից անմիջապես հետո: Բոլորն ասում էին Աննիին, որ նա պետք է ոգևորված լինի, բայց փոխարենը նա վախենում էր:
Նա նայեց Թամիին` իր մեծ քրոջը։ Թամին երեք տարի Երիտասարդ կանանց խմբում էր և սիրում էր այն: Նա միշտ ասում էր Աննիին, թե որքան հիանալի է այն: «Դու այնքան շատ ընկերներ կունենաս»,- ասում էր Թամին: Այն տարբերվում է Երեխաների միությունից: Այն գրեթե նման է մեծահասակների խմբին»:
Բայց Աննին նման չէր իր քրոջը: Թամին սիրում էր նոր մարդկանց և նրա համար հեշտ էր ընկերանալ: Աննին լուռ էր և ավելի շուտ կնախընտրեր կարդալ կամ նկարել, քան խոսել ուրիշների հետ:
Աննին դեմքին ակնե ուներ, և ամաչում էր իր տեսքից: Նա հատուկ կրեմ էր օգտագործել, որն օգնել էր: Բայց մաշկի վրայի կարմիր հետքերը չէին անցնում:
Հաղորդության ժողովից հետո Աննին ոտքը կախ գցեց միջանցքում: «Ես չեմ կարող գնալ Երիտասարդ կանանց խումբ այսօր»,- ասաց նա մայրիկին ու Թամիին:
Մայրիկն անհանգստացած տեսք ուներ։ «Ես կարծում էի՝ դու ոգևորված էիր Երիտասարդ կանանց մոտ տեղափոխվելու համար: Ի՞նչ պատահեց»։
«Ես չգիտեմ որևէ մեկին այդ չափահաս աղջիկներից»։ Աննին հպվեց իր դեմքին: «Եվ նրանք հավանաբար կծիծաղեն, երբ տեսնեն ինձ»:
Մայրիկը գրկեց Աննիին: «Հիշիր, որ Թամին էլ է այնտեղ լինելու»:
«Ես նման չեմ Թամիին»,- պատասխանեց Աննին: Նա նայեց իր քրոջը: «Քեզ մոտ լավ է ստացվում մարդկանց հետ խոսելը»:
«Ես գիտեմ, որ դժվար է գնալ նոր դասարան», - ասաց Թամին։ Բայց մենք միասին կանենք այդ: Ես էլ էի վախեցած, երբ սկսեցի Երիտասարդ Կանանց խումբ հաճախել:
Աննին լայն բացված աչքերը հառեց Թամիի վրա: Թամին միշտ այնքան քաջ էր թվում: Նա նույնիսկ փորձարկման էր գնացել իր դպրոցական մյուզիքլի համար և ստացել էր գլխավոր դերը: Աննին այդպիսի բաներ չէր անում: Նա ուղղակի փորձում էր աննկատ մնալ:
«Բայց դու երբեք չես վախենում», - ասաց նա:
Թամին ժպտաց: «Իհարկե, ես էլ եմ վախ զգում: Ես վախ էի զգում, երբ փորձարկման գնացի մյուզիքլի համար: Գիտե՞ս, ինչ արեցի»:
Աննին շարժեց գլուխը։
«Ես աղոթեցի և արեցի այն ամենը, ինչ կարող էի: Ես նաև օգնում էի մյուս երեխաներին: Թվում էր, որ նրանցից շատերը ևս վախենում էին` ճիշտ ինչպես ես: Երբ օգնեցի ուրիշներին քաջ լինել, և դա օգնեց ինձ նույնպես քաջ լինել»:
Աննին մտածեց այդ մասին։ Արդյոք կարո՞ղ էր ինքն անել այն, ինչ Թամին էր արել, և օգնել իր դասարանի մյուս աղջիկներին չվախենալ:
«Կարծում ես, կարո՞ղ ես այսօր գնալ Երիտասարդ կանանց խումբ»,- հարցրեց մայրիկը։
Աննին խոր շունչ քաշեց: Ապա գլխով արեց։ Նա կարողացավ անել դա:
Աննին և Թամին քայլեցին դեպի Երիտասարդ կանանց դասարան: Աննին նայեց մյուս աղջիկներին: Նրանցից մի քանիսը նյարդայնացած էին երևում: Ջուլին մազերի մի փունջ էր ոլորում իր մատի շուրջը, մինչդեռ Էրիկան կրծում էր եղունգները:
Աննին մտածեց, թե ինչպես կարող էր օգնել: Նա գնաց և նստեց Ջուլիի կողքին: «Դո՞ւ էլ ես նյարդայնացած»,- շշնջաց Աննին: «Լավ կլինի»։
Ջուլին ժպտաց, և Աննին ժպտաց ի պատասխան: Այժմ Աննին ավելի քիչ էր վախ զգում: Միգուցե Երիտասարդ կանանց խմբում լինելը իսկապես կարող էր հրաշալի լինել: