Mga Bata
Mopamatuod ako sa talagsaong panalangin sa mga anak ug sa kalipay nga ilang madalit kanato niining kinabuhia ug sa kahangturan.
Samtang kita motan-aw sa mga mata sa usa ka bata, atong makita ang isigkaanak sa Dios nga lalaki o babaye kinsa atong kauban sa kinabuhi sa wala pa dinhi sa yuta.
Usa kini ka talagsaong pribilehiyo sa bana ug asawa kinsa makapanganak aron makahatag og mortal nga lawas alang niining espiritung mga anak sa Dios. Nagatuo kita sa mga pamilya, ug nagatuo kita sa mga anak.
Kon ang usa ka bata matawo sa usa ka bana ug asawa, nagtuman sila og bahin sa plano sa atong Langitnong Amahan sa pagdala og mga anak dinhi sa yuta. Ang Ginoo miingon, “Mao kini ang akong buhat ug ang akong himaya—ang pagpahinabo sa pagkaimortal ug sa kinabuhi nga dayon sa tawo.”1 Sa dili pa ang imortalidad, kinahanglan nga dunay mortalidad.
Ang pamilya gi-orden sa Dios. Ang mga pamilya maoy sentro sa plano sa Langitnong Amahan dinhi sa yuta ug hangtud sa kahangturan. Human gikasal si Adan ug si Eva, ang kasulatan nag-ingon: “Ug gipanalanginan sila sa Dios, ug ang Dios miingon kanila, Sumanay, ug dumaghan kamo, ug pun-on ninyo ang yuta.”2 Sa atong panahon ang mga propeta ug mga apostoles namahayag, “Ang unang sugo nga gihatag sa Dios ngadto ni Adan ug Eva mao ang mahitungod sa posibilidad alang kanila isip bana ug asawa nga mahimong mga ginikanan. Kami mopahayag nga ang sugo sa Dios alang sa Iyang mga anak sa pagdaghan ug pagpuno sa yuta nagpabilin nga ipatuman.”3
Kini nga sugo wala kalimti o gipadaplin lang sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw.4 Among gipahayag ang dakong pasalamat tungod sa hugot nga pagtuo nga gipakita sa mga bana ug asawa (ilabi na sa atong mga asawa) sa ilang kaandam nga makabaton og mga anak. Kanus-a gustong magkaanak ug pila ka buok anak mga pribado nga desisyon nga himoon tali sa bana ug asawa ug sa Ginoo. Sagrado kini nga mga desisyon—mga desisyon nga kinahanglang buhaton uban sa sinserong pag-ampo ug buhaton uban sa hugot nga pagtuo.
Mga tuig nang milabay, si Elder James O. Mason sa Seventy mipaambit niini nga istorya ngari nako: “Ang pagkatawo sa among ikaunom nga anak usa ka kasinatian nga dili makalimtan. Samtang akong gitutukan kining matahum, bag-ong anak nga babaye didto sa nursery mga gutlo pa lang sa iyang pagkatawo, klaro nakong nadungog ang tingog nga nag-ingon, ‘Aduna pay mosunod, ug lalaki unya kini.’ Nagbinugo, dali kong mibalik sa kilid sa luya kaayo nakong asawa ug gisultihan siya sa maayong balita. Bati kaayo kadto nga tayming sa akong bahin.”5 Tuig human sa laing tuig ang mga Masons nagpaabut sa ikapito nila nga anak. Tulo, upat, lima, unom, pito ka tuig ang milabay. Sa katapusan, human sa walo ka tuig ang ilang ikapitong anak natawo—gamayng bata nga lalaki.
Sa miaging Abril, si Presidente Thomas S. Monson mipahayag:
“Diin kanhi ang mga sumbanan sa Simbahan ug mga sumbanan sa katilingban hapit nahiangay, karon aduna nay halapad nga kal-ang taliwala kanato, ug kini mas nagkadako pa. …
“Ang Manluluwas sa katawhan mihulagway sa Iyang kaugalingon nga anaa sa kalibutan apan dili iya sa kalibutan. Kita usab mahimong anaa sa kalibutan apan dili iya sa kalibutan samtang atong isalikway ang sayop nga mga konsepto ug sayop nga mga pagtulun-an ug magpabiling matinuoron nianang gisugo sa Dios.”6
Daghang tingog sa kalibutan karon ang mibaliwala sa importansya sa pagbaton og anak o nagsugyot sa paglangay o paglimit sa mga anak sa pamilya. Ang akong mga anak nga babaye bag-o lang nga mi-refer kanako sa usa ka blog nga sinulat sa usa ka Kristiyanong inahan (dili sa atong tinuohan) nga may lima ka anak. Mikomentaryo siya: “[Ang magdako] niini nga kultura, lisud kaayo ang pagkuha og biblikal nga panglantaw sa pagkainahan. … Ang mga bata dili makaabut og college. Siguradong dili makasuroy sa mga dapit sa kalibutan. Walay kahigayunan sa paggawas inig kagabii aron maglingaw-lingaw. Dili makahimo sa pagpanindot sa lawas sa gym. Dili makatrabaho sa gipangandoy ninyong trabaho.” Siya dayon midugang: “Ang pagkainahan dili usa ka kalingawan, usa kini ka tawag. Dili kamo mangolekta og mga bata kay nakita ninyong mas nindot sila kay sa mga stamp. Dili kini usa ka butang nga isingit lang kon may panahon. Mao kana nganong gihatagan kamo og panahon sa Ginoo.”7
Ang pagbaton og gagmayng mga bata dili sayon. Daghang adlaw nga malisud gyud. Usa ka batan-ong inahan misakay sa bus uban sa pito ka anak. Ang drayber sa bus nangutana, “Imo ba kining tanan anak, inday? O nagpiknik lang?”
“Akoa kining tanan anak,” mitubag siya. “Ug dili kini piknik!”8
Sama sa kalibutan nga kanunayng mangutana, “Imo ba kining tanan anak?” salamat sa pagmugna sulod sa Simbahan og sanktwaryo alang sa mga pamilya, diin kita nagatahud ug nagtabang sa mga inahan nga may mga anak.
Sa matarung nga amahan, walay pulong nga ikapaigo sa pagpahayag sa pasalamat ug gugma nga iyang gibati alang sa iyang asawa sa dili masubay nga gasa sa pagpahimugso ug pag-atiman sa ilang mga bata.
Si Elder Mason dunay laing kasinatian mga semana pa lang human sa iyang kaminyoon nga nakatabang kaniya nga unahon ang iyang mga responsibilidad sa pamilya. Siya miingon:
“Si Marie ug ako nangatarungan nga aron makapadayon ko sa akong pag-eskwela sa pagkadoktor gikinahanglan nga magpadayon siya og trabaho. Bisan og dili kini ang [gusto] namong buhaton, ang pagbaton og mga anak unya na lang. [Samtang nagtan-aw sa magasin sa Simbahan didto sa balay sa akong mga ginikanan] nakakita ko og artikulo ni Elder Spencer W. Kimball, nga kaniadto sa Korum sa Napulog Duha, [naghatag og gibug-aton] sa mga responsibilidad inubanan sa kaminyoon. Sumala pa ni Elder Kimball, usa sa sagradong responsibilidad mao ang pagsanay ug pagpuno sa yuta. Ang balay sa akong mga ginikanan [duol ra] sa Church Administration Building. Dali kong miadto sa mga opisina, ug 30 minutos human mabasa ang iyang artikulo, didto na ko naglingkod atbang sa lamesa ni Elder Spencer W. Kimball.” (Dili na kini sayon karon.)
“Mipasabut ko nga gusto kong mahimo nga doktor. Walay laing kapilian kon dili ang pagpugong sa pagbaton og mga anak. Si Elder Kimball mapailubong naminaw ug dayon mitubag sa hinay nga tingog, ‘Brother Mason, gusto kaha sa Ginoo nga supakon nimo ang usa sa iyang importante nga mga sugo aron lang mahimo kang doktor? Uban sa tabang sa Ginoo, makapanganak kamo ug mahimo gihapon kang doktor. Asa man ang imong hugot nga pagtuo?’”
Si Elder Mason mipadayon: “Ang una namong anak natawo wala dangti og usa ka tuig human niadto. Ako ug si Marie mitrabaho og maayo ug ang Ginoo miabli sa mga bintana sa langit.” Ang mga Masons gipanalanginan og duha pa ka anak sa wala pa siya mogradwar sa pagkadoktor upat ka tuig human niadto.9
Sa tibuok kalibutan, mao kini ang panahon sa walay kasiguroan nga ekonomiya ug pinansyal. Sa miaging Abril nga kinatibuk-ang komperensya, si Presidente Thomas S. Monson miingon: “Kon kamo nabalaka kabahin sa pinansyal nga pagsangkap alang sa asawa ug sa pamilya, akong mopasalig ako kaninyo nga walay angayang ikaulaw nianang magtiayon nga kinahanglang magdaginot ug magtigum. Kasagaran sa atol niining mahagiton nga panahon nga kamo mas magkasuod samtang nagkat-on kamo sa pagsakripisyo ug paghimo og lisud nga mga desisyon.”10
Ang midulot nga pangutana ni Elder Kimball nga “Asa man ang imong hugot nga pagtuo?” nagdala kanamo ngadto sa balaang mga kasulatan.
Dili didto sa Tanaman sa Eden nga si Adan ug Eva nanganak sa ilang kamagulangan. Sa pagbiya sa tanaman, “si Adan [ug Eva] nagsugod sa pagtikad sa yuta. … Si Adan nakigdulog sa iyang asawa, ug siya [nanganak] … mga anak nga lalaki ug mga babaye, ug [pinaagi sa hugot nga pagtuo] nagsugod ang ilang pagsanay ug pagpuno sa yuta.”11
Dili didto sa ilang panimalay sa Jerusalem, nga may mga bulawan, pilak, ug bililhong mga butang, diin si Lehi ug si Sariah, pinaagi sa hugot nga pagtuo, nanganak sila ni Jacob ug Joseph. Didto kadto sa kamingawan. Si Lehi namulong kabahin sa iyang anak nga si Jacob nga “akong kamagulangan nga anak sa mga adlaw sa akong kalisdanan didto sa kamingawan.”12 Si Lehi miingon kang Joseph, “Ikaw natawo sa kamingawan sa [among] mga kasakit; oo, sa mga adlaw sa [among] labing dako nga kasubo ikaw gihimugso sa imong inahan.”13
Sa basahon sa Exodo usa ka lalaki ug babaye nagminyo ug, pinaagi sa hugot nga pagtuo, nanganak og batang lalaki. Walay gipakitang timaan sa atubangang pultahan sa pagpahibalo sa iyang pagkatawo. Siya ilang gitago tungod kay ang Faraon misugo nga ang matag bag-ong natawo nga Israelite nga lalaki kinahanglan nga “itambog sa suba.”14 Nahibalo kamo sa tibuok istorya: ang bata mapinanggaong gipahimutang sa gamayng bukag nga hinimo sa sagbut, gibutang sa suba, gibantayan sa iyang igsoon, nakit-an sa anak nga babaye sa Faraon, ug giatiman sa kaugalingon niyang inahan isip iyang nurse. Ang bata gibalik ngadto sa anak sa Faraon, kinsa miila kaniya nga iyang anak ug mitawag kaniya og Moises.
Sa pinakaganahan kaayo nga istorya sa pagkatawo sa usa ka bata, walay nursery nga gidekorasyunan o may desinyo nga kuna—pasungan lamang alang sa Manluluwas sa kalibutan.
Sa “pinakamaayong mga panahon [ug]… sa pinakabati nga mga panahon,”15 ang matuod nga mga Santos sa Dios, naglihok pinaagi sa hugot nga pagtuo, wala gayud makalimot, mosalikway, o mobaliwala sa “sugo sa Dios … sa pagdaghan ug pagpuno sa yuta.”16 Nagpadayon kita sa hugot nga pagtuo—sa pagtuman sa mga desisyon kon pila kabuok ang gusto nga anak ug kanus-a man gustong manganak anaa ra tali sa bana ug asawa ug sa Ginoo. Dili gayud kita maghukom sa usag usa niini nga butang.
Ang pagpanganak usa ka sensitibo nga hilisgutan nga mahimong sakit kaayo alang sa matarung nga mga babaye kinsa walay oportunidad nga maminyo ug makabaton og pamilya. Kamo nga dungganang mga babaye, ang atong Langitnong Amahan nahibalo sa inyong mga pag-ampo ug tinguha. Mapasalamaton kaayo kami sa inyong talagsaong impluwensya, lakip na ang pagtabang uban sa mahigugmaong mga kamot sa mga bata nga nanginahanglan sa inyong suporta ug kalig-on.
Ang pagpanganak usa usab ka subo nga hilisgutan alang sa matarung nga mga magtiayon kinsa nagminyo ug wala gayud makaanak sumala sa ilang gipaabut o alang sa bana ug asawa nga nagplano sa paghimo og dakong pamilya apan gipanalanginan og gamay ra nga pamilya.
Dili nato kanunay mapasabut ang mga kalisdanan sa atong mortalidad. Usahay ang kinabuhi ingon og dili gayud makiangayon—ilabi na kon ang atong pinakatinguha mao ang paghimo gayud sa unsay gisugo sa Ginoo. Isip sinugo sa Ginoo ako mopaniguro kaninyo nga kini nga saad sigurado: “Ang matinud-anong mga miyembro kansang mga kahimtang wala motugot kanilang makadawat sa mga panalangin sa mahangturong kaminyoon ug pagkaginikanan niining kinabuhia makadawat sa tanang gisaad nga mga panalangin sa kahangturan, [samtang] gihuptan nila ang mga pakigsaad nga ilang gihimo ngadto sa Dios.”17
Si Presidente J. Scott Dorius sa Peru Lima West Mission miasoy kanako sa ilang istorya. Siya miingon:
“Si Becky ug ako naminyo sulod sa 25 ka tuig nga wala makabaton [o makasagop] og mga anak. Namalhin kami sa makadaghang higayon. Ang pagpaila sa among kaugalingon sa bag-ong mga kahimtang usa ka bakikaw ug usahay sakit. Ang mga miyembro sa ward nahibulong kon nganong kami [walay] mga anak. Dili lamang sila ra ang nahibulong.
“Sa dihang gitawag ako nga bishop, ang mga miyembro sa ward [mipahayag] sa kahingawa nga ako walay kasinatian sa mga bata ug mga tin-edyer. Nagpasalamat ko nila sa ilang pagsuporta ug mihangyo kanila nga tugutan akong makapraktis sa pagpatubo og mga bata diha sa ilang mga anak. Mapinanggaon silang mitugot.
“Naghulat kami, nakaangkon og panglantaw, ug nakakat-on sa pagpailub. Human sa 25 ka tuig nga kaminyoon, usa ka milagro nga masuso miabut sa among kinabuhi. Misagop kami sa dos anyos nga si Nicole ug dayon ang bag-ong natawo nga si Nikolai. Ang wala kaila namo karon modayeg sa among matahum nga mga apo. Mangatawa kami ug moingon, ‘Sila among mga anak. Nagpuyo kami sa kinabuhi nga paatras.’”18
Mga kaigsoonan, kinahanglan nga dili kita maghukom sa usag usa niining sagrado ug pribado nga responsibilidad.
“Ug gikuha [ni Jesus] ang usa ka gamayng bata … nakugos niya kini [ug] miingon …
“Bisan kinsa nga tungod sa akong ngalan magadawat sa usa ka gamayng bata nga ingon niini, magadawat kanako: ug bisan kinsa nga magadawat kanako, magadawat … kaniya nga mao ang nagpadala kanako.”19
Pagkatalagsaong panalangin ang anaa kanato nga makadawat og mga anak sa Dios nga lalaki ug babaye diha sa atong panimalay.
Magmapainubsanon kita ug magmainampoon sa tinguha sa pagsabut ug pagdawat sa mga sugo sa Dios, matinahuron nga maminaw sa tingog sa Iyang Balaang Espiritu.
Ang mga pamilya mao ang sentro sa mahangturong plano sa Dios. Mopamatuod ako sa talagsaong panalangin sa mga anak ug sa kalipay nga ilang madalit kanato niining kinabuhia ug sa kahangturan, sa pangalan ni Jesukristo, amen.