Wat mij het meeste aanspreekt in de kerk
Mijn man en ik gingen onlangs met enkele vrienden uit eten. Het gesprek ging al snel over godsdienst en een van onze vrienden, een minderactief lid van de kerk, begon te vertellen waarom de kerk niet waar was.
Tijdens zijn uitleg werd hij steeds agressiever, vijandiger en bozer. Ik bleef stilzitten en luisterde. Aanvankelijk werd ik verdrietig, maar toen werd ik boos en wilde ik hem op zijn nummer zetten. Maar de stille, zachte stem zei dat ik me stil moest houden.
Onze vriend bleef doordraven totdat we klaar waren met eten en de rekening betaald hadden. Toen stopte hij even, alsof hij op mijn reactie wachtte. Ik bleef even stil zitten bidden. Toen zei ik zachtjes en kalm: ‘Weet je wat mij het meeste aanspreekt als ik op zondag naar de kerk ga? Het avondmaal. Dan word ik in de gelegenheid gesteld om rustig mijn hoofd te buigen en tot mijn hemelse Vader te bidden. Ik vertel Hem wat ik de afgelopen week beter had kunnen doen, en ik denk na over manieren tot verbetering.’
Toen zei ik: ‘Ik denk dan aan de mensen die ik de afgelopen week tot zegen ben geweest, en vraag mijn hemelse Vader om de gelegenheid om de komende week nog meer mensen tot zegen te zijn. Ik ben dankbaar dat ik iedere week tijdens het avondmaal de tijd heb om dat te doen en om aan mijn volmaking te werken.’
Onze vriend keek me aan en zei niets. We gingen het restaurant uit en liepen naar onze auto. Toen vroeg ik hem of hij zich al die zelfhulpboeken op mijn boekenplank nog kon herinneren. Dat deed hij. Ik vertelde hem dat sinds ik lid van de kerk was geworden, ik er niet één meer had gelezen. Ik zei dat het Boek van Mormon het enige boek is waar ik mijn antwoorden in vind.
Enkele dagen later belde hij op om zijn excuses aan te bieden.
Moroni adviseert ons: ‘Komt tot Christus (…) en heb God lief met al uw macht, verstand en kracht’ (zie Moroni 10:32). Naarmate ik die raad opvolg, neemt mijn liefde voor Gods kinderen toe — zelfs voor hen die mijn vijand willen zijn.