“อาหารเช้าพร้อมแล้ว,” เพื่อนเด็ก, เม.ย. 2024, 38–39.
อาหารเช้าพร้อมแล้ว
ยิ่งเดวิดฝึกทำอาหารมากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกมั่นใจมากขึ้นเท่านั้น
เรื่องนี้เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกา
กลิ่นซอสสปาเก็ตตี้ทำให้ท้องของเดวิดร้องดังโครกคราก “เมื่อไหร่มื้อเย็นจะเสร็จเหรอครับ?”
“อีกไม่นานแล้วล่ะ” ปะป๊าพูดขณะคนซอส เขามองไปที่เดวิด “ลูกกำลังทำอะไรอยู่ล่ะ?”
เดวิดชู คู่มือแนะแนวสำหรับเด็ก ให้ดู “ผมกำลังพยายามเลือกเป้าหมายใหม่ แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะทำอะไรดีน่ะครับ ทุกอย่างดูเข้าท่าไปหมดเลย”
“มีตัวเลือกอะไรบ้างล่ะ?”
เดวิดพลิกดูคู่มือแนะแนว “ร้องเพลงปฐมวัย รับใช้เพื่อนบ้าน ต้อนรับผู้อื่น …” แล้วเขาก็เห็นอีกข้อหนึ่ง “โอ๊ะ! ปะป๊าครับ ช่วยสอนผมเรียนรู้วิธีทำอาหารหน่อยได้ไหมครับ?”
“ได้สิ” ปะป๊าบอก “ป๊าจะทำอาหารเช้าวันอาทิตย์มื้อพิเศษพรุ่งนี้ ตื่นเช้ามาช่วยป๊าทำหน่อยได้ไหม?”
“โอเคครับ!” เดวิดพูด
เช้าวันรุ่งขึ้น เดวิดตื่นแต่เช้าและไปหาปะป๊าในห้องครัว ขณะที่ปะป๊าหยิบวัตถุดิบออกมา เดวิดก็ล้างมือ
ปะป๊าแสดงให้เดวิดดูวิธีจับมีดและหั่นผลไม้อย่างปลอดภัย เขาให้เดวิดผสมส่วนผสมแพนเค้กทั้งหมด จากนั้นก็ถึงเวลาสำหรับส่วนที่ดีที่สุด เบคอนนั่นเอง!
เดวิดใช้ที่คีบค่อยๆ พลิกเบคอนในกระทะอย่างระมัดระวัง เบคอนมีเสียงดังฉู่ฉ่าและมีน้ำมันกระเด็นไปโดนนิ้วของเขา “โอ๊ย!” เดวิดพูด
“ระวัง” ปะป๊าพูด เขาเปิดก๊อกน้ำและให้เดวิดนำมือไปล้างผ่านน้ำเย็นสักครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ให้เดวิดสวมถุงมือกันความร้อนไว้เพื่อป้องกันมือของเขาจากน้ำมันร้อนๆ
“การทำอาหารไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเลยครับ” เดวิดกล่าว
“ใช่แล้ว” ปะป๊าพูด “การเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เป็นงานหนัก นั่นเป็นเหตุผลที่ลูกต้องเรียนรู้ด้วยวิธีที่ถูกต้องยังไงล่ะ”
“และต้องฝึกฝนให้มากๆ ด้วย” เดวิดพูด “ผมได้เรียนรู้ในปฐมวัยว่าพระเยซูทรงไม่ได้รู้ทุกอย่างมาตั้งแต่แรก”
คุณพ่อพยักหน้า “แม้แต่พระองค์ก็ต้องเรียนรู้สิ่งต่างๆ ไปทีละน้อย”
พวกเขาทำเบคอนเสร็จแล้วและวางอาหารทั้งหมดลงบนโต๊ะ ทุกคนในครอบครัวชอบอาหารมื้อนี้มาก
นาโช่ ซึ่งเป็นแมวของพวกเขาร้องเหมียวๆ อยู่ใต้โต๊ะ
“หนูคิดว่านาโช่ก็อยากกินด้วย!” ซาราห์น้องสาวของเดวิดพูด
หลังจากนั้นเดวิดก็ไปช่วยปะป๊าในครัวอยู่บ่อยๆ ปะป๊าให้เขาดูสูตรอาหารมากมายในหนังสือสูตรอาหาร เดวิดเรียนรู้วิธีตวงส่วนผสมสำหรับคุกกี้ วิธีทำไข่คน และวิธีทำเครื่องดื่มสุดโปรดของเขาอย่างฮอร์ชาตา ยิ่งเขาฝึกทำอาหารมากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกมั่นใจมากขึ้นเท่านั้น
เช้าวันอาทิตย์วันหนึ่ง ในที่สุดเดวิดก็รู้สึกพร้อม “ปะป๊าครับ วันนี้ผมทำอาหารเช้าเองได้ไหมครับ?” เดวิดถามขณะเดินเข้าไปหาปะป๊าในครัว
“ได้สิ” ปะป๊าพูด “ป๊าจะอยู่ที่นี่ถ้าลูกต้องการความช่วยเหลือ”
เดวิดหยิบสิ่งของที่จำเป็นออกมาและเริ่มลงมือทำ เขาหั่นสตรอเบอร์รี่และกล้วยตามที่ปะป๊าเคยทำให้ดู เขาพลิกแพนเค้กอย่างระมัดระวังโดยไม่ทำให้ไหม้
และเมื่อต้องทอดเบคอน เขาก็รู้ว่าต้องทำอย่างไร เขาสวมถุงมือกันความร้อนและผ้ากันเปื้อนเพื่อป้องกันไม่ให้น้ำมันกระเด็นใส่ตัว
เมื่อทำอาหารเสร็จแล้ว เดวิดก็วางอาหารทั้งหมดลงบนโต๊ะ คนในครอบครัวที่เหลือนั่งลง เอมิลีน้องสาวของเขากล่าวคำสวดอ้อนวอน และพวกเขาก็เริ่มรับประทานอาหาร
“อร่อยจริงๆ” เจเรมีน้องชายของเขาพูด “ขอบคุณนะครับปะป๊า”
“อันที่จริง” ปะป๊าพูด “เดวิดเป็นคนทำเองทั้งหมด”
“จริงเหรอครับ?” เจเรมีพูด เขามองไปที่เดวิด “พี่เก่งมากเลย!”
เดวิดยิ้ม แม้จะต้องใช้เวลาฝึกฝนมาก แต่ก็รู้สึกดีที่ได้ทำอาหารเช้าให้ครอบครัวทาน เขาแทบรอไม่ไหวที่จะลองทำสูตรอาหารอื่นๆ
ภาพประกอบโดย ลิซ บริสซี