Gods goedheid zien

Brigitte Dassler

Hoe kon ik mijn toets nu maken als ik het papier niet eens kon zien?

Illustratie, Michael Mullan

Op een dag kreeg ik op de middelbare school een aardrijkskundetoets waarvoor ik elk werelddeel en land in de wereld moest herkennen en benoemen. Klinkt moeilijk, toch? Ja, dat was het. Vooral omdat ik bijna helemaal blind ben.

Ik heb kokerzicht, wat betekent dat mijn ogen – of eigenlijk het ene oog dat werkt – alleen maar een klein deel van een pagina tegelijk scherp kunnen zien. Dat is niet ideaal voor een toets waarbij je het grotere plaatje in één keer moet kunnen zien.

Ik raakte al gauw gefrustreerd. Ik kon Europa niet van Zuid-Amerika, Afrika of Australië onderscheiden. Ik raakte zó gefrustreerd dat ik begon te huilen, waardoor de warrige vormen op mijn papier nog vager werden. Gelukkig werd ik gered toen mijn vader aan het eind van de schooldag binnenkwam om me op te halen.

Mijn leerkracht gaf me extra tijd om de toets thuis af te maken. Na het eten zat ik aan tafel, klaar om het weer te proberen, terwijl mijn broertjes en zusjes in de woonkamer een video aan het kijken waren.

Ik wilde net iets invullen op de kaart toen iets in de video mijn aandacht trok. Een blinde man vroeg de Heiland of Hij hem wilde laten zien. Op dat moment was dat wat ik het allerliefste wilde.

Plotseling besefte ik dat als iemand me kon helpen, het Jezus Christus was. Ik kreeg die dag geen gezichtsvermogen, maar toen ik hoorde dat de Heiland die man genas, voelde ik vreugde! Ik wist dat Jezus Christus om me gaf, en dat Hij me zou helpen om mijn toets af te maken.

Ik knielde en sprak uit de grond van mijn hart mijn dank uit aan mijn hemelse Vader voor de gave van zijn Zoon. Toen pakte ik met hernieuwde vastberadenheid mijn potlood en was ik zover dat ik het nog eens kon proberen.

De auteur woont in Californië (VS).