Kijk op de laatste pagina
Natalia Shcherbakova (Oekraïene), zoals verteld aan Pavlyna Ubyiko
Toen ik lid werd van de kerk, wilde ik graag met mijn familiegeschiedenis aan de slag. Ik bezocht enkele plaatselijke archieven om naar gegevens van mijn voorouders in openbare registers te zoeken.
Het werk gaf wel voldoening, maar ging niet altijd van een leien dakje. Het oude handschrift was vaak moeilijk te lezen en sommige boeken waren muffig, wat mijn astma verergerde. Toch bleef ik zo goed mogelijk verder zoeken.
Op een dag zocht ik naar de geboortedatum van mijn grootvader. Ik vond een boek van 1500 pagina’s dat wel eens nuttig kon zijn. Maar wat als het antwoord dat ik nodig had er niet in stond? Ik moest er niet aan denken om nog meer dikke, stoffige boeken door te bladeren.
Ik liep eerst de inhoud van het boek door, in de hoop dat ik een bekende naam zou tegenkomen. Opeens meende ik dat iemand zei: ‘De laatste pagina.’ Ik keek om me heen, maar niemand had kennelijk iets tegen me gezegd. Ik las nog enkele pagina’s door. Toen hoorde ik weer diezelfde woorden: ‘De laatste pagina.’ Enigszins aarzelend besloot ik naar de laatste pagina te gaan. Daar trof ik de gebruikelijke tekst aan: een overzicht van de kinderen die geboren waren en het totale aantal pagina’s. Voor de zekerheid keek ik nog op de voorlaatste pagina, maar zag daar niets wat ik kon gebruiken. Ik sloeg de pagina maar weer op die ik daarvoor aan het lezen was.
Mijn gedachten werden al snel wederom door de zachte maar aanhoudende stem onderbroken: ‘De laatste pagina!’ Ik sloeg de laatste pagina weer op en las de inmiddels bekende tekst meerdere keren door.
Toen zag ik iets wat ik eerder over het hoofd had gezien: een extra pagina die in de achteromslag was geplakt. Er stonden met de hand geschreven namen op van kinderen die eind december geboren waren. De naam van mijn grootvader stond er ook tussen, met de plaats en datum van zijn geboorte en doop. Ik was verbluft maar uitermate dankbaar dat ik naar de informatie was geleid die ik nodig had.
Familiegeschiedenis gaat wel eens moeizaam, maar ik weet dat God ons daarin leidt en bijstaat.