احیاء روزانه
ما به تزریق مداوم و روزانه نور آسمانی نیاز داریم. ما به «زمان‌های تازه» نیاز داریم. زمان‌های احیاءشخصی.
ما دراین صبح زیبای سَبَت جمع می‌شویم تا از مسیح صحبت کنیم، از مژدۀ او مسرور شویم، و یکدیگر را حمایت و تأیید کنیم همانطور که در «مسیر» منجی خودمان قدم برمی‌داریم. ۱
به عنوان اعضای کلیسای عیسی مسیح مقدسین آخرین زمان، ما برای این منظور در طول سال هر روز سَبَت، گرد هم می‌آییم. اگر شما عضو کلیسا نیستید، ما از شما استقبال گرمی می‌کنیم و از شما تشکر می‌کنیم که با ما همراه شده‌اید تا منجی را پرستش کرده و از او بیاموزیم. ما نیز مانند شما تلاش می‌کنیم — هر چند به طور ناقص — دوستان، همسایگان و انسانهای بهتری ۲ شویم، و سعی می‌کنیم با پیروی از نمونۀ عیسی مسیح، این کار را انجام دهیم.
امیدواریم بتوانید صداقت گواهی ما را احساس کنید. عیسی مسیح ذی‌حیات است! او پسر خدای ذی‌حیات است و پیامبران بر روی زمین در روزگار ما را هدایت می‌کند. همه را دعوت می‌کنیم که بیایند، کلام خدا را بشنوند و از خوبی‌های او بهره‌مند گردند! من گواهی شخصی خود را ابراز می‌کنم که خدا در بین ماست و او مطمئناً به همه کسانی که به او نزدیک می‌شوند نزدیک می‌شود. ۳
ما یک افتخار می‌دانیم که با شما در مسیر تنگ و باریک پیروی از استاد قدم برداریم.
هنر قدم برداشتن در خط مستقیم
یک نظریّه اغلب تکرار شده وجود دارد که افراد گمشده بر یک دایره راه می‌روند. چندی پیش، دانشمندان در مؤسسّۀ فرمانشناختی زیست شناسی ماکس پلانک این نظریه را آزمایش کردند. آنها شرکت کنندگان را به جنگلی انبوه بردند و دستورات ساده ای به آنها دادند: «در یک خط مستقیم قدم بزنید». هیچ نشانۀ قابل رؤیت وجود نداشت. افراد موردآزمایش میبایست فقط بر حس جهت یابی خودشان تکیه می‌کردند.
به نظر شما آنها چگونه عمل کردند؟
دانشمندان به این نتیجه رسیدند: «مردم واقعاً دایره وار راه می روند وقتیکه نشانه های قابل اعتمادی در جهت راه رفتن خود ندارند.» ۴ وقتی بعداً مورد سؤال قرار گرفتند، برخی از شرکت کنندگان با اعتماد به نفس ادعا کردند که کوچکترین انحرافی نداشتند. علیرغم اطمینان بالا، داده های جی. پی اِس (موقعیّت یاب) نشان داد که آنها در حلقه هایی تَنگ با قطر 20 متر راه می‌روند.
چرا ما برای راه رفتن در یک خط مستقیم آنقدر مشکل داریم؟ برخی از محققان فرض می‌کنند که انحرافات کوچک و به ظاهر بی اهمیت در زمین تفاوت را ایجاد می‌کند. دیگران به این واقعیت اشاره کرده‌اند که همه ما یک پا داریم که کمی از پای دیگر قوی‌تر است. با این حال،«به احتمال زیاد،» ما به سختی می‌توانیم جلو برویم «[به دلیل] عدم اطمینان بیشتر در مورد اینکه (راه) مستقیم کجااست.» ۵
علت آن هر چه باشد، طبیعت انسان است: بدون نشانه های قابل اعتماد، ما از مسیر خارج می شویم.
دور شدن از مسیر
آیا جالب نیست که عوامل کوچک و ظاهراً بی اهمیت می‌توانند تغییرات عمده‌ای در زندگی ما ایجاد کنند؟
من این را از تجربۀ شخصی به عنوان خلبان می‌دانم. هر بار که رویکرد فرودگاهی را آغاز می‌کردم، می‌دانستم که بیشتر کار باقیمانده‌ام شامل اصلاحات دوره‌ای جزئی برای هدایت ایمن هواپیما به باند فرود مورد نظر ما می‌شود.
ممکن است هنگام رانندگی وسیلۀ نقلیه، تجربۀ مشابهی داشته باشید. باد، بی نظمی‌های جاده‌ای، تراز ناقص چرخ‌ها، بی‌توجهی — بدون ذکر اقدامات دیگر رانندگان — همه می‌توانند شما را از مسیر مورد نظر خود خارج کنند. و با عدم توجه به این عوامل ممکن است روز بدی را پشت سر بگذارید. ۶
این از نظر جسمی در مورد ما صدق می‌کند.
همچنین از نظر روحی در مورد ما صدق می‌کند.
بیشتر تغییرات زندگی روحی ما — اعم از مثبت و منفی — به تدریج، گام به گام اتفاق میافتد. مانند شرکت کنندگان در مطالعۀ ماکس پلانک، نمی‌توانیم متوجه شویم که چه وقت از مسیر خارج می‌شویم. حتّی می‌توانیم اعتماد به نفس بالایی داشته باشیم که در یک خط مستقیم قدم می‌زنیم. اما واقعیت این است که بدون کمک نشانه‌ها برای راهنمایی ما، ما ناگزیر از مسیر منحرف می‌شویم و به مکان‌هایی می‌رسیم که هرگز تصورش را نمی‌کردیم.
این برای افراد صادق است. این امر در مورد جوامع و ملتها نیز صادق است. نوشته‌های مقدس پر از مثال است.
کتاب داوران ثبت می‌کند که پس از مرگ یوشع «نسل دیگری بعد از آنها به وجود آمدند … که نه خداوند[سَروَر] را می‌شناختند و نه کارهای او را که برای مردم اسرائیل انجام داده بود.» ۷
علیرغم دخالت‌های حیرت‌انگیز آسمانی، ملاقات‌ها، نجات‌ها و پیروزی‌های معجزه‌آسایی که بنی‌اسرائیل در طول عمر موسی و یوشع شاهد بودند، در طول یک نسل مردم مسیر را رها کرده و طبق خواسته های خود شروع به راه رفتن کردند. و، البته، طولی نکشید که آنها هزینۀ این رفتار را پرداختند.
گاهی اوقات در عرض چند سال یا حتی چند ماه اتفاق میافتد. گاهی اوقات در عرض چند سال یا حتی چند ماه اتفاق میافتد. ۸ اما همه ما مستعد هستیم. مهم نیست که تجربیات روحانی ما در گذشته چقدر قوی بوده است، به عنوان انسان تمایل داریم سرگردان باشیم. این الگو از روزگار آدم تا کنون بوده است.
این هم خبر خوب
امّا همه چیز از دست نرفته است. بر خلاف افراد موردآزمایش سرگردان، ما نشانه‌های قابل اعتماد و قابل رویتی داریم که می‌توانیم از آنها برای ارزیابی دوره خوداستفاده کنیم.
و آن نشانه‌ها چه هستند؟
مطمئناً آنها شامل دعای روزانه و تأمّل در نوشته‌های مقدّس و استفاده از ابزارهای الهام بخش مانند از پِی من بیا. هر روز می‌توانیم با فروتنی و صداقت به عَرش خدا نزدیک شویم. ما می‌توانیم بر اعمال خود بیندیشیم و لحظات روز خود را — با توجه به اراده و خواسته‌های خود در پرتو خواسته‌های او مرور کنیم. اگر دور شده‌ایم، از خدا می‌خواهیم که ما را احیاءکند و متعهّد می‌شویم که بهتر عمل کنیم.
این زمان درون‌نگری فرصتی برای تنظیم مجدد است. این باغی برای تأمل است که در آن می توانیم با سَروَر قدم برداریم و با کلام مکتوب و روح -آشکار کنندۀ پدر آسمانی خود راهنمایی، اصلاح و تصفیه شویم. این زمانی مقدس است که ما پیمان های صمیمانۀ خود را برای پیروی از مسیح مهربان به یاد می‌آوریم، هنگامی که پیشرفت خود را ارزیابی می‌کنیم و خود را با نشانه های روحی‌ای که خدا برای فرزندان خود فراهم کرده است هماهنگ می‌کنیم.
آن را به عنوان احیاء شخصی و روزانۀ خود در نظر بگیرید. در سفر ما به عنوان زائران در مسیر شکوه، می‌دانیم که دور شدن چقدر آسان است. اما همانطور که انحرافات جزئی می‌تواند ما را از راه منجی منحرف کند، اقدامات کوچک و ساده نیز می‌تواند ما را به عقب برگرداند. وقتی تاریکی وارد زندگی ما می‌شود، همانطور که اغلب اتفّاق میافتد، احیای روزانۀ ما، قلب‌های‌مان را به سوی نور آسمانی باز می‌کند، که روان مان را روشن می‌کند، سایه‌ها، ترس‌ها و تردید‌ها را دور می‌کند.
سکّان‌های کوچک، کشتی‌های بزرگ
اگر ما آن را جستجو کنیم، مطمئناً «خدا از طریق روح مقدّسش به شما دانش خواهد داد، آری، با هدیۀ بیان ناپذیر روح القُدس.» ۹ هر زمان که ما بخواهیم، او مسیر را به ما تعلیم می‌دهد و به ما کمک می‌کند تا از آن پیروی کنیم.
البته این امر به تلاشی استوار از جانب ما نیاز دارد. ما نمی‌توانیم به تجربیات روحانی گذشته بسنده کنیم. ما به جریانی مداوم نیاز داریم.
ما نمی‌توانیم به گواهی‌های دیگران برای همیشه تکیه کنیم. ما باید (گواهی) خودمان را بسازیم.
ما به تزریق مداوم و روزانه نور آسمانی نیاز داریم.
ما به «زمان‌های تازه» نیاز داریم. ۱۰ زمان های احیاءشخصی.
«آب‌های در جریان» نمی‌توانند تا مدت ها «ناپاک بمانند؟». ۱۱ برای خالص نگه داشتن افکار و اعمال خود، باید به حرکت ادامه دهیم!
به هر حال، احیاء مژده و کلیسا چیزی نیست که یک بار اتفاق بیافتد و تمام است. این یک روند مداوم است — یک روز در یک زمان، یک قلب در یک زمان.
همانطور که روزهای ما می‌گذرد، همینطور زندگی ما نیز می‌گذرد. یکی از نویسندگان این را چنین بیان کرد: «یک روز مانند یک زندگی کامل است. شما شروع به انجام یک کار می‌کنید، اما در پایان کار دیگری را انجام می‌دهید، برنامه‌ای برای انجام یک کار دارید، اما هرگز به آن نمی‌رسید. … و در پایان عمر، تمام هستی شما نیز دارای همان کیفیت بی‌وقفه است. تمام زندگی شما شبیه یک روز واحد است.» ۱۲
آیا می‌خواهید شکل زندگی خود را تغییر دهید؟
شکل روز خود را تغییر دهید.
آیا می‌خواهید روز خود را تغییر دهید؟
همین ساعت عوض کنید.
درست در همین لحظه آنچه را که فکر می‌کنید، احساس می‌کنید و انجام می‌دهید، تغییر دهید.
یک سکان کوچک می‌تواند یک کشتی بزرگ را مهار کند. ۱۳
آجرهای کوچک می‌توانند به عمارت های باشکوه تبدیل شوند.
دانه های کوچک می‌توانند به (درختان) سِکویای بلند تبدیل شوند.
دقیقه‌ها و ساعت‌هایی که به خوبی سپری می‌شوند، بلوک‌های بنای یک زندگی خوب هستند. آنها می‌توانند الهام بخش خوبی‌ها باشند، ما را از اسارت نقایص خارج کنند و ما را رو به بالا به مسیر ضمانت کنندۀ بخشش و تقدیس راهبری کنند.
خدای آغازهای جدید
با شما، قلبم به خاطر قدردانی از هدیۀ باشکوه فرصت جدید، زندگی جدید، امید جدید، به وجد میاید.
ما صدای خود را در ستایش خدای باسخاوت و بخشندۀ خود بلند می‌کنیم. مطمئناً او یک خدای آغازهای جدید است. پایان عالی همه کارهای او این است که به ما فرزندانش کمک کند تا در جستجوی نامیرایی و زندگی جاوید موفق شویم. ۱۴
ما می توانیم در مسیح به موجودات جدیدی تبدیل شویم، زیرا خدا وعده داده است: « آری، و هر چندباری که مردمم توبه کنند من خطاهایشان را برعلیه خودم خواهم بخشید.» ۱۵ و «آنها را دیگر به یاد نمی‌آورم.» ۱۶
برادران و خواهران عزیزم، دوستان عزیزم، همه ما گاه به گاه سرگردان می‌شویم.
اما می‌توانیم به مسیر قبلی بازگردیم. اگر نشانه‌های روحانی‌ای که او ارائه داده است، را جستجو و قبول کنیم، مکاشفۀ شخصی را بپذیریم و برای احیاء روزانه تلاش کنیم، می‌توانیم مسیر خود را در تاریکی و آزمایشات این زندگی راهگشایی کنیم و مسیر بازگشت خود را به سوی پدر آسمانی دوست داشتنی خود بیابیم. به این ترتیب ما پیروان واقعی منجی محبوب خود، عیسی مسیح می‌شویم.
وقتی این کار را می‌کنیم، خدا به ما لبخند می‌زند. «سَروَر … در سرزمینی که [سَروَر خدایتان] به شما می‌بخشد به شما برکت می‌دهد. اگر شما از احکام سَروَر خدایتان اطاعت کنید و در راه او قدم بردارید، او [سَروَر] شما را [یک] قوم خاص[مقدّس] خود می‌سازد.» ۱۷
دعای من این است که ما به دنبال احیای روزانه و بطور پیوسته در تلاش برای قدم برداشتن در مسیر عیسی مسیح خواهیم بود. به نام عیسی مسیح، آمین.