Ik had eindelijk een kerk gevonden

Barbara De Giglio, Lombardije (Italië)

Het grootste deel van mijn leven voelde ik een leegte en een verlangen om me ergens aan vast te houden. Ik had het idee dat ik in een kerk wellicht kon vinden wat ik zocht, dus ben ik al op zeer jonge leeftijd diverse godsdiensten en levensbeschouwingen gaan onderzoeken. Vele ervan waren goed en vol goede mensen. Sommige ervan waren vreemd en absoluut niet wat ik zocht.

Na vele jaren zoeken raakte ik uitgekeken en gaf ik de moed op. Ik besloot op mijn eigen manier een relatie met God op te bouwen en georganiseerde godsdienst verder te mijden.

Enige tijd nadat ik me dat had voorgenomen, keek ik naar een televisieprogramma over geestelijke zaken. De presentator van het programma had een interview met een gezin dat uit heiligen der laatste dagen bestond. Toen ik zo naar dat gezin zat te luisteren, voelde ik de liefde en het vaste geloof waarnaar ik al zo lang op zoek was. Het trof mij ook dat heiligen der laatste dagen zoveel nadruk op het gezin leggen. Misschien moest ik toch nog maar één kerk onderzoeken.

Onder in beeld stond een telefoonnummer van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen voor Milaan en omstreken. Ik belde het nummer en sprak met enkele leden in het ringgebouw, die ervoor zorgden dat de zendelingen contact met me opnamen.

Ik had het nogal druk in die periode. Toen de zendelingen me belden om een afspraak te maken, stelde ik voor dat ik ze over een paar weken zou terugbellen, als het wat minder hectisch was. Daar stemden ze mee in, en ze gaven me ook het telefoonnummer van de ZHV-presidente. Zij belde me om te vragen of ik op zondag naar de kerk wilde komen. Ik ging erheen en genoot van alles: de lessen, de mensen en de sfeer. Ik voelde me na afloop heel blij.

Ik ging de daaropvolgende twee maanden elke zondag naar de kerk. Uiteindelijk heb ik me in oktober 2008 laten dopen. Mijn zoektocht was niet alleen ten einde, maar ik had mijn bestemming bereikt. Ik voelde niet meer dat dorstige verlangen dat ik daarvóór continu had.

Ik ben intens dankbaar dat ik de waarheid heb gevonden, maar vind het in zekere zin ook jammer dat ik er zo lang over heb gedaan om het evangelie van Jezus Christus te vinden. Toch ben ik dankbaar voor wat ik op mijn zoektocht zoal heb meegemaakt. Omdat ik op zoveel andere plaatsen heb gezocht, verheug ik me des te meer in de kennis dat ik de juiste plek heb gevonden — de plek waar ik thuishoor.

Ik besloot georganiseerde godsdienst verder te mijden. Maar enige tijd nadat ik me dat had voorgenomen, zag ik een interview op televisie met een gezin dat uit heiligen der laatste dagen bestond.