En mijn zending dan?

Amoako Afran-Okese

Toen ik me op mijn zending voorbereidde, werd mijn geloof door een plotselinge, slopende ziekte op de proef gesteld.

Illustratie, Emily Call

Al van jongs af aan wilde ik op zending gaan. Maar toen ik op de middelbare school zat, kreeg ik last van gevoelloosheid in mijn voeten, knieën en armen. Binnen enkele weken kon ik niet meer op mijn benen staan.

Ik kreeg medicijnen en dacht dat het probleem daarmee wel opgelost zou worden, zodat ik weer naar school kon gaan en me op mijn zending voorbereiden. Maar het ging steeds slechter met me. Al snel kon ik niets meer zelf doen. Ik kon mijn haar niet kammen of opstaan om de afstandsbediening van de tv te pakken.

Ik kreeg meerdere priesterschapszegens, maar de ziekte liet me niet met rust. Ik werd in een ziekenhuis in Accra (Ghana) opgenomen waar ervaren artsen me onderzochten, maar ze konden niet vinden wat er mis was. Ik was bang dat ik nooit meer op mijn benen zou kunnen staan, laat staan een zending vervullen.

Toen ik in het ziekenhuis lag, kwamen de zendingspresident en zijn vrouw mij en mijn moeder bezoeken. Hij vroeg me of ik op zending wilde gaan. Ik zei dat dit mijn grote droom was geweest tot ik ziek werd. Hij zei: ‘Maak je maar geen zorgen, je gaat wel op zending.’

De dag nadat we uit het ziekenhuis kwamen, zat ik bij mijn moeder toen ik een stem hoorde die zei dat ik moest opstaan. Ik was bang om te vallen, maar ik wist dat ik het moest proberen. Ik stond zonder hulp op. Langzaam maar zeker kon ik mijn eerste stappen zetten, waardoor ik meer zelfvertrouwen kreeg. Ik bleef meer stappen zetten. Hoewel ik eerst wankelde, wist ik dat ik door mijn geloof in Jezus Christus en de priesterschapszegens die ik had gehad in staat zou zijn om op zending te gaan.

Ik ging terug naar school, en onmiddellijk na mijn diploma-uitreiking stuurde ik mijn zendingspapieren in. Enkele maanden later kreeg ik mijn zendingsoproep: ik ging naar het zendingsgebied Lagos (Nigeria). De Heer dienen en zijn kinderen in het herstelde evangelie onderwijzen, gaf me zoveel vreugde. Hoewel niet iedereen net als ik zal genezen, weet ik dat de Heer iedereen naar zijn wil zal zegenen, als we geloof in Hem hebben.

De auteur woont in Ghana.