Να βρισκόμαστε μέσα στον Θεό και να επιδιορθώνουμε τα χαλάσματα
Ο Χριστός έχει τη δύναμη να μας φέρει σε στοργική συντροφιά με τον Πατέρα και μεταξύ μας.
Πρέπει να εμβαθύνουμε συνεχώς τη γνώση μας για τον Επουράνιο Πατέρα και την υπακοή μας σε Αυτόν. Η σχέση μας με Αυτόν είναι αιώνια. Είμαστε τα αγαπημένα τέκνα Του και αυτό δεν θα αλλάξει. Πώς πρόκειται να αποδεχθούμε με όλη μας την καρδιά την πρόσκλησή Του να έλθουμε κοντά σε Εκείνον κι έτσι να απολαύσουμε τις ευλογίες που λαχταρά να μας δώσει σε τούτη τη ζωή και κατά τον ερχόμενο αιώνα;
Ο Κύριος είπε στον αρχαίο Ισραήλ και λέει σε εμάς: «Ναι, σε αγάπησα με αιώνια αγάπη· γι’ αυτό σε έλκυσα με έλεος».Μιλώντας όπως ο Πατέρας, μας λέει: «Και εσύ θα βρίσκεσαι μέσα μου, και εγώ μέσα σου. Βάδιζε λοιπόν μαζί μου». Τον εμπιστευόμαστε αρκετά για να βρισκόμαστε μαζί Του και να βαδίζουμε μαζί Του;
Είμαστε εδώ σε αυτή τη γη για να μαθαίνουμε και να αυξηθούμε πνευματικά και η σημαντικότερη πνευματική μάθηση και ανάπτυξη θα έρθει από τη σύνδεσή διαθήκης μας με τον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό.Από τη γεμάτη πίστη σχέση μας με Εκείνους έρχεται θεία γνώση, αγάπη, δύναμη και η ικανότητα να υπηρετούμε.
«Έχουμε καθήκον να μάθουμε όλα όσα έχει αποκαλύψει ο Θεός για τον εαυτό του». Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο Θεός Πατέρας καθοδήγησε τον Υιό Του, Ιησού Χριστό, να δημιουργήσει τη γη για την πνευματική ανάπτυξή μας, ότι ο Επουράνιος Πατέρας έδωσε τον Υιό Του ώστε να πληρωθούν οι απαιτήσεις της δικαιοσύνης για τη σωτηρία μας και πως η δύναμη της ιεροσύνης του Πατέρα και η αληθινή Εκκλησία του Υιού με τις απαραίτητες διατάξεις αποκαταστάθηκαν για τις ευλογίες μας. Μπορείτε να αισθανθείτε το βάθος της αγάπης η οποία είναι παρούσα σε κάθε μέρος των προετοιμασιών τους για τη δική μας χαρά και πνευματική ανάπτυξη; Πρέπει να γνωρίζουμε ότι το σχέδιο σωτηρίας του Επουράνιου Πατέρα είναι να υπακούμε στους νόμους και τις διατάξεις του Ευαγγελίου και να κερδίσουμε αιώνια ζωή και έτσι να γίνουμε όπως ο Θεός. Αυτή είναι η αληθινή και διαρκής ευτυχία που μας προσφέρει ο Επουράνιος Πατέρας. Και δεν υπάρχει άλλη αληθινή και διαρκής ευτυχία.
Οι δυσκολίες μας μπορούν να μας βγάλουν έξω από αυτήν την πορεία της ευτυχίας. Μπορεί να χάσουμε τη σύνδεση εμπιστοσύνης με τον Θεό, αν οι δυσκολίες μας οδηγούν ώστε να παρεκκλίνουμε αντί να γονατίζουμε σε προσευχή.
Αυτό το απλό δίστιχο μας ικετεύει να κάνουμε μια αποτίμηση των προτεραιοτήτων μας:
Αδελφές, τι έχει σημασία για εσάς; Τι έχει διάρκεια για εσάς; Το ζήτημα της διαρκούς αξίας για τον Πατέρα είναι ότι μαθαίνουμε για Εκείνον, ταπεινώνουμε τον εαυτό μας και αυξανόμαστε πνευματικά ως προς την υπακοή προς Εκείνον μέσω των γήινων εμπειριών. Θέλει να αλλάξει τον εγωισμό μας σε υπηρέτηση, τους φόβους μας σε πίστη. Αυτά τα ζητήματα που διαρκούν μπορεί να είναι μια πολύ δύσκολη δοκιμασία για μας.
Τώρα, με τα θνητά όριά μας, είναι που ο Πατέρας μάς ζητά να αγαπάμε εκεί που είναι πολύ δύσκολο να αγαπάμε, να υπηρετούμε όταν μας φαίνεται πιεστικό, να συγχωρούμε όταν η συγχώρηση μας φαίνεται ακατόρθωτη. Πώς; Πώς θα το κάνουμε; Προσεγγίζουμε ένθερμα τον Επουράνιο Πατέρα για βοήθεια, στο όνομα του Υιού Του και ενεργούμε κατά τον τρόπο Εκείνου και δεν πράττουμε με υπερηφάνεια κατά τη δική μας θέληση.
Παραδέχθηκα την υπερηφάνεια μου, όταν ο Πρόεδρος Έζρα Ταφτ Μπένσον μίλησε για τον καθαρισμό του εσωτερικού δοχείου. Φαντάστηκα τον εαυτό μου σαν μια κανάτα. Πώς θα έβγαζα το υπόλειμμα της υπερηφάνειας από την κανάτα μου; Το να πιέζω ανεξάρτητα τον εαυτό μου να έχω ταπεινότητα και να προσπαθώ να κάνω τον εαυτό μου να αγαπά τους άλλους είναι ανειλικρινές και ρηχό και απλώς δεν έχει αποτέλεσμα. Οι αμαρτίες και η υπερηφάνειά μας δημιουργούν ένα χάλασμα --ή χάσμα-- ανάμεσα σε εμάς και την πηγή κάθε αγάπης, τον Επουράνιο Πατέρα μας.
Μόνον η Εξιλέωση του Σωτήρα μπορεί να μας καθαρίσει από τις αμαρτίες μας και να κλείσει αυτό το χάσμα.
Θέλουμε να είμαστε στην αγκαλιά της αγάπης και της καθοδήγησης του Επουράνιου Πατέρα μας, γι’ αυτό θέτουμε πρώτα το θέλημά Του και με συντετριμμένη καρδιά ικετεύουμε ώστε ο Χριστός να εκχύσει ποταμούς ύδατος κάθαρσης στην κανάτα μας. Στην αρχή ίσως να έρχεται σταγόνα-σταγόνα, όμως καθώς επιζητούμε, ρωτάμε και υπακούμε, θα έρχεται εν αφθονία. Αυτό το ζωντανό νερό θα αρχίσει να μας γεμίζει και να ξεχειλίζει από την αγάπη Του και μπορούμε να γείρουμε την κανάτα και να μοιραστούμε το περιεχόμενό της με άλλους οι οποίοι διψούν για ίαση, ελπίδα και το αίσθημα ότι ανήκουν. Καθώς καθαρίζεται το εσωτερικό δοχείο μας, οι γήινες σχέσεις μας αρχίζουν να επανέρχονται.
Απαιτείται η θυσία των προσωπικών πεπραγμένων μας, ώστε να κάνουμε χώρο για τα αιώνια σχέδια του Θεού. Ο Σωτήρας, ο οποίος μιλά για τον Πατέρα, μας ικετεύει: «Πλησιάστε κοντά μου και εγώ θα πλησιάσω κοντά σας». Το να έλθουμε πιο κοντά στον Πατέρα μπορεί να σημαίνει να μάθουμε για την αλήθεια Του μέσω των γραφών, ακολουθώντας τη συμβουλή των προφητών και προσπαθώντας να κάνουμε το θέλημά Του πιο ολοκληρωτικά.
Κατανοούμε ότι ο Χριστός έχει τη δύναμη να μας φέρει σε στοργική συντροφιά με τον Πατέρα και μεταξύ μας; Εκείνος, με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, μπορεί να μας δώσει την εσώτερη γνώση που χρειαζόμαστε στις σχέσεις.
Ένας δάσκαλος Προκαταρκτικής μου διηγήθηκε για μια δυνατή εμπειρία με την τάξη του, των 11χρονων αγοριών. Ένα από αυτά, που θα τον ονομάσω Τζίμμυ, ήταν μη συνεργάσιμος και απομονωμένος.Μια Κυριακή, ο δάσκαλος εμπνεύστηκε να αφήσει κατά μέρος το μάθημά του και να πει γιατί αγαπούσε τον Τζίμμυ. Μίλησε για την ευγνωμοσύνη και την εμπιστοσύνη στον νεαρό αυτόν. Στη συνέχεια ο δάσκαλος ζήτησε από τα μέλη της τάξης να πουν στον Τζίμμυ κάτι που εκτιμούσαν σ’ αυτόν. Καθώς τα μέλη της τάξης, ένα-ένα, έλεγαν στον Τζίμμυ γιατί ήταν ξεχωριστός σε αυτούς, το αγόρι κατέβασε το κεφάλι του και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν στο πρόσωπό του. Αυτός ο δάσκαλος και η τάξη οικοδόμησαν μία γέφυρα προς τη μοναχική καρδιά του Τζίμμυ. Η απλή αγάπη που εκφράζεται με ειλικρίνεια, δίνει ελπίδα και αξία στους άλλους.Αυτό το ονομάζω «επιδιόρθωση του χαλάσματος ή του χάσματος».
Ίσως η ζωή μας σε έναν στοργικό προθνητό κόσμο είναι η αιτία για τη λαχτάρα μας μιας αληθινής, διαρκούς αγάπης εδώ στη γη. Έχουμε ουράνια προοριστεί να δίνουμε αγάπη και να αγαπιόμαστε και η βαθύτερη αγάπη έρχεται όταν είμαστε ένα με τον Θεό. Το Βιβλίο του Μόρμον μας προσκαλεί να «συμφιλιωθ[ούμε] προς τον [Θεό] μέσω τής εξιλέωσης τού Χριστού».
Ο Ησαΐας μίλησε για εκείνους οι οποίοι ζουν με πίστη τον νόμο της νηστείας και έτσι γίνονται για τους απογόνους τους επιδιορθωτές των χαλασμάτων. Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι, υπόσχεται ο Ησαΐας, θα «οικοδομήσουν τις παλιές ερημώσεις». Κατά τον ίδιο τρόπο ο Σωτήρας επιδιόρθωσε τα χαλάσματα ή την απόσταση ανάμεσα σε εμάς και τον Επουράνιο Πατέρα. Εκείνος, μέσω της μεγάλης εξιλεωτικής θυσίας Του, ανοίγει για εμάς τον δρόμο να συμμετάσχουμε στη στοργική δύναμη του Θεού και τότε έχουμε τη δυνατότητα να επιδιορθώσουμε τις «ερημώσεις» στην προσωπική ζωή μας. Η ίαση της συναισθηματικής απόστασης ανάμεσά μας θα απαιτήσει την αποδοχή από μέρους μας της αγάπης του Πατέρα μαζί με τη θυσία του φυσικού εγωισμού μας και των τάσεων του φόβου που έχουμε.
Μία αλησμόνητη νύχτα ένα συγγενικό άτομο και εγώ διαφωνήσαμε σε κάποιο πολιτικό θέμα. Εκείνη, απότομα και απόλυτα, κατέκρινε και διαφώνησε με τα σχόλιά μου, λέγοντας ότι είχα λάθος, ενώ άκουγαν όλα τα μέλη της οικογένειάς μου. Ένιωσα ανόητη και απληροφόρητη -- και πιθανόν ήμουν. Εκείνο το βράδυ καθώς γονάτισα για να προσευχηθώ, εξήγησα βιαστικά στον Επουράνιο Πατέρα πόσο δύσκολο ήταν αυτό το συγγενικό άτομο! Μιλούσα επί πολύ. Ίσως κάποια στιγμή σταμάτησα τα παράπονά μου και το Άγιο Πνεύμα είχε την ευκαιρία να τραβήξει την προσοχή μου, διότι, προς έκπληξή μου, άκουσα στη συνέχεια τον εαυτό μου να λέει: «Ίσως να θέλεις να την αγαπώ». Να την αγαπώ; Εξακολούθησα να προσεύχομαι, λέγοντας κάτι όπως: «Πώς μπορώ να την αγαπώ; Εγώ νομίζω πως ούτε καν την συμπαθώ. Η καρδιά μου έχει σκληρύνει και τα συναισθήματά μου έχουν πληγωθεί. Δεν μπορώ να το κάνω».
Τότε, σίγουρα με τη βοήθεια του Πνεύματος, είχα μια άλλη σκέψη καθώς είπα: «Όμως εσύ την αγαπάς, Επουράνιε Πατέρα. Μπορείς να μου δώσεις ένα μέρος της αγάπης σου για εκείνη -- ώστε να μπορώ κι εγώ να την αγαπώ;» Τα σκληρά συναισθήματά μου μαλάκωσαν, η καρδιά μου άρχισε να αλλάζει και άρχισα να βλέπω αυτό το άτομο διαφορετικά. Άρχισα να αισθάνομαι την πραγματική της αξία που ο Επουράνιος Πατέρας έβλεπε. Ο Ησαΐας γράφει: «Ο Κύριος επιδένει το σύντριμμα τού λαού του, και θεραπεύει την πληγή τού τραυματισμού τους».
Με τον καιρό το κενό μεταξύ μας έκλεισε γλυκά. Όμως ακόμα κι αν εκείνη δεν είχε αποδεχθεί την αλλαγή στην καρδιά μου, έμαθα ότι ο Επουράνιος Πατέρας θα μας βοηθήσει να αγαπάμε ακόμα κι εκείνους που ίσως θεωρούμε ότι δεν αγαπιούνται, αν ικετεύσουμε για τη βοήθειά Του. Η Εξιλέωση του Σωτήρα είναι ένας δίαυλος μεταφοράς για τη διαρκή ροή χριστιανικής αγάπης από τον Πατέρα μας στους Ουρανούς. Πρέπει να επιλέξουμε να παραμείνουμε στην αγάπη αυτή, ώστε να έχουμε χριστιανική αγάπη για όλους.
Όταν δίνουμε την καρδιά μας στον Πατέρα και τον Υιό, αλλάζουμε τον κόσμο μας -- ακόμα κι αν οι περιστάσεις γύρω μας δεν αλλάζουν. Ερχόμαστε πιο κοντά στον Επουράνιο Πατέρα και αισθανόμαστε τη στοργική αποδοχή Του για τις προσπάθειές μας να είμαστε αληθινοί οπαδοί του Χριστού. Η δυνατότητα διάκρισης, η πεποίθηση και η πίστη μας αυξάνουν.
Ο Μόρμον μάς λέει να προσευχόμαστε με όλη την ενέργεια της καρδιάς για την αγάπη αυτή και θα μας αποδοθεί από την πηγή της -- τον Επουράνιο Πατέρα. Μόνον τότε μπορούμε να γίνουμε επιδιορθωτές των χαλασμάτων στις γήινες σχέσεις.
Η απέραντη αγάπη του Πατέρα μας φθάνει ώς εμάς, για να μας φέρει πίσω στη δόξα και την χαρά Του. Έδωσε τον Μονογενή Υιό Του, τον Ιησού Χριστό, για να επιδιορθώσει τα χαλάσματα που είναι ένα ανοιχτό χάσμα ανάμεσα σε εμάς και Εκείνον. Η επανένωση με τον Πατέρα στους Ουρανούς είναι η ουσία της διαρκούς αγάπης και του αιώνιου σκοπού. Πρέπει να κάνουμε τη σύνδεση με Εκείνον τώρα, ώστε να μάθουμε τι πραγματικά έχει σημασία, να αγαπούμε όπως Εκείνος αγαπά και να αυξηθούμε πνευματικά για να είμαστε όπως Εκείνος. Καταθέτω μαρτυρία ότι η γεμάτη πίστη σχέση μας με τον Επουράνιο Πατέρα και τον Σωτήρα έχει αιώνια σπουδαιότητα για Εκείνους και για εμάς. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.