Εμπνευσμένη τέλεση διακονίας
Λαμβάνουμε το Άγιο Πνεύμα καλύτερα, όταν είμαστε επικεντρωμένοι στην υπηρέτηση των άλλων. Γι’ αυτό έχουμε την ευθύνη της ιεροσύνης να υπηρετούμε για τον Σωτήρα.
Αγαπημένοι μου αδελφοί, είμαι ευγνώμων για το προνόμιο να μιλώ σε εσάς σε ετούτη την ιστορική γενική συνέλευση. Έχουμε υποστηρίξει τον Πρόεδρο Ράσσελ Νέλσον ως τον 17ο Πρόεδρο της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Καθώς είχα την ευλογία να εργάζομαι μαζί του καθημερινά, αισθάνθηκα μία επιβεβαίωση του Πνεύματος ότι ο Πρόεδρος Νέλσον κλήθηκε από τον Θεό για να ηγηθεί της αληθινής Εκκλησίας του Κυρίου.
Αποτελεί επίσης μαρτυρία μου ότι ο Κύριος έχει καλέσει τον Πρεσβύτερο Γκέρριτ Γκονγκ και τον Πρεσβύτερο Ουλίσσες Σοάρες για να υπηρετήσουν ως μέλη της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων. Τους αγαπώ και τους υποστηρίζω. Με τη διακονία τους θα ευλογήσουν ζωές σε όλον τον κόσμο και σε όλες τις γενιές.
Αυτή η συνέλευση είναι ιστορική και για έναν ακόμα λόγο. Ο Πρόεδρος Νέλσον έχει ανακοινώσει ένα εμπνευσμένο βήμα προς τα εμπρός, στο οργανωμένο σχέδιο του Κυρίου για την Εκκλησία Του. Αυτό το σχέδιο περιλαμβάνει μία νέα δομή στις απαρτίες ιεροσύνης, στους τομείς και πασσάλους, έτσι ώστε να μπορούμε καλύτερα να εκπληρώσουμε τις ευθύνες μας της ιεροσύνης. Όλες εκείνες οι ευθύνες έχουν σχέση με την φροντίδα μας της ιεροσύνης για τα τέκνα του Πατέρα μας.
Το σχέδιο του Κυρίου για τους Αγίους Του να παρέχουν στοργική φροντίδα έχει πάρει πολλές μορφές στη διάρκεια των ετών. Τις πρώτες ημέρες στη Ναβού, ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ χρειάστηκε έναν οργανωμένο τρόπο φροντίδας για την πλημμύρα των ιδιαίτερα φτωχών μετεστραμμένων που έρχονταν στην πόλη. Τέσσερις από τους προπάππους μου ήταν ανάμεσά τους – οι Άιρινγκ, οι Μπένιον, οι Ρόμνυ και οι Σμιθ. Ο Προφήτης οργάνωσε την φροντίδα εκείνων των Αγίων ανά γεωγραφική περιοχή. Στο Ιλλινόι εκείνες οι υποδιαιρέσεις της πόλης ονομάστηκαν «τομείς».
Καθώς οι Άγιοι μετακινούνταν στις πεδιάδες, η φροντίδα του ενός για τον άλλο οργανώθηκε σε «ομάδες». Ένας από τους προπάππους μου από την πλευρά του πατέρα, επέστρεφε από την ιεραποστολή του από εκεί που τώρα είναι η Οκλαχόμα, όταν συνάντησε μία ομάδα στο μονοπάτι. Ήταν τόσο εξασθενημένος από την ασθένεια, ώστε ο ίδιος και ο συνάδελφός του ήταν με ακουμπισμένες τις πλάτες σε μια μικρή άμαξα.
Ο αρχηγός της ομάδας έστειλε δύο νέες γυναίκες για να βοηθήσουν όποιον βρισκόταν σε εκείνη την άμαξα. Μία από αυτές, μια νέα αδελφή η οποία είχε μεταστραφεί στην Ελβετία, κοίταξε τον έναν από τους ιεραποστόλους και ένιωσε συμπόνια. Σώθηκε από εκείνη την ομάδα των Αγίων. Ανέκτησε αρκετά τις δυνάμεις του και μπόρεσε να περπατήσει τον υπόλοιπο δρόμο μέχρι την κοιλάδα της Σωλτ Λέηκ με τη νεαρή διασώστριά του στο πλάι του. Ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν. Έγινε ο προπάππος μου, Χένρυ Άιρινγκ, και εκείνη η προγιαγιά μου, Μαρία Μπομμέλι Άιρινγκ.
Χρόνια αργότερα, όταν κάποιοι παρατήρησαν πόσο πολύ δύσκολο ήταν να μετακινηθούν διασχίζοντας μία ήπειρο, εκείνη είπε: «Ω όχι, δεν ήταν τόσο δύσκολο. Καθώς περπατούσαμε μιλούσαμε σε όλη τη διαδρομή για το πόσο μεγάλο θαύμα ήταν που είχαμε βρει και οι δύο το αληθινό Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Ήταν η ευτυχέστερη εποχή που μπορώ να θυμηθώ».
Από τότε, ο Κύριος έχει χρησιμοποιήσει διάφορους τρόπους για να βοηθήσει τους Αγίους Του να φροντίζουν ο ένας τον άλλον. Τώρα μας έχει ευλογήσει ενδυναμώνοντας και ενώνοντας απαρτίες σε επίπεδο τομέως και πασσάλου – απαρτίες οι οποίες εργάζονται σε συντονισμό με όλες τις οργανώσεις τομέως.
Τομείς με γεωγραφικά όρια, ομάδες και ενδυναμωμένες απαρτίες χρειάστηκαν τουλάχιστον δύο πράγματα ώστε να επιτύχουν τον σκοπό του Κυρίου να βάλει τους Αγίους Του να φροντίζουν ο ένας τον άλλον με τον τρόπο που Εκείνος τους φροντίζει. Επιτυγχάνουν όταν οι Άγιοι αισθάνονται την αγάπη του Χριστού ο ένας για τον άλλον υπεράνω του προσωπικού συμφέροντός τους. Οι γραφές το αποκαλούν «χριστιανική αγάπη… αγνή αγάπη τού Χριστού» (Μορόνι 7:47). Και επιτυγχάνουν όταν το Άγιο Πνεύμα καθοδηγεί αυτόν που προσφέρει φροντίδα να γνωρίζει ότι ο Κύριος ξέρει καλύτερα για το άτομο που προσπαθεί να βοηθήσει.
Πολλές φορές στη διάρκεια των πρόσφατων εβδομάδων, τα μέλη της Εκκλησίας ενήργησαν στην παρουσία μου σαν κατά κάποιο τρόπο να ανέμεναν τι επρόκειτο να κάνει ο Κύριος, όπως ανακοινώθηκε εδώ σήμερα. Επιτρέψτε μου να σας δώσω δύο παραδείγματα. Πρώτον, μία απλή ομιλία συγκεντρώσεως μεταλήψεως από έναν 14χρονο δάσκαλο στην Ααρωνική Ιεροσύνη, ο οποίος καταλαβαίνει τι μπορούν να επιτύχουν οι φέροντες την ιεροσύνη στην υπηρέτησή τους για τον Κύριο. Δεύτερον, ένας φέρων τη Μελχισεδική Ιεροσύνη ο οποίος, με την αγάπη του Χριστού, εμπνεύστηκε να υπηρετήσει μία οικογένεια.
Πρώτον, επιτρέψτε μου να σας πω τα λόγια του νέου άνδρα που μιλούσε σε μία συγκέντρωση μεταλήψεως τομέα. Ήμουν εκεί. Προσπαθήστε να θυμηθείτε πώς θα ήσασταν στα 14 χρόνια σας και τον ακούγατε να λέει περισσότερα από όσα λογικά μπορούσε να ξέρει ένας νέος άνδρας:
«Πραγματικά μου άρεσε να είμαι μέλος της απαρτίας διδασκάλων στον τομέα μας όταν έκλεισα τα 14 τον περασμένο χρόνο. Ένας δάσκαλος έχει όλες τις ευθύνες ενός διακόνου και επιπλέον κάποιες καινούργιες.
»Δεδομένου ότι μερικοί από εμάς είμαστε δάσκαλοι, άλλοι θα γίνουν κάποια μέρα και όλοι στην Εκκλησία είναι ευλογημένοι από την ιεροσύνη, είναι σημαντικό για όλους μας να γνωρίζουμε περισσότερα για τα καθήκοντα ενός δασκάλου.
»Πρώτα απ’ όλα, το Διδαχή και Διαθήκες 20:53 λέει: “Το καθήκον τού διδασκάλου είναι να προστατεύει πάντα την εκκλησία, και να βρίσκεται μαζί τους και να τους δυναμώνει πνευματικά”.
»Κατόπιν, το Διδαχή και Διαθήκες 20:54-55 λέει:
»“Και να φροντίζουν να μην υπάρχει ανομία στην εκκλησία, ούτε σκληρότητα μεταξύ τους ούτε ψέματα, κακολογίες ούτε κακοήθειες.
»”Και να φροντίζουν να συναθροίζονται συχνά στην εκκλησία, και επίσης όλα τα μέλη να εκτελούν τα καθήκοντά τους”».
Ο νέος άνδρας συνέχισε:
»Ο Κύριος μας λέει ότι είναι ευθύνη μας όχι μόνον να φροντίζουμε την Εκκλησία, αλλά να φροντίζουμε και τους ανθρώπους εντός της Εκκλησίας με τον τρόπο που θα έκανε ο Χριστός, διότι αυτή είναι η Εκκλησία Του. Εάν προσπαθούμε να τηρούμε τις εντολές, να είμαστε καλοί ο ένας προς τον άλλον, να είμαστε έντιμοι, καλοί φίλοι και να ευχαριστούμεθα να είμαστε μαζί, τότε θα μπορέσουμε να έχουμε το Πνεύμα μαζί μας και να γνωρίζουμε τι θέλει να κάνουμε ο Επουράνιος Πατέρας. Εάν δεν τα κάνουμε αυτά, τότε δεν μπορούμε να εκπληρώσουμε την κλήση μας».
Συνέχισε να λέγει:
«Όταν ένας δάσκαλος επιλέγει να θέτει το σωστό παράδειγμα με το να είναι ένας καλός οικογενειακός διδάσκαλος, χαιρετώντας τα μέλη στην εκκλησία, προετοιμάζοντας τη μετάληψη, βοηθώντας στο σπίτι και εάν είναι ειρηνοποιός, επιλέγει να τιμά την ιεροσύνη του και να εκπληρώνει την κλήση του.
»Το να είναι κάποιος καλός δάσκαλος δεν σημαίνει μόνον να είναι υπεύθυνος όταν βρισκόμαστε στην εκκλησία ή σε δραστηριότητες της Εκκλησίας. Ο Απόστολος Παύλος δίδαξε: “Γίνε τύπος των πιστών σε λόγο, σε συναναστροφή, σε αγάπη, σε πνεύμα, σε πίστη, σε αγνότητα” (Προς Τιμόθεον Α΄ 4:12).
Κατόπιν ο νέος άνδρας είπε:
«Άσχετα με το πού βρισκόμαστε ή τι κάνουμε, μπορούμε να είμαστε ένα καλό παράδειγμα χρηστότητας πάντοτε και παντού.
»Ο μπαμπάς μου κι εγώ κάνουμε οικογενειακή διδασκαλία στους Μπράουν. Κάθε φορά που πηγαίνουμε εκεί, νιώθω θαυμάσια που τους επισκέπτομαι και τους γνωρίζω. Ένα πράγμα που πραγματικά μου αρέσει στους Μπράουν είναι ότι όποτε πηγαίνουμε εκεί, είναι όλοι πρόθυμοι να ακούσουν και πάντοτε έχουν καλές ιστορίες να διηγηθούν.
»Όταν γνωρίζουμε καλά ανθρώπους του τομέα χάρη στην οικογενειακή διδασκαλία, είναι ευκολότερο να προχωρήσουμε στο επόμενο καθήκον ενός δασκάλου και αυτό είναι να χαιρετάμε τα μέλη στην εκκλησία. Βοηθώντας τους ανθρώπους να νιώθουν ευπρόσδεκτοι και ότι συμπεριλαμβάνονται στην εκκλησία, βοηθά όλα τα μέλη του τομέα να νιώσουν ότι τα αγαπούν και ότι είναι προετοιμασμένα για να μεταλάβουν.
»Αφού χαιρετίσουν τα μέλη που έχουν έρθει στην εκκλησία, οι δάσκαλοι βοηθούν κάθε Κυριακή στην προετοιμασία της μεταλήψεως. Πραγματικά με ευχαριστεί να διανέμω και να προετοιμάζω τη μετάληψη σε αυτόν τον τομέα, επειδή όλοι είναι τόσο ευλαβείς. Πάντοτε αισθάνομαι το Πνεύμα όταν προετοιμάζω και διανέμω την μετάληψη. Είναι μία πραγματική ευλογία για μένα που μπορώ να το κάνω κάθε Κυριακή.
»Κάποια υπηρέτηση, όπως η διανομή της μεταλήψεως, είναι κάτι που οι άνθρωποι βλέπουν και μας ευχαριστούν που το κάνουμε, όμως άλλη υπηρέτηση, όπως η προετοιμασία της μεταλήψεως γίνεται συνήθως χωρίς να το παρατηρήσει κανείς. Δεν είναι σημαντικό αν οι άνθρωποι μας βλέπουν να υπηρετούμε. Εκείνο που είναι σημαντικό είναι ότι ο Κύριος γνωρίζει ότι Τον έχουμε υπηρετήσει.
»Ως δάσκαλοι πρέπει πάντοτε να προσπαθούμε να ενδυναμώνουμε την Εκκλησία, τους φίλους μας και την οικογένειά μας, εκπληρώνοντας τις ευθύνες μας της ιεροσύνης. Δεν είναι πάντοτε εύκολο, όμως ο Κύριος δεν δίνει εντολές σε εμάς “μόνον όταν προετοιμάσει [για εμάς]… αυτό που [μας] πρόσταξε” (Νεφί Α΄ 3:7)».
Καθώς τελείωνε εκείνος ο νέος άνδρας, εξακολουθούσα να θαυμάζω την ωριμότητα και τη σοφία του. Συνόψισε, λέγοντας: «Ξέρω ότι θα γίνουμε καλύτεροι, αν επιλέξουμε να ακολουθούμε [τον Ιησού Χριστό]».
Μια άλλη ιστορία υπηρέτησης στην ιεροσύνη ειπώθηκε πριν από έναν μήνα σε μία συγκέντρωση μεταλήψεως τομέως. Και πάλι, ήμουν εκεί. Σε αυτήν την περίπτωση, ο έμπειρος φέρων την Μελχισεδική Ιεροσύνη δεν ήξερε καθώς μιλούσε ότι περιέγραφε ακριβώς εκείνο που επιθυμεί ο Κύριος να συμβεί με ενδυναμωμένες απαρτίες ιεροσύνης. Αυτά είναι τα βασικά σημεία της αφήγησής του:
Στον ίδιο και έναν συνάδελφο οικογενειακό διδάσκαλο είχε ανατεθεί να υπηρετούν επτά οικογένειες. Σχεδόν όλοι τους δεν ήθελαν επισκέψεις. Όταν οικογενειακοί διδάσκαλοι πήγαν στα διαμερίσματά τους, αρνήθηκαν να ανοίξουν την πόρτα. Όταν τους τηλεφώνησαν, δεν πήραν απάντηση. Όταν άφησαν μήνυμα, δεν τους τηλεφώνησαν. Αυτός ο μεγαλύτερος συνάδελφος τελικά κατέφυγε σε μία γραπτή τέλεση διακονίας με επιστολές. Μάλιστα, άρχισε να χρησιμοποιεί φωτεινούς κίτρινους φακέλους με την ελπίδα να λάβει μία απάντηση.
Μία από τις επτά οικογένειες ήταν μια λιγότερο ενεργή ανύπανδρη αδελφή η οποία είχε μεταναστεύσει από την Ευρώπη. Είχε δύο μικρά παιδιά.
Μετά από πολλές απόπειρες να επικοινωνήσει μαζί της, έλαβε ένα γραπτό μήνυμα. Τον πληροφορούσε απότομα ότι ήταν πολύ απασχολημένη για να συναντηθεί με οικογενειακούς διδασκάλους. Έκανε δύο δουλειές και ήταν επίσης στον στρατό. Η κύρια εργασία της ήταν αυτή της αξιωματικού της αστυνομίας και ο στόχος για τη σταδιοδρομία της ήταν να γίνει ντετέκτιβ και κατόπιν να επιστρέψει στη χώρα της και να εξακολουθήσει εκεί την εργασία της.
Ο οικογενειακός διδάσκαλος δεν μπορούσε ποτέ να την επισκεφθεί στο σπίτι της. Κατά καιρούς της έστελνε κάποιο γραπτό μήνυμα. Κάθε μήνα έστελνε μία χειρόγραφη επιστολή, μαζί με εορταστικές κάρτες για το κάθε παιδί.
Δεν λάμβανε απάντηση. Όμως εκείνη ήξερε ποιοι ήταν οι οικογενειακοί διδάσκαλοί της, πώς να επικοινωνήσει μαζί τους και ότι θα επέμεναν σε αυτήν την υπηρέτηση της ιεροσύνης.
Τότε, μία ημέρα, έλαβε ένα επείγον γραπτό μήνυμα από εκείνη. Χρειαζόταν απεγνωσμένα βοήθεια. Δεν ήξερε ποιος ήταν ο επίσκοπος, όμως ήξερε τους οικογενειακούς διδασκάλους της.
Σε μερικές ημέρες έπρεπε να φύγει από την Πολιτεία για στρατιωτική εκπαιδευτική άσκηση ενός μηνός. Δεν μπορούσε να πάρει μαζί τα παιδιά της. Η μητέρα της, η οποία επρόκειτο να φροντίσει τα παιδιά της, είχε μόλις φύγει στην Ευρώπη για να φροντίσει τον σύζυγό της που είχε κάποιο επείγον ιατρικό περιστατικό.
Αυτή η λιγότερο ενεργή ανύπανδρη αδελφή είχε αρκετά χρήματα για ένα εισιτήριο για το μικρότερο παιδί της αλλά όχι και για τον 12χρονο γιο της, Έρικ. Ζήτησε από τον οικογενειακό διδάσκαλό της να βρει μία καλή οικογένεια Α.Τ.Η. για να πάρουν στο σπίτι τους τον Έρικ τις επόμενες 30 ημέρες!
Ο οικογενειακός διδάσκαλος της απάντησε ότι θα έκανε το καλύτερο που μπορούσε. Στην συνέχεια επικοινώνησε με τους ηγέτες του της ιεροσύνης. Ο επίσκοπος, που ήταν ο προεδρεύων αρχιερέας, του έδωσε την έγκριση να πλησιάσει μέλη του συμβουλίου τομέα, συμπεριλαμβανομένης της προέδρου Ανακουφιστικής Εταιρείας.
Η πρόεδρος της Ανακουφιστικής Εταιρείας βρήκε γρήγορα τέσσερις καλές οικογένειες Α.Τ.Η. με παιδιά στην ηλικία του Έρικ, οι οποίες θα τον έπαιρναν στο σπίτι τους μία βδομάδα η καθεμία. Όλον τον επόμενο μήνα αυτές οι οικογένειες φρόντισαν για τη διατροφή του Έρικ, του βρήκαν χώρο στα ήδη συνωστισμένα διαμερίσματά τους ή τα μικρά σπίτια τους, τον πήραν μαζί στις ήδη προγραμματισμένες καλοκαιρινές οικογενειακές δραστηριότητες, τον πήγαν στην εκκλησία, τον συμπεριέλαβαν στις οικογενειακές βραδιές τους και λοιπά.
Οι οικογένειες με αγόρια στην ηλικία του Έρικ τον συμπεριέλαβαν στις συγκεντρώσεις τους απαρτίας διακόνων και στις δραστηριότητες. Στη διάρκεια αυτών των 30 ημερών, ο Έρικ ήταν για πρώτη φορά στην εκκλησία κάθε Κυριακή.
Όταν η μητέρα του επέστρεψε σπίτι από την εκπαίδευσή της, ο Έρικ εξακολούθησε να παρευρίσκεται στην εκκλησία, συνήθως με μία από αυτές τις τέσσερις εθελόντριες οικογένειες Α.Τ.Η. ή με άλλους, οι οποίοι του έκαναν παρέα, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειακών διδασκάλων της μητέρας του. Με τον καιρό χειροτονήθηκε διάκονος και άρχισε να διανέμει τη μετάληψη τακτικά.
Ας κοιτάξουμε τώρα στο μέλλον του Έρικ. Δεν θα εκπλαγούμε αν γίνει ηγέτης στην Εκκλησία στην πατρίδα της μητέρας του, όταν η οικογένειά του επιστρέψει εκεί – χάρη στους Αγίους που εργάστηκαν μαζί σε ενότητα, υπό την καθοδήγηση ενός επισκόπου, για να υπηρετήσουν λόγω της χριστιανικής αγάπης στην καρδιά τους και με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος.
Ξέρουμε ότι η χριστιανική αγάπη είναι απαραίτητη για να σωθούμε στη βασιλεία του Θεού. Ο Μορόνι έγραψε: «Αν δεν έχετε αγάπη δεν μπορείτε με κανένα τρόπο να σωθείτε στη βασιλεία τού Θεού» (Μορόνι 10:21· βλέπε, επίσης, Eθέρ 12:34).
Ξέρουμε επίσης ότι η χριστιανική αγάπη είναι ένα δώρο που απονέμεται σε εμάς μετά από όλα όσα μπορούμε να κάνουμε. Πρέπει: «Να προσεύχ[όμαστε] στον Πατέρα με όλη τη δύναμη τής καρδιάς, να εί[μαστε] γεμάτοι με την αγάπη αυτήν που εκείνος έχει απονείμει σε όλους όσοι είναι ειλικρινείς οπαδοί τού Υιού του, Ιησού Χριστού» (Μορόνι 7:48).
Νομίζω ότι λαμβάνουμε το Άγιο Πνεύμα καλύτερα, όταν είμαστε επικεντρωμένοι στην υπηρέτηση των άλλων. Γι’ αυτό έχουμε την ευθύνη της ιεροσύνης να υπηρετούμε για τον Σωτήρα. Όταν απασχολούμαστε στην υπηρέτηση των άλλων, σκεπτόμαστε λιγότερο τον εαυτό μας και το Άγιο Πνεύμα μπορεί ευκολότερα να έρθει σε εμάς και να μας βοηθήσει στην αναζήτησή μας μιας ζωής να απονεμηθεί σε εμάς η δωρεά της χριστιανικής αγάπης.
Σας δίνω τη μαρτυρία μου ότι ο Κύριος έχει ήδη ξεκινήσει ένα μεγάλο βήμα προς το σχέδιό Του για εμάς, ώστε να έχουμε ακόμα περισσότερη έμπνευση και χριστιανική αγάπη στην υπηρέτησή μας τέλεσης διακονίας της ιεροσύνης. Είμαι ευγνώμων για την αγάπη Του, την οποία τόσο γενναιόδωρα μας δίνει Εκείνος. Έτσι καταθέτω μαρτυρία στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.