Nagahulat sa Ginoo: Matuman ang Imong Kabubut-on
Ang katuyoan sa atong kinabuhi dinhi sa yuta mao ang pagtubo, paglambo, ug malig-on pinaagi sa kaugalingon natong mga kasinatian.
Niining buntag sa Igpapahulay, nagpasalamat kita ug nagpamatuod sa buhing kamatuoran sa atong Manluluwas. Ang Iyang ebanghelyo gipahiuli pinaagi ni Propeta Joseph Smith. Ang Basahon ni Mormon tinuod. Gidumala kita og buhing propeta karon, si Presidente Thomas S. Monson. Labaw sa tanan, naghatag kita og balaang pagsaksi sa Pag-ula ni Jesukristo ug sa mahangturong mga panalangin nga naggikan niini.
Sa milabayng pipila ka bulan, aduna koy oportunidad sa pagtuon ug pagkat-on og dugang mahitungod sa maulaong sakripisyo sa atong Manluluwas ug giunsa Niya sa pag-andam ang Iyang Kaugalingon sa paghimo nianang mahangturong paghalad alang sa matag usa kanato.
Ang Iyang pagpangandam nagsugod didto sa kinabuhi sa wala pa dinhi sa yuta sa dihang naghulat Siya sa Iyang Amahan, nga nag-ingon, “Ang imong pagbuot mao ang matuman, ug ang himaya imo sa kahangturan.”1Sugod nianang higayuna ug nagpadayon karon, Iyang gigamit ang Iyang kabubut-on sa pagdawat ug pagtuman sa plano sa atong Langitnong Amahan. Ang mga kasulatan nagtudlo kanato nga sa batan-on pa Siya, Siya “anaa sa balay sa [Iyang] Amahan”2 ug “naghulat sa Ginoo nga moabut ang panahon sa Iyang pangalagad.”3 Sa edad nga 30, nag-antus Siya og grabe nga tintasyon apan mipili sa pagpakigbatok, nga nag-ingon, “Pahawa diha, Satanas.”4 Sa Getsemani, misalig Siya sa Iyang Amahan, nga namahayag, “Hinoon dili ang akong pagbuot maoy matuman, kondili ang imo,”5 ug dayon migamit sa Iyang kabubut-on nga mag-antus alang sa atong mga sala. Pinaagi sa makapaubos nga husay atubangan sa kadaghanan ug sa kasakit sa paglansang sa krus, naghulat Siya sa Iyang Amahan, andam nga “samaran alang sa atong mga kalapasan … [ug] gibun-og tungod sa atong mga kadautan.”6 Bisan kon Siya mituaw, “Dios ko, Dios ko, nganong gitalikdan mo ako?”7 naghulat Siya sa Iyang Amahan—migamit sa Iyang kabubut-on nga pasayloon ang Iyang mga kaaway,8 nagtan-aw nga mabantayan ang Iyang inahan,9 ug molahutay sa katapusan hangtud nga ang Iyang kinabuhi ug mortal nga misyon natapos.10
Kanunay kong namalandong, Ngano nga ang Anak sa Dios ug ang Iyang balaang mga propeta ug ang tanang matinud-anong mga Santos adunay mga pagsulay ug mga kasakit, bisan kon naningkamot sila sa pagbuhat sa kabubut-on sa Langitnong Amahan? Nganong grabe man kini kalisud, ilabi na kanila?
Naghunahuna ko ni Joseph Smith, nga nag-antus sa sakit sa bata pa ug sa pagpanglutos sa tibuok niyang kinabuhi. Sama sa Manluluwas, siya mituaw, “O Dios, hain ba ikaw?”11 Apan bisan kon siya daw nag-inusara, migamit siya sa iyang kabubut-on paghulat sa Ginoo ug sa pagtuman sa kabubut-on sa iyang Langitnong Amahan.
Naghunahuna ko sa atong pioneer nga mga kaliwatan, nga gipapahawa sa Nauvoo ug mitabok sa kapatagan, migamit sa ilang kabubut-on sa pagsunod sa propeta bisan og nag-antus sila sa mga sakit, grabe nga kakabus, ug ang uban gani sa kamatayon. Nganong ingon man ka grabe ang kasakit? Para sa unsa? Alang sa unsa nga katuyoan?
Samtang mangutana kita niini, atong maamgohan nga ang katuyoan sa atong kinabuhi dinhi sa yuta mao ang pagtubo, paglambo, ug malig-on pinaagi sa kaugalingon natong kasinatian. Unsaon nato kini paghimo? Ang mga kasulatan naghatag kanato og tubag sa usa ka yano nga hugpong sa mga pulong: kita “maghulat sa Ginoo.”12 Ang mga pagsulay ihatag kanatong tanan. Kining mortal nga mga hagit nagtugot kanato ug sa atong Langitnong Amahan sa pagtino kon kita mogamit ba sa atong kabubut-on sa pagsunod sa Iyang Anak. Nasayud na Siya, ug kita adunay oportunidad sa pagkat-on, nga bisan kon unsa ka lisud ang atong mga kahimtang, “kining tanan nga mga butang [alang sa atong] kasinatian, ug … [atong] kaayohan.”13
Nagpasabut ba kini nga kanunay ra natong sabton ang atong mga hagit? Dili ba kitang tanan, usahay, adunay rason nga mangutana, “O Dios, hain man ikaw?”14 Oo! Kon ang kapikas mamatay, ang kapares maghunahuna. Kon ang pinansyal nga kalisud moabut sa pamilya, ang amahan mangutana. Kon ang mga anak mahisalaag, ang inahan ug amahan motuaw sa kasubo. Oo, “ang paghilak mopabilin sa kagabhion, apan ang kalipay moabut sa kabuntagon.”15 Dayon, sa banag-banag sa atong nagtubo nga pagtuo ug pagsabut, kita mobangon ug mopili sa paghulat sa Ginoo, nga mag-ingon, “ang Imong pagbuot matuman.”16
Nan, unsa man ang ipasabut sa paghulat sa Ginoo? Sa mga kasulatan, ang pulong paghulat nagpasabut nga molaum, magpaabut, ug mosalig. Ang paglaum ug pagsalig sa Ginoo nagkinahanglan og pagtuo, pailub, pagpaubos, kaaghup, kamainantuson, pagsunod sa mga sugo, ug paglahutay sa katapusan.
Ang paghulat sa Ginoo nagpasabut nga pagtanom sa liso sa pagtuo ug pag-amuma niini “uban sa dako nga kakugi, ug … pailub.”17
Nagpasabut kini nga mag-ampo sama sa gibuhat sa Manluluwas—ngadto sa Dios, ang atong Langitnong Amahan—nga nag-ingon, “Paanhia ang imong gingharian. Pagabuhaton unta ang imong kabubut-on.”18 Mao kana ang pag-ampo nga atong ihalad sa tibuok natong kalag sa pangalan sa atong Manluluwas, si Jesukristo.
Ang paghulat sa Ginoo nagpasabut nga mamalandong sa atong mga kasingkasing ug “modawat sa Espiritu Santo” aron masayud kita sa “tanan nga mga butang nga kinahanglan [natong] buhaton.”19
Sa atong pagsunod sa mga pag-aghat sa Espiritu, atong madiskobrihan nga ang “kasakit mohimog pagkamainantuson”20 ug kita makat-on sa “pagpadayon diha sa pagpailub hangtud [kita] mahingpit.”21
Ang paghulat sa Ginoo nagpasabut nga “mobarug nga lig-on”22 ug “mopadayon sa unahan” diha sa pagtuo, “magbaton sa usa ka hingpit nga kahayag sa paglaum.”23
Kini nagpasabut nga “mosalig lamang diha sa mga maayo nga buhat ni Kristo”24 ug “uban sa [Iyang] grasya nga motabang [kanato, nga mag-ingon]: Ang Imong pagbuot mao ang matuman, O Ginoo ug dili ang amo.”25
Samtang maghulat kita sa Ginoo, kita “dili matarug sa paghupot sa mga sugo,”26 nasayud nga kita “sa usa ka adlaw makapahulay gikan sa tanan [nato] nga mga kasakitan.”27
Ug “dili [nato] wad-on … ang [atong] pagsalig”28 nga “ang tanan nga mga butang diin [kita] gipaantus molihok alang sa [atong] kaayohan.”29
Kadto nga mga kasakitan moabut sa nagkalainlaing matang. Ang kasinatian ni Job nagpahinumdom kanato unsay posible natong antuson. Si Job nawad-an sa tanan niyang kabtangan, lakip na ang iyang kayutaan, balay, ug mga hayop; mga sakop sa iyang pamilya; iyang dungog; kahimsog sa iyang panglawas, ug gani kalantip sa iyang panghunahuna. Apan naghulat siya sa Ginoo ug mihatag og gamhanan nga personal nga pagpamatuod: Siya miingon:
“Nasayud ako nga ang akong Manluluwas buhi man, ug sa kaulahian nga adlaw siya motindog sa ibabaw sa yuta:
“Ug sa tapus … kining lawas ko gayud malaglag, unya sa wala ang akong unod makita ko ang Dios.”30
“Ania karon, iyang pagalaglagon ako: ako walay paglaum.”31
Bisan pa sa talagsaong mga ehemplo ni Job, sa mga propeta, ug sa Manluluwas, mabantayan nato nga mahagiton gihapon ang paghulat sa Ginoo, labi na kon dili nato masabtan sa hingpit ang Iyang plano ug mga katuyoan alang nato. Kana nga pagsabut kasagarang ihatag nga “pagtulun-an human sa usa ka pagtulun-an, [ug] lagda human sa usa ka lagda.”32
Sa akong kinabuhi akong nakat-unan nga usahay dili ko makadawat og tubag sa usa ka pag-ampo kay ang Ginoo nasayud nga dili ko andam. Kon Siya motubag, sa kasagaran “diyutay dinhi ug diyutay didto”33 kay mao lamang kana ang akong mahimo o tanan nga andam nakong buhaton.
Kasagaran mag-ampo kita nga makabaton og pailub, apan gusto nato nga karon dayon! Sa batan-on pa, si Presidente David O. McKay nag-ampo alang sa pagsaksi sa kamatuoran sa ebanghelyo. Daghang katuigan ang milabay, samtang nagserbisyo siya sa iyang misyon sa Scotland, kana nga pagsaksi sa katapusan miabut. Sa kaulahian siya misulat, “Usa kadto ka pagpasalig kanako nga ang sinsero nga pag-ampo matubag ‘sa usa ka panahon, sa usa ka lugar.’”34
Dili kita masayud kon kanus-a o sa unsang paagi ihatag ang mga tubag sa Ginoo, apan sa Iyang panahon ug sa Iyang paagi, ang mga tubag moabut. Ang ubang tubag tingali kinahanglan natong hulaton hangtud sa sunod nga kinabuhi. Mahimong tinuod kini sa pipila sa mga saad sa atong patriyarkal nga mga panalangin ug sa pipila ka mga panalangin alang sa mga sakop sa pamilya. Dili kita mohunong sa pagsalig sa Ginoo. Ang Iyang mga panalangin mahangturon, dili temporaryo.
Ang paghulat sa Ginoo makahatag kanato og bililhong oportunidad sa pagdiskobre nga adunay daghan nga naghulat kanato. Ang atong mga anak naghulat nga kita makapakita og pailub, gugma, ug pagsabut ngadto kanila. Ang atong mga ginikanan naghulat nga kita makahatag og pasalamat ug kalooy. Ang atong mga igsoon naghulat nga kita mahimong matugtanon, maloloy-on, ug mapasayloon. Ang atong mga kapikas naghulat nga kita mahigugma kanila sama sa paghigugma sa Manluluwas sa matag usa kanato.
Sa atong paglahutay sa pisikal nga pag-antus, nagkadako ang atong kasayuran kon pila ang naghulat sa matag usa kanato. Sa tanang mga Maria ug mga Marta, sa tanang maayong mga Samarianhon nga nangalagad sa masakiton, nagtabang sa maluyahon, ug nag-amuma sa adunay kakulangan sa mental ug pisikal, akong gibati ang pasalamat sa mahigugmaong Langitnong Amahan ug sa Iyang Pinalangga nga Anak. Sa inyong inadlaw nga pangalagad sama kang Kristo, naghulat kamo sa Ginoo ug nagbuhat sa kabubut-on sa inyong Langitnong Amahan. Ang iyang pasalig kaninyo klaro: “Maingon nga gibuhat ninyo kini ngadto sa usa sa mga labing gagmay niining akong mga igsoon, gibuhat usab ninyo kini kanako.”35 Nasayud Siya sa inyong mga sakripisyo ug mga kasubo. Dunggon Niya ang inyong mga pag-ampo. Ang Iyang kalinaw ug kapahulayan mainyo samtang padayon kamong maghulat Kaniya uban sa hugot nga pagtuo.
Matag usa kanato mas gimahal sa Ginoo labaw pa kay sa posible natong masabtan o mahunahunaan. Mas magmabination kita sa usag usa ug mas magmabination kita sa atong kaugalingon. Atong hinumduman nga samtang maghulat kita sa Ginoo, mahimo kitang “[mga] santos pinaagi sa [Iyang] pag-ula, … manunuton, maaghup, mapainubsanon, mapailubon, puno sa gugma, mauyunon sa pagdawat sa tanan nga mga butang diin ang Ginoo makakita nga angay ipahamtang nganha [kanato], bisan ingon sa usa ka bata nga motugyan sa iyang kaugalingon ngadto sa iyang amahan.”36
Mao kana ang pagtugyan sa atong Manluluwas ngadto sa Iyang Amahan didto sa Tanaman sa Getsemani. Nangamuyo Siya sa Iyang mga disipulo, “Pagtukaw kamo uban kanako,” apan sa tulo ka higayon Siya mibalik ngadto nila ug nakita nga sila nangatulog.37 Wala ang pagpakig-uban niining mga disipulo ug sa katapusan wala ang presensya sa Iyang Amahan, ang Manluluwas mipili sa pag-antus sa atong “mga sakit ug mga kasakit ug mga pagtintal sa matag matang.”38 Pinaagi sa anghel nga gipadala aron sa paglig-on Kaniya,39 wala Siya “mobalibad sa pag-inom sa pait nga kopa.”40 Naghulat Siya sa Iyang Amahan nga nag-ingon, “Matuman ang Imong kabubut-on,”41 ug mapaubsaon Niyang gituman ang Iyang misyon nga nag-inusara.42 Karon, isip usa sa Iyang Napulog Duha ka mga Apostoles niining ulahing mga adlaw, ako nag-ampo nga kita lig-unon sa pagtukaw uban Kaniya ug maghulat Kaniya sa tibuok natong kinabuhi.
Niining buntag sa Igpapahulay, mopadayag ko og pasalamat nga sa ako ug sa inyong Getsemani,43 wala kita mag-inusara. Siya nga nagbantay kanato “dili mahatagpilaw ni mahikatulog.”44 Ang Iyang mga anghel dinhi ug sa pikas kinabuhi “anaa libut [kanato], aron sa pagtabang [kanato].”45 Mohatag ko sa akong linain nga pagsaksi nga ang saad sa Manluluwas tinuod, kay Siya miingon, “Kadtong nagahulat sa Ginoo magabag-o sa ilang kusog; sila manlupad pinaagi sa mga pako ingon sa mga agila; sila manalagan, ug dili makapuyan; sila manlakaw, ug dili mangaluya.”46 Unta maghulat kita Kaniya pinaagi sa pagpadayon uban sa pagtuo, nga kita unta makaingon sa atong mga pag-ampo, “Matuman ang Imong kabubut-on,”47 ug mobalik ngadto Kaniya nga adunay dungog. Sa balaan nga pangalan sa atong Manluluwas ug Manunubos, nga si Jesukristo, amen.