مهرِ خدا: شادی‌ آفرین‌ترین برای روان

توسط سوزان اِچ. پورتر

مشاور اوّل در ریاست کل ابتدایی

مهرِ خدا نه در چگونگیِ شرایط زندگیمان، بلکه در حضور او در زندگی‌هایمان یافت می‌شود.

برادران و خواهران، آیا می‌دانید خدا، پدر آسمانی ما، چقدر شما را به طور کامل دوست دارد؟ آیا عشق او را در اعماق روح خود احساس کرده‌اید؟

وقتی بدانید و درک کنید که به عنوان فرزند خدا چقدر مورد علاقه‌اش هستید، این تفاوت زیادی را ایجاد می‌کند. این احساسِ شما را در موردِ خودتان، هنگامی که اشتباه می‌کنید، تغییر می‌دهد. احساسِ شما را، هنگامی‌که اتفاقاتِ دشوار رخ می‌دهند، را تغییر می‌دهد. این دیدگاه شما را نسبت به فرمان‌های خدا تغییر می‌دهد. این دیدگاه شما را نسبت به دیگران، و ظرفیت شما برای تفاوت ایجاد کردن، تغییر می‌دهد.

ارشد جفری آر. هلند آموزش داد: «اولین فرمان بزرگ در ابدیت این است که به خدا با همۀ دلت، با همۀ توان، ذهن، و نیرویت مِهر بورز — این اولین فرمان بزرگ است. اما اولین حقیقت بزرگ در ابدیت این است که خدا ما را با تمامِ قلب، قدرت، و توانِ خودش دوست دارد. ^۱

چگونه هر یک از ما قادر هستیم در اعماق روحِ خود از آن حقیقت بزرگِ ابدیت آگاه باشیم؟

به نیفایِ پیامبر در رویا، قوی‌ترین مدرکِ عشقِ خدا، نشان داده شد. با مشاهده درخت زندگی، نیفای خواست تا تعبیر آن را بداند. در پاسخ، فرشته‌ای به نیفای، شهری، مادری و نوزادی را نشان داد. هنگامی‌که نیفای به شهرِ ناصره و مریم مادرِ درستکار، که عیسای نوزاد را در آغوش گرفته، نگاه انداخت، فرشته اعلام کرد، «برۀ خدا را بنگر، آری، حتّی پسر پدر جاویدان را!» ^۲

در آن لحظهٔ مقدس، نیفای فهمید که در تولد منجی، خدا عشق پاک و کامل خود را نشان می‌داد. نیفای گواهی داد، مهرِ خدا «بر پهنۀ دلهای فرزندان آدمیخودش رامی‌افشاند.» ^۳

ما می‌توانیم مهرِ خدا را به عنوان نوری تصور کنیم که از درخت زندگی سرچشمه می‌گیرد و خودش را در سرتاسر زمین در قلب فرزندان آدمی می‌افشاند. نور و محبت خدا بر همۀ مخلوقات او رسوخ کرده است. ^۴

گاهی اوقات ما به اشتباه تصور می‌کنیم که فقط بعد از اینکه میلهٔ آهنی را دنبال کردیم و از میوه میل کرده‌ایم، می‌توانیم مهر خدا را احساس کنیم. مهرِ خدا، نه تنها توسط آنانی که به سوی درخت ‌می‌آیند، دریافت می‌شود، بلکه خودِ قدرتی است که ما را تشویق می‌کند تا آن درخت را بجوییم.

«از این رو، آن خواستنی ترین، بالاتر از همۀ چیزهاست،» نیفای آموزش داد، و فرشته فریاد برآورد، «آری، و شادی آفرین‌ترین برای روان.» ^۵

بیست سال پیش، یکی از اعضای محبوب خانواده‌ام کلیسا را ترک کرد. او سؤالات بی‌ پاسخ زیادی داشت. همسر وی، که به کلیسا گرویده بود، به ایمان خود وفادار ماند. آنها سخت تلاش کردند تا ازدواج خود را در اختلافات ایجاد شده حفظ کنند.

سال گذشته او سه سؤال دربارهٔ کلیسا نوشت که برگشتن را برای او دشوار کرده بود و آنها را برای دو زوج که چندین سال دوستانِ او بودند، ارسال کرد. او از آنها دعوت کرد تا در مورد آن پرسش‌ها تأمل کنند و برای شام بیایند تا افکار خود را به اشتراک بگذارند.

پس از این دیدار با دوستان، او به اتاق خود رفت و کار بر روی پروژه‌ای را آغاز کرد. گفتگوی عصرانه و عشقی که دوستانش به او نشان دادند، در جلوی ذهنش قرار گرفت. او بعداً نوشت که مجبور شد کار خود را متوقف کند، … «نوری روشن روح مرا پر کرد. من با این احساس عمیق روشنگری آشنا بودم، اما این بار قوی‌تر از همیشه ادامه یافت و چند دقیقه طول کشید. من آرام نشستم، با احساسی که به درکی رسیدم که این تجلی مهرِ خدا برای من بود. … من تاثیرِ روحانی‌ای را احساس کردم که به من گفت من می‌توانم به کلیسا برگردم و این مهرِ خدا را در کاری که در آنجا انجام می‌دهم، ابراز کنم.»

او سپس در مورد سؤالات خود به شگفت آمد. احساسی که او دریافت کرد این بود که خدا سوالاتش را محترم می‌شمارد و نداشتن پاسخ‌های واضح نباید او را از حرکت به جلو باز دارد. ^۶ او باید مهرِ خدا را با همه به اشتراک بگذارد، در حالی که به اندیشیدنِ خود ادامه می‌داد. هنگامی‌که او تحت آن تاثیر عمل کرد، او با جوزف اسمیت احساسِ نزدیکی کرد که پس از نخستین رویا اظهار داشت، که روانِ من از مِهر پر شد و برای روزهای بسیاری می‌توانستم با شادی عظیم در وجد باشم. ^۷

جالب توجه است، در چندین ماهِ کوتاهِ بعد، این عضو خانواده همان گمارشی را دریافت کرد که ۲۰ سال قبل دریافت کرده بود. اولین باری که این فراخوانی را داشت، او مسئولیت‌های خود را به عنوان یک عضو وظیفه‌شناس کلیسا انجام داد. اکنون این سؤال برای او مطرح نشد که «چگونه می‌توانم این گمارش را برآورده کنم؟» اما اینکه «چگونه می‌توانم مهرِ خدا را از طریق خدمت خود نشان دهم؟» با این رویکرد جدید، او شادی، معنا و هدف را در همه جنبه‌های گمارشِ خود احساس کرد.

خواهران و برادران، چگونه می توانیم قدرت متحول کننده مهرِ خدا را دریافت کنیم؟ پیامبر مورمون از ما دعوت می‌کند تا «به درگاه پدر با همۀ نیروی دل نیایش کنید، که شما آکنده از این مهر شوید، که او بر همۀ کسانی که پیروان راستین پسرش عیسی مسیح هستند عطا کرده است.» ^۸ مورمون نه تنها ما را به دعا دعوت می‌کند تا از مهرِ خدا نسبت به دیگران پر شویم بلکه ما را دعوت به دعا می‌کند تا باشد که ما مهرِ خالصِ خدا را برای خودمان دریابیم. ^۹

وقتی مهرِ او را دریافت می‌کنیم، شادی بیشتری در تلاش برای دوست داشتن و خدمت، همانندِ او، پیدا می‌کنیم و تبدیل به «پیروان واقعی پسر او، عیسی مسیح» می‌شویم. ^۱۰

مهرِ خدا در شرایط زندگیمان یافت نمی‌شود، بلکه در حضور او در زندگی‌هایمان. ما زمانی از عشق او مطلع می‌شویم که نیرویی فراتر از نیروی خود دریافت می‌کنیم و هنگامی‌که روح او آرامش، تسلی و هدایت را به ارمغان می‌آورد. گاهی اوقات ممکن است احساس کردنِ مهرِ او سخت باشد. ما می‌توانیم دعا کنیم تا چشمهایمان باز باشد تا دست او را در زندگیمان ببینیم و مهرِ او را در زیبایی آفریده‌هایش ببینیم.

همانطور که ما به زندگی و فداکاری بی‌پایان و جاودانه منجی می‌اندیشیم، ما شروع به درکِ مهرِ او برای خودمان می‌کنیم. ما با احترام کلماتِ اِلیزا آر. اِسنو را می‌خوانیم: او آزادانه خون خود را (برای ما) ریخت. او آزادانه جان خود را (برای ما) داد. ^۱۱ فروتنیِ عیسی در رنج‌بردن برای ما، بر روح ما می‌چکد، و قلب ما را برای طلب بخشش از او باز می‌کند و ما را از تمایل به زندگی کردن مانند او پر می‌کند. ¹²

رئیس راسل اِم. نلسون نوشت، «هرچه بیشتر ما متعهد به الگوبرداری در زندگی کردن مانند او باشیم، محبتِ ما پاک‌تر و الهی‌تر می‌شود. ^۱۳

پسرمان گفت: «وقتی ۱۱ ساله بودم، من و دوستانم تصمیم گرفتیم تا خودمان را از معلم‌مان قایم کنیم و به نیمهٔ اولِ کلاس ابتدایی خود نرویم. وقتی بالاخره رسیدیم، با کمالِ تعجب، معلم به گرمی از ما استقبال کرد. او سپس دعای قلبی کرد که طی آن از سَروَر سپاسگزاری صادقانه‌ای کرد که ما تصمیم گرفتیم آن روز با اختیار خود آزادانه به کلاس بیاییم. من نمی‌توانم به یاد داشته باشم که درس دربارهٔ چه بود و یا حتی نام معلم‌مان چه بود، اما اکنون، حدود ۳۰ سال بعد، من هنوز تحت تأثیر عشق پاکی هستم که او آن روز به من نشان داد.»

پنج سال پیش هنگامی‌که در کلاسِ ابتدایی، در روسیه شرکت کرده بودم، نمونه‌ای از محبتِ الهی را مشاهده کردم. من خواهری وفادار را دیدم که در مقابل دو بچه زانو زده بود و به آنها گواهی می‌داد که حتی اگر آنها تنها کسانی بودند که روی زمین زندگی می‌کردند، عیسی فقط برای آنها رنج می‌برد و می‌مُرد.

من گواهی می‌دهم که سَروَر و منجیِ ما در واقع برای هر یک و تک تک ما مُرد. این ابرازِی از محبتِ بی‌پایان او به ما و پدرش بود.

من می‌دانم که ضامنِ من زندگی می‌کند. این جملهٔ شیرین چه آرامشی می‌بخشد! او زندگی می‌کند تا با محبتِ خود [به ما] برکت دهد. ^۱۴

باشد که ما قلب خود را برای دریافت مهرِ خالصی که خدا نسبت به ما دارد باز کنیم و سپس آن مهر را در تمام کارهایی که انجام می‌دهیم و هستیم بیفشانیم. بنام مقدّس عیسی مسیح، آمین.