‘Ik voelde me een mislukkeling’, Voor de kracht van de jeugd, april 2021, 12–13.
Kom dan en volg Mij
Ik voelde me een mislukkeling
Ik had op zending geen enkele dopeling gehad. Maar toen besefte ik dat er een betere manier was om succes te meten.
Illustratie, Adam Howling
Heb je ooit het gevoel gehad dat je ergens in had gefaald, hoewel je met heel je hart had gehoopt erin te zullen slagen? Zo voelde het voor mij toen ik van zending terugkwam. Twee jaar in Frankrijk, en wat voor goeds had ik er gedaan? Ja, ik had vriendschappen gesloten, een nieuwe taal geleerd, en was van heiligen gaan houden die er trouw naar streefden om het evangelie na te leven.
Maar ik had niemand gedoopt.
Toen herinnerde ik me het advies dat mijn zendingspresident me in mijn laatste gesprek met hem had gegeven: ‘Als je met je hand op je hart kunt zeggen dat de Heer tevreden is met de inzet die je hebt geleverd, en dat je voor Hem je best hebt gedaan, dan is dat de maatstaf voor je succes. Dat is alles wat ertoe doet.’
Toen ik daar over nadacht, voelde ik me gedrongen om te bidden. Langzaamaan kreeg ik innerlijk rust. De Geest fluisterde me in: ‘De Heer weet dat je je best hebt gedaan. Je offer is aanvaard.’ Het was tijd om de volgende stappen in mijn leven te zetten.
Update uit Frankrijk
Er gingen heel wat jaren voorbij. Ik schreef een brief aan mijn dochter, die in Canada op zending was, toen ik een geluidje op mijn telefoon hoorde. Iemand had me een foto gestuurd van een exemplaar van het Boek van Mormon met een getuigenis in het Frans – in mijn handschrift! Ik had het boek aan een zuster gegeven die ik weliswaar niet zelf had gedoopt, maar die lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen was geworden terwijl ik op zending was. Enkele jaren later was ze inactief geworden. Waarom zou iemand mij een foto sturen van het getuigenis dat ik zo veel jaren geleden had opgeschreven?
Er stond een boodschap bij de foto: ‘Ik dacht dat u uw getuigenis wel weer terug zou willen zien. Mijn tante was zo enthousiast toen ik lid van de kerk werd, dat ze me het boek gaf dat u haar eens had gegeven. Ik dacht dat u het wel fijn zou vinden dat ik het nu koester.
‘Mijn tante bleef niet actief in de kerk, maar ze sprak er altijd lovend over – zó lovend zelfs, dat haar jongere zus (mijn moeder) de zendelingen vroeg of ze haar de zendelingenlessen wilden geven. Mijn moeder werd lid van de kerk. Ze trouwde in de tempel. Ze voedde samen met mijn vader vier kinderen in de kerk op. We zijn alle vier op zending geweest en zijn in de tempel getrouwd. We zijn allemaal actief en getrouw.’
Ik werd door emoties overmand. Al die jaren geleden dacht ik dat ik gefaald had. Maar nu zag ik in hoe de Heer zijn werk had gedaan – op zijn manier, en in de loop van de tijd.
Als je je best doet voor de Heer
De ene na de andere herinnering aan mensen die ik als zendeling had onderwezen, begon terug te komen. Een van hen was een jaar na mijn thuiskomst lid van de kerk geworden. Hij woont nu in Frans-Polynesië, en we chatten vaak via Skype. Iemand anders werd zeven jaar na mijn zending lid van de kerk. Hij is zelf in de Amerikaanse staat Texas op zending geweest. Nu is hij ringsecretaris in het zuiden van Frankrijk.
Ik dacht aan andere Franse leden die ik nog ken en liefheb: een zuster in een verzorgingstehuis die me brieven schrijft; een man die ik in zijn tienerjaren kende, die nu in Afrika zendingspresident is.
Als je me aan het eind van mijn zending had gevraagd hoe het was gegaan, had ik gezegd dat ik had gefaald. Maar toen ik dacht aan het getuigenis dat ik zo veel jaren geleden in dat boek had geschreven, besefte ik dat je niet gefaald hebt als je je best voor de Heer hebt gedaan. ‘Misschien heb ik alleen als mislukkeling gefaald’, dacht ik.
Mislukking of succes?
In de begintijd van de herstelling werd een groep zendelingen naar de indianen gestuurd die ten westen van Missouri woonden (zie Leer en Verbonden 28:8; 30:6; 32:2). Ze dachten dat ze profetieën uit het Boek van Mormon zouden vervullen over Lamanieten die in de laatste dagen het evangelie zouden aannemen. Maar toen hun zending voorbij was, hadden ze geen enkele indiaan gedoopt.
Als je het ze had gevraagd, wat zouden ze dan over mislukking hebben gezegd? Ze brachten echter wel andere mensen in de kerk. Onder hen bevonden zich toekomstige leiders zoals Sydney Rigdon, en veel leden uit Kirtland (Ohio, VS), waar de eerste tempel in de laatste dagen werd gebouwd. Net als ik ontdekten zij dat de Heer ‘de mensenkinderen [zal] tonen dat Ik in staat ben mijn eigen werk te doen’ (2 Nephi 27:21).
Ik leunde achterover in mijn stoel, en glimlachte. Ik besefte dat tegenslagen eerst mislukkingen kunnen lijken. Maar als je je best blijft doen, zal de Heer je helpen om er overwinningen van te maken.