De krekels
Ik ben in 1942 in Engeland geboren, in een liefdevol gezin met een moeder, vader en zus. Toen ik zeven was, werd ik met een broertje gezegend. Mijn moeder hield van de Heiland, maar was geen lid van een specifieke kerk. Ze ging naar de dichtstbijzijnde kerk en moedigde mij en mijn zus aan om met haar mee te gaan. Daarom leerde ik veel over Jezus Christus en hoopte ik een kerk te vinden waardoor mijn geloof in Hem versterkt kon worden.
Op een dag kregen we een groot stripboek dat Buffalo Bills’ Wild West Annual. Ik weet niet waar het vandaan kwam. Ik dacht toen dat het misschien door een van mijn vrienden was achtergelaten, die het niet mee terug naar huis had genomen. Ik had zelf ook stripboeken van Buffalo Bill en Billy the Kid, wat in die tijd belangrijk was voor een jongen die cowboy wilde worden. Er stond ook een verhaal in van mensen die vervolgd waren, die door een wetteloze bende uit een prachtige stad waren verdreven, vele honderden kilometers moesten afleggen en enorme kwellingen moesten doorstaan voordat zij zich in hun nieuwe omgeving konden vestigden. Op ieder plaatje stond een verhaal van leed en geloof. Er stonden ook enkele plaatjes in van een wonder — krekels die eerst de gewassen opaten en vervolgens door zeemeeuwen werden opgegeten.
Ik had het verhaal verscheidene malen gelezen toen ik besefte dat de arme, vervolgde mensen lid van een kerk waren. Toen kreeg ik het gevoel dat dit de kerk was waarnaar ik op zoek was. Ik wilde lid van die kerk worden. Helaas was er een probleem. Op het laatste plaatje in het verhaal stond Salt Lake City (Utah) beschreven. Van iemand anders hoorde ik dat Utah in de Verenigde Staten van Amerika lag. Aangezien ik geen hoop had om van Engeland naar Utah te gaan, gaf ik mijn plannen op om lid van die kerk te worden. Het drong niet tot me door dat de kerk wellicht ook in andere landen te vinden was.
En zo bleef de zaak elf jaar lang rusten. In die tijd waren we naar Australië geëmigreerd en woonden we in Sydney. Daar begon mijn broer een nieuwe godsdienst te onderzoeken. Hij bracht enkele brochures mee naar huis die me interesseerden, en hij zei dat de ‘ouderlingen’ contact met me zouden opnemen. Daar stemde ik mee in. Ik dacht dat ik door enkele gedistingeerde oude mannen bezocht zou worden. Ik was vrij verbaasd toen het twee jongemannen van mijn eigen leeftijd waren die me de beginselen van het heilsplan bijbrachten. Ik was onder de indruk en zei dat ik hun lessen wel wilde volgen.
Ik luisterde naar de zendelingen maar had geen plannen om lid van de kerk te worden, vooral niet toen ze me over de wet van tiende vertelden. Op een dag vertelde een van de zendelingen over enkele pioniers die gedwongen waren om een lange tocht naar Salt Lake City te maken. Dat trok mijn aandacht en ik begon vragen te stellen. Was dit de kerk van de krekels en zeemeeuwen? Toen hij Brigham Young noemde, herkende ik meteen zijn naam en besefte ik dat ik op een kruispunt in mijn leven was gekomen. Als ik lid van een kerk wilde worden, was dit de kerk.
Het probleem van tiende werd opgelost toen ze me over het woord van wijsheid vertelden. Ik rekende uit dat ik tien procent van mijn inkomen aan sigaretten en alcohol besteedde. Dus door het betalen van tiende zou ik financieel niet slechter af zijn, en het geld zou veel nuttiger gebruikt worden dan mijn longen zwart maken en mijn lever vergiftigen.
Ondertussen had mijn broer ook enkele brochures aan mijn moeder gegeven. Ze zei dat ze ze die dag onderweg naar haar werk in de trein zou lezen. Toen ze ’s avonds thuiskwam, was ze volledig tot de kerk bekeerd. Ze was teleurgesteld toen ze hoorde dat ze eerst de lessen van de zendelingen moest volgen voordat ze gedoopt kon worden!
Dus werden we allemaal lid van de kerk — eerst mijn broer, ik een week later en mijn moeder een week daarna. Mijn vader weigerde 21 jaar lang toe te geven, maar liet zich uiteindelijk in 1985 dopen. Een jaar later zijn we allemaal in de Sydneytempel aan elkaar verzegeld.
Ik ben verscheidene malen in Salt Lake City geweest, en ik heb de historische bezienswaardigheden van de kerk in Palmyra, Kirtland en Nauvoo bezocht. Op al die plaatsen word ik aan het verhaal in het stripboek van Buffalo Bill herinnerd, en ik blijf de Heer bedanken dat Hij mij daar als tienjarig jongetje mee in aanraking heeft gebracht.