Ang Gahom sa Pagselyo
Ang gahom sa pagselyo mohimo sa indibidwal nga kaluwasan ug kahimayaan sa pamilya nga makab-ot sa tanang mga anak sa Dios.
Dihay gibalik-balik nga mga panagna sukad sa panahon ni Isaias1 nga sa ulahing mga adlaw, ang karaan nga katawhan sa Ginoo diha sa pakigsaad, ang balay ni Israel “pagapundokon gikan sa ilang dugay nga pagkatibulaag, gikan sa mga pulo sa dagat, ug gikan sa upat ka mga bahin sa yuta”2 ug ipahiuli ngadto “sa mga yuta nga ilang kabilin.”3 Si Presidente Russell M. Nelson namulong sa makadaghan ug sa makusganong paagi mahitungod niining pagpundok, nagtawag niini nga “ang labing importanteng butang nga nahitabo sa yuta karon.”4
Unsa ang katuyoan niini nga pagpundok?
Pinaagi sa pagpadayag ngadto ni Propeta Joseph Smith, ang Ginoo mipakita og usa ka katuyoan isip ang proteksiyon sa katawhan sa pakigsaad. Miingon siya, “Ang panagpundok sa yuta sa Zion, ug diha sa iyang mga istaka, [mahimong] usa ka panalipod, ug alang sa usa ka dangpanan gikan sa unos, ug gikan sa kaligutgot sa diha nga kini ibu-bu nga walay pagkuto diha sa tibuok yuta.”5 Ang “kaligutgot” niini nga konteksto mahimong sabton isip ang natural nga mga sangpotanan sa mikaylap nga pagsupak sa mga balaod ug sa mga sugo sa Dios.
Labing importante, ang katuyoan sa pagpundok mao ang pagdala og mga panalangin sa kaluwasan ug kahimayaan alang sa tanan kinsa makadawat niini. Mao kini ang paagi sa pagtuman sa mga saad sa pakigsaad nga gihatag ngadto kang Abraham. Pinaagi sa pagpangalagad sa iyang binhi, “ang tanan nga mga banay sa yuta [paga]panalanginan, gani uban sa mga panalangin sa Ebanghelyo, diin mao ang mga panalangin sa kaluwasan, gani sa kinabuhi nga dayon”6 Si Presidente Nelson mipahayag sa ingon niini nga paagi: “Sa dihang atong gihangop ang ebanghelyo ug nabunyagan, gidala nato sa atong kaugalingon ang sagradong ngalan ni Jesukristo. Ang bunyag mao ang ganghaan nga mopadulong ngadto sa pagkahimong kauban nga manununod sa tanang mga saad nga gihatag kaniadto sa Ginoo ngadto ni Abraham, Isaac, Jacob, ug sa ilang kaliwatan.”7
Niadtong 1836, si Moises nagpakita ngadto ni Propeta Joseph Smith didto sa Templo sa Kirtland “ug mitugyan … sa mga yawe sa pagpundok sa Israel gikan sa upat ka mga bahin sa yuta.”8 Nianang sama nga okasyon, si Elias mipakita ug “mitugyan sa kapaigoan sa ebanghelyo ni Abraham, miingon nga diha kanamo ug sa among binhi [ang] tanan nga mga kaliwatan nga mosunod kanamo pagapanalanginan.”9 Pinaagi niini nga awtoridad, kita karon nagdala sa ebanghelyo ni Jesukristo—ang maayong balita sa pagkatubos pinaagi Kaniya—ngadto sa tanang bahin ug sa tanang katawhan sa kalibotan ug mopundok sa tanan nga mouyon ngadto sa pakigsaad sa ebanghelyo. Sila mahimo nga “ang binhi ni Abraham, ug [ang] simbahan ug gingharian, ug ang pinili sa Dios.”10
Nianang sama nga okasyon didto sa Templo sa Kirtland adunay ikatulo nga langitnong mensahero kinsa mipakita kang Joseph Smith ug Oliver Cowdery. Ako naghisgot mahitungod ni Propeta Elija, ug ang awtoridad ug mga yawe nga iyang gipahiuli mao ang gusto nakong hisgotan karong adlawa.11 Ang gahom sa pagbalidar sa tanang mga ordinansa sa pagkapari ug paghimo niini nga madawat dinhi sa yuta ug didto sa langit—ang gahom sa pagselyo—mahinungdanon kaayo alang sa pagpundok ug pag-andam og katawhan sa pakigsaad sa parehong habig sa tabil.
Sa milabay nga pipila ka tuig, si Moroni klarong mipasabot ngadto ni Joseph Smith nga si Elijah modala sa kinahanglanon kaayong awtoridad sa pagkapari: “Ako mopadayag nganha kaninyo sa Pagkapari, pinaagi sa kamot ni Elijah ang propeta,”12 Si Joseph Smith sa kadugayan mipasabot: “Nganong ipadala si Elijah? Tungod kay siya naghupot sa mga yawe sa awtoridad sa pagpangalagad sa tanang mga ordinansa sa Pagkapari; ug [gawas] ang awtoridad ihatag, ang mga ordinansa dili mapahigayon sa pagkamatarong”13—buot ipasabot, ang mga ordinansa dili mahimong balido karon ug sa kahangtoran.14
Sa usa ka pagtulun-an nga karon opisyal nga gideklarar isip kasulatan diha sa Doktrina ug mga Pakigsaad, ang Propeta mipahayag: “Kini maingon ngadto sa uban og usa ka dili kasagaran nga doktrina nga kita naghisgot—ang gahom nga nagsulat o nagbugkos dinhi sa yuta ug nagbugkos didto sa langit. Bisan pa niana, sa tanan nga panahon sa kalibotan, sa matag higayon ang Ginoo mihatag og kapaigoan sa pagkapari ngadto ni bisan kinsa nga tawo pinaagi sa tinuod nga pagpadayag, o ni bisan kinsa nga pundok sa mga tawo, kini nga gahom kanunay nga gihatag. Tungod niini, bisan unsa ang nabuhat niadto nga mga tawo nga may pagtugot, sa ngalan sa Ginoo, ug mibuhat niini sa tukma ug sa higpit nga paagi, ug naghupot og tinuod ug walay sayop nga talaan sa mao, kini nahimo nga usa ka balaod sa ibabaw sa yuta ug didto sa langit, ug dili gayod mawagtang sumala sa mga sugo sa halangdon nga Jehova.”15
Kita sa kasagaran maghunahuna sa awtoridad sa pagselyo nga may kalabotan lamang sa piho nga mga ordinansa sa templo, apan kana nga awtoridad gikinahanglan aron ang bisan unsa nga ordinansa mahimong balido ug legal nga mapatuman lapas sa kamatayon.16 Ang gahom sa pagselyo moselyo sa pagkatinuod sa inyong bunyag, pananglitan, aron kini madawat dinhi ug didto sa langit. Sa kataposan, ang tanang mga ordinansa sa pagkapari himoon ubos sa mga yawe sa Presidente sa Simbahan, ug sama sa gipasabot ni Presidente Joseph Fielding Smith: “Siya [ang Presidente sa Simbahan] [mihatag kanato] og awtoridad; siya mihatag og gahum sa atong priesthood sa pag-seal kay siya ang naghupot [niana nga mga] yawe.”17
Adunay laing mahinungdanon kaayo nga katuyoan sa pagpundok sa Israel nga adunay espesyal nga kahulogan kon maghisgot kita mahitungod sa pagselyo dinhi sa yuta ug didto sa langit—kana mao, ang pagtukod ug paglihok sa mga gimbuhaton sa mga templo. Sama sa gipasabot ni Propeta Joseph Smith: “Unsa ang katuyoan sa pagpundok sa … katawhan sa Dios sa bisan unsa nga panahon sa kalib[o]tan? … Ang unang katuyoan mao ang pagtukod ngadto sa Ginoo og usa ka balay diin Siya mopadayag ngadto sa Iyang katawhan sa mga ordinansa sa Iyang balay ug sa [mga] himaya sa Iyang gingharian, ug sa pagtudlo sa katawhan sa paagi sa kaluwasan; kay adunay piho nga mga ordinansa ug mga baroganan nga, kon kini itudlo ug lihokon, gikinahanglan nga buhaton sa usa ka dapit o balay nga gitukod alang niana nga katuyoan.”18
Ang kalig-onan nga ihatag sa gahom sa pagselyo ngadto sa mga ordinansa sa pagkapari tataw lang nga maglakip sa mga puli nga mga ordinansa nga himoon diha sa dapit nga gipili sa Ginoo—Iyang mga templo. Dinhi atong makita ang kahalangdon ug kasagrado sa gahom sa pagselyo—makapahimo kini sa indibidwal nga kaluwasan ug sa pamilya nga kahimayaan nga makab-ot sa tanang mga anak sa Dios bisan asa ug bisan kanus-a sila nagpuyo dinhi sa kalibotan. Walay laing teyolohiya o pilosopiya o awtoridad nga makatupong sa maong kahigayonan nga maglakip sa tanan. Ang gahom sa pagselyo usa ka hingpit nga pagpadayag sa kaangayan, kaluoy, ug gugma sa Dios.
Kay makahimo man sa pagpahimulos sa gahom sa pagselyo, ang atong mga kasingkasing natural lang nga mobati niadtong mga nag-una kanato. Ang ulahing adlaw nga pagpundok ngadto sa pakigsaad maglakip niadtong nangamatay na. Diha sa hingpit nga pamaagi sa Dios, ang buhi dili makasinati og kinabuhing dayon sa kinatibuk-an kon dili maningkamot sa paghimo og lig-on nga mga sumpay ngadto “sa mga amahan,” atong mga katigulangan. Sa samang paagi, ang pag-uswag niadtong kinsa atoa na sa pikas nga habig, o kinsa molabang pa sa tabil sa kamatayon nga dili makadawat sa mga pagselyo, dili kompleto hangtod nga ang puli nga mga ordinansa mobugkos nila ngari kanato, ang ilang mga kaliwatan, ug kita ngadto kanila pinaagi sa diosnon nga pamaagi.19 Ang pasalig sa pagtabang sa usag usa latas sa tabil mahimong tawagon nga saad sa pakigsaad, kabahin sa bag-o ug walay kataposan nga pakigsaad. Sa pulong ni Joseph Smith, gusto nato nga “i-seal [ang] atong mga patay aron mobangon [uban kanato] sa unang pagkabanhaw.”20
Ang labing taas ug labing balaan nga pagpadayag sa gahom sa pagselyo anaa sa mahangtorong paghiusa sa lalaki ug babaye diha sa kaminyoon ug ang pagsumpay sa katawhan latas sa tanan nilang mga henerasyon. Kay ang awtoridad sa pagbuhat niini nga mga ordinansa sagrado kaayo, ang Presidente sa Simbahan personal nga modumala sa pagdelegar niini ngadto sa uban. Si Presidente Gordon B. Hinckley misulti sa usa ka okasyon, “Akong nasulti sa daghang higayon nga kon wala nay lain pang moresulta gikan sa tanang kaguol ug pagbudlay ug kasakit sa pagpahiuli kay sa gahom sa pagselyo sa balaang pagkapari sa pagbugkos sa mga pamilya sa kahangtoran, angay lamang kini sa tanang bugti niini.”21
Kon wala ang mga pagselyo nga momugna og mahangtorong mga pamilya ug mosumpay sa mga henerasyon dinhi ug human dinhi, kita unya walay mga gamot ni mga sanga didto sa kahangtoran—ipasabot nga, walay katigulangan ni umaabot nga kaliwatan. Kining nagpaanod-anod lang, walay koneksyon nga kahimtang sa mga indibidwal, sa laing bahin, o mga koneksyon nga nagpasipala sa kaminyoon ug mga relasyon sa pamilya nga gitakda sa Dios,22 sa laing bahin, mao ang moguba sa mismong katuyoan sa paglalang sa yuta. Kon kana ang mahimong panig-ingnan, sama ra kini nga ang kalibotan hampakon sa tunglo o “pagalaglagon sa hingpit” sa pag-anhi sa Ginoo.23
Atong makita ngano nga ang “kaminyoon tali sa lalaki ug babaye gi-orden sa Dios ug ang pamilya mahinungdanon ngadto sa plano sa Tiglalang alang sa walay kataposan nga destinasyon sa Iyang mga anak.”24 Sa samang higayon, atong makita nga dinhi sa dili perpekto nga kahimtang karon, dili kini mao ang reyalidad o gani praktikal nga posibilidad alang sa uban. Apan naglaom kita kang Jesukristo. Samtang maghulat kita sa Ginoo, si Presidente M. Russell Ballard nagpahinumdon kanato nga ang “mga kasulatan ug ang mga propeta sa ulahing mga adlaw nagpamatuod nga ang tanan kinsa matinud-anon sa pagtuman sa mga pakigsaad sa ebanghelyo adunay oportunidad alang sa kahimayaan”25
Ang uban nakasinati og dili malipayon ug dili maayo nga mga sirkumstansiya sa pamilya ug wala kaayo magtinguha og mahangtoron nga pakig-uban sa pamilya. Si Elder David A. Bednar mihimo niini nga obserbasyon: “Kaninyo nga nakasinati sa kagul-anan sa diborsyo sa inyong pamilya o mibati sa kasakit sa pagkapakyas sa pagsalig, palihog hinumdomi [nga ang sundanan sa Dios alang sa mga pamilya ] magsugod pag-usab diha kaninyo! Usa ka sumpay sa kadena sa inyong mga henerasyon tingali naputol, apan ang ubang matarong nga mga sumpay ug ang nahabilin sa kadena importante gihapon sa kahangtoran. Makadugang kamo og kalig-on sa inyong kadena ug tingali gani makatabang sa pagpahiuli sa naputol nga mga sumpay. Kana nga buhat matuman sa tagsa-tagsa.”26
Didto sa tulumanon sa haya alang ni Sister Pat Holland, asawa ni Elder Jeffrey R. Holland, sa miaging Hulyo, si Presidente Russell M. Nelson mitudlo: “Sa tukmang panahon, si Patricia ug Jeffrey magkauban og usab. Sila sa kadugayan magkauban sa ilang mga anak ug sa ilang matinumanon sa pagkigsaad nga umaabot nga kaliwatan aron makasinati og hingpit nga kamaya nga giandam sa Dios alang sa iyang matinud-anong mga anak. Kay nasayod niana, nakasabot kita nga ang labing importante nga petsa sa kinabuhi ni Patricia dili ang petsa sa iyang pagkatawo o petsa sa pagkamatay. Ang iyang labing importante nga petsa mao kadtong Hunyo 7, 1963, sa dihang siya ug si Jeff giselyo didto sa St. George Temple. … Nganong importante man kaayo kini? Tungod kay ang tinuod nga rason nga ang kalibotan gimugna mao nga ang mga pamilya maporma ug maselyo ngadto sa matag usa. Ang kaluwasan indibidwal nga buluhaton, ang kahimayaan pamilya nga buluhaton. Walay tawo nga mahimaya nga mag-inusara.”
Sa dili pa dugay, ang akong asawa ug ako nakig-uban sa usa ka higala didto sa lawak sa pagselyo sa Bountiful Utah Temple. Una nakong nahimamat kini nga higala sa dihang bata pa siya didto sa Córdoba, Argentina. Ang akong kompanyon nga misyonaryo ug ako nagkontak sa mga tawo sa kasilinganan nga pipila lang ka bloke ang gilay-on gikan sa opisina sa misyon, ug iyang giablihan ang pultahan sa dihang miadto mi sa iyang panimalay. Sa kataposan, siya ug ang iyang inahan ug mga igsoon mipasakop sa Simbahan, ug nagpabilin silang matinud-anon nga mga miyembro. Siya karon usa na ka matahom nga babaye, ug niining adlawa didto kami sa templo aron iselyo ang iyang patay nang mga ginikanan sa usag usa ug dayon iselyo siya ngadto kanila.
Ang usa ka magtiayon kinsa sa daghang mga katuigan nahimong suod nga higala mirepresentar sa iyang mga ginikanan diha sa altar. Usa kadto ka emosyonal nga mubong panahon nga gani nahimong mas tam-is sa dihang ang among higala nga taga Argentine naselyo ngadto sa iyang mga ginikanan. Unom lang kami ang didto sa hilom nga kahaponon nga layo sa kalibotan, ug bisan pa niana usa sa labing importante nga mga butang nga sukad mahitabo sa kalibotan nanghitabo. Ako nalipay sa hilabihan nga ang akong tahas ug pagpakig-uban nakompleto gikan sa pagtuktok sa iyang pultahan isip batan-ong misyonaryo hangtod karon, sa daghang katuigan nga miabot, nga nagpahigayon sa mga ordinansa sa pagselyo nga nagsumpay kaniya ngadto sa iyang mga ginikanan ug nangagi nga mga henerasyon.
Usa kini ka talan-awon nga nanghitabo kanunay sa tanang mga templo sa tibuok kalibotan. Kini ang kataposan nga lakang sa proseso sa pagpundok sa katawhan sa pakigsaad. Kini ang labing taas nga pribilihiyo sa inyong pagkamiyembo sa Simbahan ni Jesukristo. Ako mosaad nga samtang kamo matinud-anong magtinguha niana nga pribilihiyo, karon ug sa kahangtoran mainyo gayod kini.
Ako mopamatuod nga ang gahom sa pagselyo ug awtoridad nga gipahiuli sa kalibotan pinaagi ni Propeta Joseph Smith tinuod, nga kon unsa ang gibugkos dinhi sa yuta sa tinuod bugkoson didto sa langit. Ako mopamatuod nga si Presidente Russell M. Nelson, isip Presidente sa Simbahan, mao ang usa ka tawo sa kalibotan karon nga pinaagi sa iyang mga yawe nagdirekta sa paggamit niining halangdong gahom. Ako mopamatuod nga ang Pag-ula ni Jesukristo nakapahimo sa pagka-imortal nga tinuod nga baroganan ug ang posibilidad sa mahimayaong mga relasyon sa pamilya usa ka reyalidad. Sa ngalan ni Jesukristo, amen.