Όπως και ο Xριστός συγχώρεσε σε σας, έτσι και εσείς
Μπορούμε όλοι να λάβουμε απερίγραπτη ειρήνη και συνεργασία με τον Σωτήρα μας καθώς μαθαίνουμε να συγχωρούμε ελεύθερα εκείνους που έχουν διαπράξει πταίσματα εναντίον μας.
«Και την πρώτη ημέρα τής εβδομάδας, ενώ ακόμα ήταν βαθιά χαράματα, ήρθαν στο μνήμα, φέρνοντας τα αρώματα που ετοίμασαν· και μερικές άλλες γυναίκες ήσαν μαζί τους.
»Βρήκαν, όμως, την πέτρα αποκυλισμένη από το μνήμα.
»Και όταν μπήκαν μέσα δεν βρήκαν το σώμα τού Κυρίου Ιησού.
»Και ενώ ήσαν σε απορία για τούτο, ξάφνου, δύο άνδρες με ιμάτια αστραφτερά στάθηκαν μπροστά τους.
»Και καθώς εκείνες φοβήθηκαν, και έσκυψαν το πρόσωπο στη γη, είπαν σ’ αυτές: Γιατί ζητάτε τον ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς;
Δεν είναι εδώ, αλλά αναστήθηκε».
Αύριο, Ημέρα του Πάσχα, θα θυμηθούμε με έναν ξεχωριστό τρόπο ό,τι ο Ιησούς Χριστός έκανε για εμάς: «Επειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή». Τελικώς, θα αναστηθούμε όπως Εκείνος για να ζήσουμε διά παντός.
Μέσω του θαύματος της ιερής Εξιλέωσης του Ιησού Χριστού, μπορούμε να λάβουμε επίσης τη δωρεά της συγχωρήσεως για τις αμαρτίες και τα αδικήματά μας, εάν δεχθούμε την ευκαιρία και την ευθύνη της μετάνοιας. Και με τη λήψη των απαραίτητων διατάξεων, την τήρηση των διαθηκών και την υπακοή στις εντολές, μπορούμε να αποκτήσουμε αιώνια ζωή και υπερύψωση.
Σήμερα, θέλω να εστιάσω στη συγχώρηση, μία ουσιώδη και πολύτιμη δωρεά που προσφέρθηκε σε εμάς από τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας, Ιησού Χριστό.
Μία νύκτα του Δεκεμβρίου του 1982, η σύζυγός μου Τέρρυ και εγώ ξυπνήσαμε από ένα τηλεφώνημα στο σπίτι μας στο Ποκατέλλο του Άινταχο. Όταν απάντησα στο τηλέφωνο άκουσα μόνο λυγμούς. Τελικώς, η αδελφή μου με φωνή που δυσκολευόταν να μιλήσει είπε: «Ο Τόμμυ είναι νεκρός».
Ένας 20χρονος μεθυσμένος οδηγός, με ταχύτητα άνω των 135 χιλιομέτρων την ώρα, απερίσκεπτα προσέκρουσε σε έναν φωτεινό σηματοδότη σε ένα προάστιο του Ντένβερ στο Κολοράντο. Συγκρούστηκε βιαίως με το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο νεότερος αδελφός μου, Τόμμυ, σκοτώνοντας ακαριαία εκείνον και την σύζυγό του, Τζόαν. Επέστρεφαν σπίτι στη μικρή τους κόρη μετά από ένα πάρτι Χριστουγέννων.
Η σύζυγός μου και εγώ αμέσως πετάξαμε στο Ντένβερ και πήγαμε στο νεκροτομείο. Συγκεντρωθήκαμε με τους γονείς και τα αδέλφια μου και πενθούσαμε για την απώλεια των αγαπημένων μας Τόμμυ και Τζόαν. Τους είχαμε χάσει σε μία παράλογη εγκληματική πράξη. Η καρδιά μας ήταν συντετριμμένη και θυμός προς τον νεαρό δράστη άρχισε να ξεχύνεται από μέσα μου.
Ο Τόμμυ εργαζόταν ως δικηγόρος στο Υπουργείο Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών και γινόταν ένας ισχυρός υπέρμαχος της προστασίας των εδαφών των γηγενών Αμερικανών και των φυσικών πόρων για τα επόμενα χρόνια.
Αφού είχε περάσει κάποιο χρονικό διάστημα, διεξήχθη ακροαματική διαδικασία για τον νεαρό άνδρα που ήταν υπεύθυνος για την ανθρωποκτονία με το αυτοκίνητο. Ενώ αισθάνονταν ακόμη θλίψη και οδύνη, οι γονείς και η μεγαλύτερη αδελφή μου, Κέιτυ, παρευρέθηκαν στην ακροαματική διαδικασία. Οι γονείς του μεθυσμένου οδηγού ήταν επίσης εκεί και αφού ολοκληρώθηκε η ακροαματική διαδικασία, κάθισαν σε έναν πάγκο και θρηνούσαν. Οι γονείς και η αδελφή μου κάθονταν κοντά καθώς επιζητούσαν να αποκτήσουν έλεγχο των συναισθημάτων τους. Μετά από λίγο, οι γονείς και η αδελφή μου σηκώθηκαν και περπάτησαν προς τους γονείς του οδηγού και τους προσέφεραν λόγια παρηγοριάς και συγχώρησης. Οι άνδρες έδωσαν τα χέρια, οι γυναίκες κράτησαν τα χέρια. Υπήρξε βαθιά θλίψη και δάκρυα για όλους και αναγνώριση ότι και οι δύο οικογένειες είχαν υποφέρει πολύ. Η μαμά, ο μπαμπάς και η Κέιτυ έδειξαν τον δρόμο με την ήρεμη δύναμη και το κουράγιο τους και έδειξαν στην οικογένειά μας πώς είναι η συγχώρηση.
Αυτή η προσφορά συγχώρησης σε αυτές τις στιγμές έκανε τη δική μου καρδιά να μαλακώσει και άνοιξε ένα μονοπάτι προς τη θεραπεία. Με τον καιρό έμαθα πώς να έχω μία καρδιά που συγχωρεί. Μόνο με τη βοήθεια του Άρχοντα Ειρήνης ήρθη το οδυνηρό μου φορτίο. Θα μου λείπουν πάντα ο Τόμμυ και η Τζόαν, αλλά η συγχώρηση τώρα μου επιτρέπει να τους θυμάμαι με ασυγκράτητη χαρά. Και γνωρίζω ότι θα είμαστε μαζί πάλι ως οικογένεια.
Δεν προτείνω ότι θα πρέπει να συγχωρούμε παράνομη συμπεριφορά. Γνωρίζουμε πλήρως ότι τα άτομα πρέπει να λογοδοτούν για τις εγκληματικές ενέργειες και τα ποινικά αδικήματά τους. Ωστόσο, επίσης ξέρουμε ότι, ως υιοί και θυγατέρες του Θεού, ακολουθούμε τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού. Πρέπει να συγχωρούμε ακόμη και όταν φαίνεται ότι άλλοι μπορεί να μην δικαιολογήσουν τη συγχώρησή μας.
Ο Σωτήρας δίδαξε:
«Επειδή, αν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα πταίσματά τους, θα συγχωρήσει και σε σας ο ουράνιος Πατέρας σας.
»Αν, όμως, δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα πταίσματά τους, ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει σε σας τα πταίσματά σας».
Μπορούμε όλοι να λάβουμε απερίγραπτη ειρήνη και συνεργασία με τον Σωτήρα μας καθώς μαθαίνουμε να συγχωρούμε ελεύθερα εκείνους που έχουν διαπράξει πταίσματα εναντίον μας. Αυτή η συνεργασία φέρνει τη δύναμη του Σωτήρος στη ζωή μας με έναν αλάνθαστο και αλησμόνητο τρόπο.
Ο Απόστολος Παύλος συμβούλευσε:
«Ντυθείτε, λοιπόν, ως εκλεκτοί τού Θεού… σπλάχνα οικτιρμών, καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία·
»Υποφέροντας ο ένας τον άλλον, και συγχωρώντας ο ένας τον άλλον…όπως ο Χριστός συγχώρεσε σε σας, έτσι και εσείς».
Ο Κύριος ο Ίδιος διακήρυξε:
«Γι’ αυτό, σας λέω, ότι πρέπει να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο. Γιατί εκείνος που δεν συγχωρεί στον αδελφό του τις παραβάσεις του, είναι ένοχος ενώπιον του Κυρίου. Γιατί παραμένει μέσα του η μεγαλύτερη αμαρτία.
»Εγώ, ο Κύριος, θα συγχωρήσω όποιον εγώ συγχωρήσω, αλλά από εσάς απαιτείται να συγχωρείτε όλους τους ανθρώπους».
Οι διδασκαλίες του Σωτήρος και Λυτρωτή μας, Ιησού Χριστού, είναι ξεκάθαρες. Ο αμαρτωλός πρέπει να είναι πρόθυμος να συγχωρεί άλλους εάν ελπίζει να αποκτήσει συγχώρηση.
Αδελφοί και αδελφές, υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας που μας έχουν πληγώσει; Τρέφουμε συναισθήματα που μοιάζουν πλήρως δικαιολογημένα δυσαρέσκειας ή θυμού; Αφήνουμε την υπερηφάνεια να μας εμποδίζει από το να συγχωρούμε και να προχωρούμε;Προσκαλώ όλους εμάς να συγχωρούμε εντελώς και να αφήνουμε την θεραπεία να συμβαίνει εκ των έσω. Και ακόμη και εάν η συγχώρηση δεν έλθει σήμερα, να ξέρετε ότι εάν την επιθυμούμε και εργαζόμαστε για αυτήν, θα έλθει – ακριβώς όπως τελικά έκανε για εμένα μετά τον θάνατο του αδελφού μου.
Παρακαλώ θυμηθείτε επίσης ότι ένα ουσιώδες στοιχείο της συγχώρησης περιλαμβάνει να συγχωρούμε τον εαυτό μας.
«Όποιος έχει μετανοήσει για τις αμαρτίες του, είναι συγχωρεμένος, και εγώ, ο Κύριος, δεν τις θυμάμαι πια».
Παρακαλώ όλους εμάς αυτή την ημέρα να θυμόμαστε και να ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιησού Χριστού. Επάνω στον σταυρό στον Γολγοθά, μέσα στηναγωνία Του, είπε αυτά τα λόγια: «Πατέρα συγχώρεσέ τους· επειδή, δεν ξέρουν τι κάνουν».
Έχοντας συγχωρητική στάση και ενεργώντας επ’ αυτής όπως οι γονείς και η μεγαλύτερη αδελφή μου, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την υπόσχεση του Σωτήρος: «Ειρήνη αφήνω σε σας, ειρήνη τη δική μου δίνω σε σας· όχι όπως δίνει ο κόσμος, σας δίνω εγώ. Ας μη ταράζεται η καρδιά σας ούτε να δειλιάζει».
Καταθέτω μαρτυρία ότι αυτή η ειρήνη θα έλθει στη ζωή μας καθώς δίδουμε προσοχή στις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού και ακολουθούμε το παράδειγμά Του συγχωρώντας άλλους. Καθώς συγχωρούμε, υπόσχομαι ότι ο Σωτήρας θα μας ενδυναμώνει και η δύναμη και η αγαλλίασή Του θα ρέει στη ζωή μας.
Το μνήμα είναι άδειο. Ο Χριστός ζει. Τον γνωρίζω. Τον αγαπώ. Είμαι ευγνώμων για τη χάρη Του, η οποία είναι η ενδυναμωτική δύναμη που είναι αρκετή για να θεραπεύσει τα πάντα. Στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.