Sleutels tot de toekomst
Deze jongeman uit Italië weet dat het priesterschap kan bijdragen aan zijn geluk.
Er bestaat een oude traditie onder paartjes in Florence (Italië) waarbij ze een hangslot aan de Ponte Vecchio-brug hingen en de sleutel in de Arno-rivier daaronder gooiden om zo aan te geven dat hun liefde voor eeuwig was vastgelegd.
Tegenwoordig wordt het aanbrengen van hangsloten afgeraden om de oude, middeleeuwse brug te beschermen. Maar de 16-jarige Cristian Morelli weet dat er — lang voordat de Ponte Vecchio werd gebouwd — al krachtige sleutels bestonden, sleutels van het priesterschap die in 1829 met de herstelling van het Aäronisch en Melchizedeks priesterschap door de profeet Joseph Smith zijn hersteld. Een van die sleutels is de verzegelbevoegdheid, en Christian weet dat de liefde in het gezin daadwerkelijk voor eeuwig kan worden vastgelegd. Zijn ouders zijn in de tempel door een bevoegd priesterschapsdrager verzegeld, en op een dag wil hij zelf die tempelzegens in ontvangst nemen. Hij bereidt zich daarop voor door zijn taken in het Aäronisch priesterschap te vervullen en alle geboden na te leven.
Zuivere creativiteit
Florence staat bekend als de geboorteplaats van de renaissance, met kunst, literatuur en wetenschappelijk denken. Net als getalenteerde renaissancekunstenaars vóór hem, weet Christian dat er veel goeds in muziek en boeken te vinden is. Hij speelt al drie jaar de basgitaar en studeert met plezier Engelse literatuur en filosofie.
Maar hij is zich ervan bewust dat ‘creativiteit’ tot zonde kan leiden. Hij kent enkele tieners die zich inlaten met slechte muziek of pornografie. Omdat hij het priesterschap draagt, weet Christian dat hij zich moet onderscheiden.
Zuiverend vuur
In 1497 overtuigde een monnik van Florence de burgers ervan dat ze alles moesten verbranden wat werelds of wreed zou kunnen zijn, zoals spiegels, dure kleding en kunstwerken. In 2008 is de strategie van Christian iets anders. In plaats van de samenleving om zich heen te zuiveren, streeft hij naar het vuur van de Heilige Geest om zijn eigen leven te zuiveren.
‘Dat is soms moeilijk’, zegt Christian. Er zijn slechts vier cursisten in zijn seminarieklas, en ze kunnen niet iedere dag bij elkaar komen omdat ze te ver bij elkaar vandaan wonen. Hij voelt zich vaak alleen, maar hij weet dat beproevingen een zuiverende kracht hebben. Hij kijkt hoe anderen met tegenspoed omgaan; dat inspireert hem.
Petrus, de apostel van Jezus Christus, moest in het land van Christian veel beproevingen doorstaan. In Rome zat hij in de gevangenis en daar is hij waarschijnlijk ook de marteldood gestorven. Tot op de dag van vandaag wordt het priesterschapsgezag van Petrus vaak voorgesteld door grote sleutels die hij vasthoudt. Net als Petrus wil Christian een ware discipel van Jezus Christus zijn en trouw blijven aan zijn priesterschap, koste wat het kost.
Een andere held van Christian is Nephi. ‘Net als Petrus heeft Nephi zware beproevingen moeten doorstaan’, zegt Christian. ‘Door die beproevingen is hij de man geworden die hij was.’
Gebed, schriftstudie en het toevluchtsoord van zijn thuis maken van Christian een ware heilige der laatste dagen, iemand die heeft toegezegd zijn priesterschap te eren, een zending te vervullen en op een dag een rechtschapen echtgenoot en vader te worden.
Op vreugde geconcentreerd
Dergelijke doelen onderscheiden Christian van zijn vrienden. ‘Toen ik nog naar het jeugdwerk ging, had ik al het verlangen om op zending te gaan’, zegt hij. Helaas willen zijn vrienden niets horen over zijn overtuiging of godsdienst; zij ‘zijn alleen geïnteresseerd in hun studie, sport en plezier maken.’
Hij herinnert zich de geestelijke ervaringen die hij had toen hij als diaken het avondmaal ronddiende of voor een familielid vastte die ziek was. Hij vindt veel voldoening in het huisonderwijs. Hij kan ‘het verschil zien vóór en na hun bezoek’, als het gezin dat hij en zijn vader bezoeken ‘bemoedigd en dankbaar is voor de woorden die zijn gesproken.’
Dat zijn gevoelens en ervaringen die de vrienden van Christian niet kunnen begrijpen. Hij voelt zich soms verkeerd begrepen, maar geestelijk inzicht is een zegen die hij nooit wil kwijtraken. Net als de blinde man in Christians lievelingsverhaal uit het Nieuwe Testament die door de Heiland werd genezen (zie Johannes 9:1–11), kan Christian nu goed zien, terwijl veel van zijn vrienden nog blind zijn voor de vreugde van het evangelie.
Zijn inzicht verkondigen
Dat is net een van de redenen waarom hij uitkijkt naar een zending: anderen die geestelijke realiteit helpen ontdekken waar hij zo mee gezegend is. Van jongs af aan is hij altijd met de zendelingen bevriend geweest. Hij was altijd bedroefd als er weer een werd overgeplaatst. ‘Met de jaren vergeet ik soms wel de naam van een zendeling, maar ik vergeet nooit de ervaring die ik met hem gehad heb. Ze hebben allemaal een bepaalde indruk achtergelaten’, zegt hij. ‘Ik wil de zendelingen die ik tot nu toe heb leren kennen als voorbeeld nemen.’
Christian is vooral onder de indruk van de vastberadenheid die hij ziet als hij met de zendelingen meegaat. Hoewel ‘veel mensen ondubbelzinnig “Nee, ik heb geen interesse” zeggen of de deur in hun gezicht dichtgooien, blijven ze doorgaan’, zegt Christian. ‘Bij de volgende deur bellen ze weer aan en proberen ze met iemand anders over het evangelie te praten.’
Christian bereidt zich niet alleen op zijn zending voor door rein te zijn en het evangelie te bestuderen, maar ook door zich altijd gepast te kleden — zonder op te vallen.
Mode is heel belangrijk in Florence, maar Christian vindt dure kleding niet belangrijk. Op zondag ‘draag ik een wit overhemd, een jasje en een stropdas, uit respect voor de sabbat en de Heer’, zegt Christian. Dat zal hem helpen om gehoor te geven aan het kledingvoorschrift voor zendelingen. De rest van de week draagt hij wat hij zelf wil. ‘Ik ben niet erg modegevoelig’, zegt hij. ‘Het maakt me niet uit wat ik draag, als het maar gepast is.’ Het kan hem niet schelen of het merkkleding is of niet.
Sleutels tot geluk
Christian kijkt ernaar uit om het Melchizedeks priesterschap, zijn begiftiging en zijn zendingsoproep te ontvangen. En op een dag wil hij zijn eigen ‘liefde vastleggen’ en een eeuwig gezin stichten.
Ten slotte kijkt Christian naar de wederkomst van Jezus Christus uit. ‘Het stelt me gerust dat als Hij komt’, de zonden van de wereld en al het verdriet dat die veroorzaken ‘voorbij zullen zijn’. Tot dan wil Christian respect hebben voor de broeders die de sleutels van het priesterschap dragen en wil hij de verbonden naleven waardoor hij dichter bij de Heiland kan komen. Hij weet dat het de enige manier is om geestelijk veilig en voor eeuwig gelukkig te zijn.