Gebeden, bedankbriefjes en natuurrampen

Marissa Widdison

Kerkelijke tijdschriften

Hoewel deze twee meisjes verschillende talen spreken en op meer dan negenduizend kilometer afstand van elkaar vandaan wonen, hebben ze iets bijzonders met elkaar gemeen: beiden vonden ze manieren om positief te blijven nadat hun woonplaats door een natuurramp was geteisterd. Kijk eens naar de ware verhalen van Honoka O. uit Japan en Maggie W. uit Missouri (VS). Wat hielp hen om in droevige en bange tijden trouw en optimistisch te blijven?

Honoka

Mijn naam is Honoka en ik woon in het district Chiba (Japan). Ik hou van spelen, touwtjespringen en tekenen. Ik wil later graag illustrator worden.

Mijn lievelingsverhaal in de Schriften is de droom van Lehi (zie 1 Nephi 8). Ik vind het jeugdwerk heel belangrijk omdat ik veel over God en Jezus kan leren. Ik vind de avondmaalsdienst fijn, omdat ik mij weer rein voel worden wanneer ik van het avondmaal neem, en dat maakt me erg blij.

Ik was op school toen er een grote aardbeving plaatsvond. Mijn eerste gedachten waren: Dit is eng! En: Ik vraag me af of mijn familie oké is. Ik bad in mijn hart dat ze veilig zouden zijn en dat het leven van mensen zou worden gespaard. Later kwam ik er achter dat niemand van mijn vrienden en vriendinnen gewond was geraakt. Ik voelde in die periode dat God ons had beschermd. Ik weet dat God en Jezus leven.

Maggie

Hallo! Ik ben Maggie uit Joplin (Missouri, VS). Op een avond zag mijn moeder stormwaarschuwingen op het nieuws en gingen we allemaal naar de kelderverdieping. De loeiende wind maakte me bang. Ik maakte me ook zorgen over mijn vrienden en vriendinnen en onze dieren. Na de storm was ik dankbaar dat ons gezin veilig was en dat ons huis niet veel schade had.

Veel andere huizen en bedrijven waren wel vernield door de tornado die door de stad raasde. Ik voelde mee met de mensen die dierbaren hadden verloren. Mijn ouders en oudere broer en zus besloten onze stad te helpen opruimen. Ik moest toen denken aan de Schrifttekst: ‘Wanneer gij in dienst van uw medemensen zijt, [zijt] gij louter in dienst van uw God’ (Mosiah 2:17).

Ik wilde ook helpen opruimen, maar mijn moeder zei dat het voor een kind niet veilig was. Toen voelde ik dat de Heilige Geest me een geweldig idee ingaf om mensen op te vrolijken. Ik maakte twintig bedankbriefjes voor de vrijwilligers. Ik besteedde veel tijd aan elke kaart zodat de mensen de Geest konden voelen en weten dat ze erg belangrijk waren voor onze stad.

Ik heb geleerd dat je altijd andere manieren kunt vinden om te helpen als je bepaalde dingen niet kunt doen. Onze hemelse Vader zal je zegenen als je Hem en je medemensen dient.

Maggies woonplaats

Honoka’s woonplaats