Pauli nga Madungganon
Ang tagsulat nagpuyo sa New York, USA.
Dili ko gusto nga mahimong kawatan, bisan sa aksidente.
Paghulagway pinaagi ni Greg Newbold
Human sa akong klase nga hapon-hapon na, mihapit ko sa gamay nga tindahan sa antique sa akong pagpauli—usa ka sugo nga gusto nakong tiwason bisan pa sa nagkakusog nga ulan. Ako lang ang diha sa tindahan, ug ang babaye nga nagtrabaho didto mitabang nako sa suga nga gusto nakong paliton.
Sa iyang pag-abli sa shopping bag, akong nakita ang gipang-display nga hayag og kolor nga mga pulseras diha sa counter. Akong gitan-aw ang usa sa dihang iyang gisulod ang suga sa bag. Iyang nasaghiran ang display, ug mga katunga sa mga pulseras nangahulog sa salog. Mora siyag naglagot apan gihuman niya pagpanso ang pinalit. Mibiya ko sa tindahan, naggunit sa payong sa usa ka kamot, ang bag nga dunay suga sa pikas kamot.
Mipauli ko, mihubo sa basa nako nga botas, ug mipatukar og musika. Sa akong pagkuha sa suga, akong nakita nga dunay butang sa ilawom sa bag. Pula kini nga pulseras. Tingali nahulog kini gikan sa display ngadto sa akong bag. Mipahiyom ko, naghunahuna nga sa unsang paagi nga kining higayona susama sa istorya gikan sa karaang manwal sa Young Women. “Dayon naghunahuna si Valerie sa bag-ong leksyon nila sa klase sa Laurels.”
Akong giitsa ang pulseras sa akong higdaanan ug gi-plug ang suga. Nakahimo kinig kasanag sa mangitngit nga kahapunon. Mitambo ko sa bintana.Nagkakusog ang ulan, ug ang snow sa yuta nahimong hugaw nga lapok.
Gitan-aw nako ang pulseras. Pulahon kini. Ako kining gisul-ob. Ang presyo sa tag makita nga—$20. Dayag lang nga iuli ko kini. Wala gayud mosulod sa akong hunahuna nga dili iuli. Gitang-tang nako kini ug gibutang ibabaw sa mga libro nga gustong nakong hipuson. Miadto ko sa pikas kwarto aron magtimpla og mainit nga tsokolate.
Dayon mibalik ko.
Hangtud kanus-a ko maglangay-langay sa paghipos sa mga libro? Taud-taod na. Hangtud kanus-a magpabilin dinha ang pulseras kon ako maglangay-langay sa pag-uli niini?
Ang akong intensyon mao ang pag-uli niini. Apan kanus-a man kana? Maghulat ba ako og dugay hangtud maulaw nakong mouli niini? Kalimtan ba lamang nako kini?
Nagduha-duha pa ako og gamay. Mitambo ko sa bintana pag-usab. Naghunahuna ko nga ang akong mga tiil bag-o lang nga miinit-init. Naghunahuna ko sa lamian nga mainit nga tsokolate.
Dayon akong gipunit ang pulseras, gisul-ob og balik ang akong mga botas, ug migawas.
Sa akong pag-abut sa tindahan, ang babaye dunay giatiman nga laing tawo. Nagbarug ko ug naghulat. Sa nahuman na siya, akong gikuha ang pulseras sa bulsa sa akong kupo, nagpasabut kon sa unsa nga paagi kini akong nadala. Medyo nasurprisa siya, nalibug og gamay, miingon og salamat, ug mao ra kadto. Wala siya motanyag og ganti alang sa akong pagkamatinuoron. Wala kaayo siya magpalabi sa iyang pagpasalamat. Ug walay laing tawo nga nakakita niini.
Samtang naglakaw ko pauli, naghunahuna ko kon sa unsa nga paagi miisip ko sa akong kaugalingon nga usa ka matinuoron nga tawo. Mao kini ang kalidad nga akong gihatagag bili ug gipangita alang sa uban. Apan ang tinuod nga pagkamatinuoron, sama sa tinuod nga gugma ug tinuod nga kalooy, usa ka aktibo nga hiyas. Bisan unsa pa ka madungganon ug katinuod sa akong mga intensyon, mahimo lamang akong matinuoron nga tawo kon isul-ob nako pagbalik ang mga botas ug mobuhat sa akong mga intensyon.
Akong nabatyagan ang akong pulso nga walay pulseras sa ilawom sa akong kupo ug mipahiyom og gamay.