คำถามเกี่ยวกับการสวดอ้อนวอน

โดย โซชิตล์ บอตต์ ริเวร่า

(เรียบเรียงตามเรื่องจริง)

พระผู้เป็นเจ้าทรงรับฟังเมื่อโซชิตล์สวดอ้อนวอนจริงๆ หรือเปล่า?

เรื่องนี้เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกา

โซชิตล์นอนอยู่บนเตียงสองชั้น พลางมองขึ้นไปยังเตียงที่อยู่เหนือเธอ ครอบครัวของเธอเพิ่งกล่าวคำสวดอ้อนวอนเป็นครอบครัว และตอนนี้ก็ถึงเวลานอนแล้ว แต่เธอยังไม่ได้กล่าวคำสวดอ้อนวอนของตัวเองก่อนนอนเลย

ทำไมเราต้องสวดอ้อนวอนด้วย? เธอสงสัย ครอบครัวของเธอมักจะกล่าวสิ่งที่เหมือนๆ กันเสมอ เช่น ขอบพระทัยพระผู้เป็นเจ้า และทูลขอพระองค์ให้หลับฝันดี คำสวดอ้อนวอนของพวกเขาได้รับคำตอบรับจริงหรือเปล่า? เพราะบางทีเธอก็ยังฝันร้ายอยู่ดี

แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอหยุดสวดอ้อนวอนล่ะ? เธอพร้อมที่จะทดสอบความคิดใหม่นี้ เธอจึงพลิกตัวและหลับไป

โซชิตล์ไม่ได้สวดอ้อนวอนไปอีกสองสามวันจากนั้น แล้วหลายวันก็กลายเป็นหลายสัปดาห์ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากเท่าไร เธอไม่ได้รู้สึกถึงความแตกต่างมากนัก

เธอเรียนจนจบปีการศึกษา และไม่นานก็ถึงช่วงปิดเทอม โซชิตล์สนุกกับการไปเรียนว่ายน้ำและเล่นกับสุนัขของเธอ เธอต้องไปพบลูกพี่ลูกน้องในงานรวมญาติของครอบครัว

ทุกคืนเธอจะร่วมสวดอ้อนวอนพร้อมกับทุกคน แต่เธอก็ยังไม่ได้สวดอ้อนวอนด้วยตัวเองอยู่ดี

ช่วงปิดเทอมใกล้จะหมดลงในอีกไม่นานนี้แล้ว และโซชิตล์ก็เริ่มเตรียมตัวที่จะไปโรงเรียน แต่เธอไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นเลย ไม่กี่วันก่อนเปิดเทอม เธอได้พบกับคุณครูคนใหม่ ไปดูตู้ล็อคเกอร์ และได้กระเป๋าเป้ใบใหม่ เธอรู้สึกไม่สบายทุกครั้งที่คิดว่าจะต้องไปโรงเรียน และความรู้สึกนั้นก็แย่ลงทุกวัน

เด็กผู้หญิงสะพายกระเป๋าเป้อยู่ที่หน้าตู้ล็อคเกอร์

คืนหนึ่งเธอนอนไม่หลับเพราะคิดเรื่องโรงเรียน ไม่อยากไปเลย โรงเรียนช่างน่ากลัว เธอคิด จากนั้นเธอก็นึกถึงสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่สอนเกี่ยวกับการสวดอ้อนวอน พวกเขาบอกว่าเธอสามารถสวดอ้อนวอนได้ทุกที่และสามารถสวดอ้อนวอนเพื่อขอความช่วยเหลือและการปลอบโยนได้

โซชิตล์คุกเข่าลงข้างเตียงและหายใจเข้าลึกๆ นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่เธอกล่าวคำสวดอ้อนวอนของเธอเอง เธอสวดอ้อนวอนพระบิดาบนสวรรค์ เธอขอบพระทัยพระองค์และทูลขอพระองค์ให้นอนหลับฝันดี แบบเดียวกับที่ทุกคนกล่าวในการสวดอ้อนวอนเป็นครอบครัว ในใจของเธอไม่ได้รู้สึกแตกต่างไปจากเดิมมากนักหลังจากสวดอ้อนวอนเสร็จ

คืนถัดมาเธอก็ลองอีกครั้ง และอีกครั้ง เธอทูลขอให้พระบิดาบนสวรรค์ประทานพรให้ศาสดาพยากรณ์และครอบครัวของเธอ ไม่นานเธอก็เล่าความรู้สึกของเธอและสิ่งที่เธอคาดหวังในโรงเรียนใหม่ให้พระองค์ฟัง

“พระบิดาบนสวรรค์” เธอกล่าวในคืนหนึ่ง “หนูกังวลเรื่องโรงเรียนมาก หนูนอนไม่หลับ พระองค์ทรงช่วยให้หนูไม่รู้สึกกลัวอีกต่อไปได้ไหม?” เธอรู้สึกถึงความรู้สึกสงบอันแรงกล้าที่รายล้อมตัวเธอ เหมือนกับมีผ้าห่มอุ่นๆ พันตัวไว้ เธอรู้ทันทีว่านั่นคือพระวิญญาณบริสุทธิ์

เด็กผู้หญิงคุกเข่าและสวดอ้อนวอนอยู่ข้างเตียง

นี่คงจะเป็นเหตุผลที่เราสวดอ้อนวอนกันล่ะมั้ง เธอคิด เพื่อรู้สึกถึงความรักของพระบิดาบนสวรรค์ ช่างเป็นความรู้สึกที่น่าอัศจรรย์จริงๆ เธอพลาดความรู้สึกนี้ไปตลอดหลายเดือนที่เธอไม่ได้สวดอ้อนวอน

โซชิตล์ยิ้ม เธอยังคงกังวลที่ต้องเริ่มไปโรงเรียนอีกครั้ง แต่เธอรู้สึกเข้มแข็งขึ้นมากเมื่อรู้ว่าพระผู้เป็นเจ้าจะทรงปลอบโยนเธอ เธอสามารถสวดอ้อนวอนขอการปลอบโยนได้ทุกที่ทุกเวลา เพราะพระผู้เป็นเจ้าทรงฟังอยู่จริงๆ