Η υπόσχεση του Πόρτερ
Από το «Έχουμε σπουδαίο λόγο να αγαλλιούμε», Λιαχόνα, Νοέμβρ. 2013, 115–16.
Όταν απεβίωσε ο πεθερός μου, η οικογένειά μου συγκεντρώθηκε για να χαιρετίσει τους ανθρώπους οι οποίοι ήλθαν για να απευθύνουν τον ύστατο χαιρετισμό. Καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς καθώς ήμουν με την οικογένεια και φίλους, συχνά παρατηρούσα τον 10χρονο εγγονό μας, τον Πόρτερ, να στέκεται κοντά στην πεθερά μου – τη γιαγιά του. Μερικές φορές στεκόταν πίσω της, παρακολουθώντας την. Κάποια στιγμή παρατήρησα ότι ο βραχίονάς του ενώθηκε με τον δικό της. Τον παρακολουθούσα να αγγίζει απαλά τα χέρια της, να της δίδει μικρές αγκαλιές και να στέκεται στο πλευρό της.
Επί κάμποσες ημέρες μετά από εκείνη την εμπειρία, δεν μπορούσα να βγάλω αυτήν την εικόνα από το μυαλό μου. Ένιωσα την προτροπή να στείλω ένα ηλεκτρονικό μήνυμα στον Πόρτερ. Του είπα τι είχα δει και αισθανθεί. Του υπενθύμισα επίσης τις διαθήκες τις οποίες είχε συνάψει, όταν βαπτίσθηκε, παραθέτοντας τα λόγια του Άλμα στο Μωσία, κεφάλαιο 18:
«Και τώρα, καθώς επιθυμείτε να έλθετε στο ποίμνιο τού Θεού, και να λέγεστε λαός του, και δέχεστε να σηκώνετε ο ένας τού άλλου τα βάρη, για να γίνονται ελαφριά,
»Μάλιστα, και δέχεστε να πενθείτε με εκείνους που πενθούν, μάλιστα, και να ανακουφίζετε εκείνους που έχουν ανάγκη ανακούφισης, και να σταθείτε ως μάρτυρες τού Θεού σε όλες τις στιγμές και στα πάντα, και σε όλους τους τόπους που μπορεί να βρεθείτε, ακόμη και μέχρι θανάτου… ώστε να έχετε ζωή αιώνια–
»…Λοιπόν, σας λέω, αν αυτό είναι η επιθυμία της καρδιάς σας, τι σας εμποδίζει να βαφτιστείτε στο όνομα τού Κυρίου, ως μαρτυρία ενώπιόν του ότι συνήψατε διαθήκη μαζί του, ότι θα τον υπηρετείτε και θα τηρείτε τις εντολές του, ώστε να ξεχύσει το Πνεύμα του αφθονότερα επάνω σας;» (εδάφια 8–10).
Εξήγησα στον Πόρτερ ότι ο Άλμα δίδαξε ότι όσοι θέλουν να βαπτισθούν, χρειάζεται να είναι πρόθυμοι να υπηρετούν τον Κύριο, υπηρετώντας άλλους – όλη σου τη ζωή! Είπα: «Δεν ξέρω αν το συνειδητοποίησες, αλλά ο τρόπος με τον οποίον έδειξες αγάπη και ενδιαφέρον για τη γιαγιά, ήταν η τήρηση των διαθηκών σου. Τηρούμε τις διαθήκες μας κάθε ημέρα καθώς είμαστε καλοσυνάτοι, δείχνουμε αγάπη και φροντίζουμε αλλήλους. Απλώς ήθελα να ξέρεις ότι είμαι υπερήφανη για εσένα που τηρείς τις διαθήκες σου! Καθώς τηρείς τη διαθήκη που συνήψες, όταν βαπτίσθηκες, θα είσαι προετοιμασμένος να χειροτονηθείς στην ιεροσύνη. Αυτή η επιπρόσθετη διαθήκη θα σου δώσει περισσότερες ευκαιρίες να ευλογήσεις και να υπηρετήσεις άλλους και θα σε βοηθήσει να προετοιμασθείς για τις διαθήκες τις οποίες θα συνάψεις στον ναό. Σε ευχαριστώ που είσαι ένα τέτοιο καλό παράδειγμα για εμένα! Σε ευχαριστώ που μου δείχνεις πώς είναι να τηρεί κάποιος τις διαθήκες!»
Ο Πόρτερ απήντησε: «Γιαγιά, σε ευχαριστώ για το μήνυμα. Όταν αγκάλιαζα πάντοτε τη γιαγιά, δεν ήξερα ότι τηρούσα τις διαθήκες μου, αλλά αισθανόμουν ζέστη στην καρδιά μου και αισθανόμουν πραγματικά καλά. Ξέρω ότι ήταν το Άγιο Πνεύμα στην καρδιά μου».
Ένιωσα ζέστη στην καρδιά μου, όταν συνειδητοποίησα ότι ο Πόρτερ γνωρίζει ότι όταν τηρεί τις διαθήκες του, θα «[έχει] πάντοτε το Πνεύμα του μαζί [του]» [Δ&Δ 20:77]. Αυτή είναι μία υπόσχεση που έγινε δυνατή λαμβάνοντας τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος.