Mapasalamaton sa Bisan Unsang Kahimtang
Wala ba kitay katarungan aron mapuno sa pagkamapasalamaton, bisan unsa pa ang atong mga kahimtang?
Sa akong kinabuhi, ako adunay sagradong oportunidad nga makahimamat og daghang mga tawo kansang mga kasubo daw midulot sa kinahiladman sa ilang kalag. Niining mga gutloa, naminaw ko sa akong minahal nga mga kaigsoonan ug nagbangutan uban nila kalabut sa ilang mga kasakit. Namalandong ko kon unsay angayng isulti ngadto kanila, ug nanlimbasug ko nga masayud unsaon paghupay ug pagsuporta nila sa ilang mga pagsulay.
Kasagaran ang ilang kasub-anan resulta sa alang nila daw katapusan sa usa ka butang. Ang uban nakasinati og katapusan sa gihambin nga relasyon, sama sa kamatayon sa usa ka minahal o paglayo sa sakop sa pamilya. Ang uban mobati nga nag-atubang sila sa katapusan sa paglaum—ang paglaum nga maminyo o makapanganak o makabuntog sa sakit. Ang uban tingali mobati nga nag-atubang sila sa katapusan sa ilang pagtuo, samtang ang makalibog ug sukwahi nga mga tingog sa kalibutan motintal nila sa pagduha-duha, gani sa pagsalikway, sa unsay ilang kanhi nasayran nga tinuod.
Sa dili madugay, nagtuo ko nga kitang tanan makasinati og mga higayon nga daw gidat-ugan kita sa kalibutan, bation ang pag-inusara, kasagmuyo, ug walay tumong.
Mahitabo kini ni bisan kinsa. Walay usa nga dili makasinati niini.
Kita Mahimong Magmapasalamaton
Ang sitwasyon sa usag usa managlahi, ug ang mga detalye sa matag kinabuhi talagsaon. Bisan pa man, akong nakat-unan nga dunay makapawagtang sa kasakit nga mahimong moabut sa atong kinabuhi. Dunay usa ka butang nga mahimo natong buhaton aron ang atong kinabuhi mas nindot, mas malipayon, gani mahimayaon.
Kita mahimong magmapasalamaton!
Tingali sukwahi kini paminawon sa kaalam sa kalibutan nga mosugyot nga ang tawo nga napuno sa kasubo kinahanglang mopasalamat sa Dios. Apan kadtong mihiklin sa gibati nga kasakit ug mopili sa pagpasalamat makasinati og kaayohan, kalinaw, ug pagsabut.
Isip mga disipulo ni Kristo, kita gisugo nga “mopasalamat sa Ginoo ang [atong] Dios sa tanan nga mga butang,”1 nga “manag-awit kamo ngadto sa Ginoo nga adunay mga pasalamat,”2 ug nga “ang [atong] kasingkasing puno sa mga pasalamat ngadto sa Dios.”3
Nganong ang Dios misugo man nato nga magmapasalamaton?
Tanan Niya nga mga sugo gihatag aron ang mga panalangin maanaa kanato. Ang mga sugo mao ang mga oportunidad sa pagpalambo sa atong kabubut-on ug pagdawat sa mga panalangin. Ang atong mahigugmaon nga Langitnong Amahan nasayud nga ang pagpili sa pagpalambo sa usa ka diwa sa pagpasalamat magdala kanato og tinuod ug dakong kalipay.
Pagkamapasalamaton alang sa mga Butang
Apan ang uban tingali moingon, “Alang sa unsa man ko magpasalamat nga hilabihan man ang problema nga akong nasinati sa akong kinabuhi?”
Tingali ang pag-focus kon alang sa unsa man kita magpasalamat usa ka sayop nga paagi. Lisud mapalambo ang diwa sa pagpasalamat kon ang atong pagkamapasalamaton gibagay-bagay ra sa gidaghanon sa mga panalangin nga atong maihap. Tinuod, importante nga kanunayng “iphon ang atong mga panalangin”—ug kadtong misulay niini nasayud nga duna diay daghan—apan dili ko motuo nga ang Ginoo nagdahum nato nga dili kaayo magpasalamat panahon sa pagsulay kay sa panahon sa kaabunda ug kaharuhay. Gani, sagad sa mga pakisayran sa kasulatan wala maghisgut bahin sa pagpasalamat alang sa mga butang kondili nagsugyot nga magbaton og diwa o kinaiya sa pagkamapasalamaton.
Sayon ra nga magpasalamat alang sa mga butang kon nindot ang atong kinabuhi. Apan unsa man kaha nianang mga higayon nga daw dili gyud nato makab-ot ang unsay atong gipangandoy?
Mahimo ba kong mosugyot nga atong isipon ang pagkamapasalamaton nga usa ka disposisyon, usa ka paagi sa kinabuhi nga dili magdepende sa atong kasamtangang sitwasyon? Sa laing pagkasulti, nagsugyot ko nga imbis magpasalamat alang sa mga butang, mag-focus kita sa pagkamapasalaton diha sa atong mga kahimtang—bisan unsa man kini.
Dunay karaang sugilanon bahin sa usa ka waiter nga nangutana sa kustomer kon nalipay ba siya sa iyang pagkaon. Ang bisita mitubag nga maayo ra ang tanan, apan mas maayo unta kon duna pay daghang pan. Pagkasunod adlaw, dihang mibalik ang tawo, gidoble sa waiter ang gidaghanon sa pan, mihatag kaniya og upat ka hiwa imbis duha, apan ang tawo wala gihapon malipay. Pagkasunod adlaw, gidoble na usab sa waiter ang pan, wala lang gihapon.
Sa ikaupat ka adlaw, ang waiter determinado gayud sa paghimo sa tawo nga malipayon. Ug busa mikuha siya og siyam ka pye (3-m) nga gitas-on sa pan, gitunga kini, ug nagpahiyom, misilbi niini ngadto sa kustomer. Ang waiter naghinam-hinam sa reaksyon sa tawo.
Human og kaon, ang tawo mitan-aw ug miingon, “Maayo sama sa gihapon. Apan mibalik na pod ka sa pagsilbi nako og duha na lang ka hiwa nga pan.”
Magmapasalamaton diha sa Atong mga Kahimtang
Minahal nga mga kaigsoonan, ang pagpili anaa ra nato. Makapili kita nga limitahan ang atong pagkamapasalamaton, base sa mga panalangin nga atong gibati nga kulang ra. O makapili kita nga mahimong sama ni Nephi, kansang mapasalamatong kasingkasing walay paglubad. Dihang ang iyang igsoong mga lalaki migapos niya diha sa barko—nga iyang gihimo aron sakyan nila paingon sa gisaad nga yuta—ang iyang mga buol-buol ug mga kamot nanakit og maayo nga “sila nanghubag sa hilabihan” ug ang mabangis nga unos mihulga sa paglamoy niya sa kahiladman sa dagat. “Bisan pa niini,” si Nephi miingon, “ako midangop sa akong Dios, ug ako midayeg kaniya sa tibuok adlaw; ug wala ako magbagulbol batok sa Ginoo tungod sa akong mga kasakit.”4
Makapili kita nga mahimong sama ni Job, nga daw anaa na kaniya ang tanan apan nawala kining tanan. Bisan pa si Job miingon, “Ako hubo nga migula sa tiyan sa akong inahan, ug hubo usab ako nga mopauli didto … : ang Ginoo mihatag, ug ang Ginoo mikuha; bulahan ang ngalan sa Ginoo.”5
Makapili kita nga mahimong sama sa mga Mormon pioneer, nga nagpadayon ang diwa sa pagkamapasalamaton sa panahon sa ilang hinay ug sakit nga panaw paingon sa Great Salt Lake, gani nanag-awit ug nanagsayaw ug naghimaya sa kaayo sa Dios.6 Kadaghanan nato tingali moundang na, moreklamo, ug maghigwaos bahin sa kalisud sa panaw.
Makapili kita nga mahimong sama ni Propeta Joseph Smith, kinsa, samtang usa ka binilanggo sa pait nga kahimtang sa Liberty Jail, misulat niining dinasig nga mga pulong: “Minahal ug hinigugma nga mga kaigsoonan, kita magmalipayon sa pagbuhat sa tanan nga mga butang nga ubos sa atong gahum; ug unya kita magmalinawon, uban ang labing dako nga kasiguroan, nga makasaksi sa kaluwasan sa Dios, ug sa iyang mga bukton nga ipadayag.”7
Makapili kita nga magmapasalamaton, bisan unsa pa man.
Kining matang sa pagkamapasalamaton mopatigbabaw bisan unsa pa ang mahitabo sa atong palibut. Mopatigbabaw kini sa kasagmuyo, kawalay kadasig, ug kawalay paglaum. Mobukhad kini sama katahum diha sa bugnaw kaayo nga yuta sa tingtugnaw ingon man diha sa nindot nga kainit sa ting-init.
Kon kita mapasalamaton sa Dios diha sa atong mga kahimtang, makasinati kita og kalinaw taliwala sa kalisdanan. Sa kasubo, makabayaw gihapon kita sa atong kasingkasing diha sa pagdayeg. Sa kasakit, kita makahimaya diha sa Pag-ula ni Kristo. Diha sa pait nga kasub-anan, makasinati kita sa kaduol ug mainitong gakos sa langit.
Usahay maghunahuna kita nga ang kamapasalamaton mao ang atong buhaton human masulbad ang atong mga problema, apan pagkahiktin niana nga panglantaw. Unsa ka daghan ang atong mataligam-an sa kinabuhi pinaagi sa paghulat sa bangaw una pa kita mopasalamat sa Dios nga dunay ulan?
Ang kamapasalamaton panahon sa kasakit wala magpasabut nga nahimuot kita sa atong kahimtang. Nagpasabut kini nga pinaagi sa hugot nga pagtuo naglantaw kita lapas sa atong mga hagit karon.
Dili kini pagkamapasalamaton sa sulti lang apan sa kalag. Kini pagkamapasalamaton nga moayo sa kasingkasing ug mopalapad sa hunahuna.
Pagkamapasalamaton isip Buhat sa Hugot nga Pagtuo
Ang kamapasalamaton diha sa atong mga kahimtang usa ka buhat sa hugot nga pagtuo diha sa Dios. Nagkinahanglan kini nga kita mosalig sa Dios ug molaum sa mga butang nga wala nato makita apan tinuod.8 Pinaagi sa kamapasalamaton, kita nagsunod sa ehemplo sa atong minahal nga Manluluwas, nga miingon, “Dili ang akong pagbuot maoy matuman, kondili ang imo.”9
Ang tinuod nga pagkamapasalamaton usa ka pagpahayag sa paglaum ug pagpamatuod. Naggikan kini sa pag-ila nga kita dili kanunay makasabut sa mga pagsulay sa kinabuhi apan nagsalig nga usa ka adlaw kita makasabut ra.
Sa bisan unsang kahimtang, ang atong kamapasalamaton mapalambo pinaagi sa daghan ug sagradong mga kamatuoran nga atong nasayran: nga ang atong Amahan mihatag sa Iyang mga anak sa mahinungdanong plano sa kaluwasan; nga pinaagi sa Pag-ula sa Iyang Anak, si Jesukristo, kita makapuyo sa kahangturan uban sa atong mga minahal; nga sa katapusan, kita makabaton og mahimayaon, hingpit, ug imortal nga mga lawas, dili masakit o walay kakulangan; ug ang atong mga luha sa kaguol ug kapakyasan mapulihan og dakong kalipay ug kamaya, “takus nga pinaugdo, dinasok ug tinantan, ug magaawas.”10
Tingali mao kini ang matang sa pagpamatuod nga nakapausab sa mga Apostoles sa Manluluwas gikan sa mahadlukon, maduha-duhaon nga mga tawo ngadto sa walay kahadlok, malipayon nga mga sulugoon sa Agalon. Sa mga oras human sa Iyang Paglansang sa Krus, sila hilabihan nga nawad-an og paglaum ug nasubo, wala makasabut sa bag-ohay lang nga nahitabo. Apan usa ka panghitabo ang miusab nianang tanan. Ang ilang Ginoo mipakita kanila ug miingon, “Tan-awa ninyo ang akong mga kamot ug mga tiil, nga mao gayud ako.”11
Dihang ang mga Apostoles nakaila na sa nabuhi nga Kristo—dihang ilang nasinati ang mahimayaong Pagkabanhaw sa ilang minahal nga Manluluwas—lahi na sila nga mga tawo. Walay makapugong nila sa pagtuman sa ilang misyon. Sila midawat uban sa kaisug ug determinasyon sa pagsakit, pagpanlupig, ug bisan ang kamatayon nga moabut nila tungod sa ilang pagpamatuod.12 Dili sila mapugngan sa pagdayeg ug pagserbisyo sa ilang Ginoo. Sila miusab sa kinabuhi sa mga tawo sa tanang dapit. Sila miusab sa kalibutan.
Dili kinahanglan nga makakita kamo sa Manluluwas, sama sa mga Apostoles, aron makasinati sa samang kausaban. Ang inyong pagpamatuod kang Kristo, nga gikan sa Espiritu Santo, makatabang ninyo nga masagubang ang makasagmuyo nga mga katapusan sa pagka-mortal ug makita ang hayag nga umaabut nga giandam sa Manunubos sa kalibutan.
Kita Wala Gihimo alang sa mga Katapusan
Sa atong nahibaloan bahin sa atong mahangturong padulngan, ikatingala ba nga kon mag-atubang kita og pait nga mga katapusan sa kinabuhi, daw dili kini nato madawat? Daw adunay butang sa atong kinahiladman nga dili modawat og mga katapusan.
Ngano man kini? Tungod kay kita hinimo gikan sa mahangturong materyal. Kita mahangturong mga binuhat, mga anak sa Labawng Makagagahum nga Dios, kansang ngalan mao ang Walay Katapusan13 ug misaad og mahangturong mga panalangin nga dili maihap. Ang mga katapusan dili maoy atong padulngan.
Kon mas makat-on kita sa ebanghelyo ni Jesukristo, mas makaamgo kita nga ang mga katapusan dinhi sa pagka-mortal dili mao ang katapusan. Kini mga pagbalda lamang—temporaryo nga mga paghunong og kadiyot nga usa ka adlaw daw gamay ra kaayo kon itandi sa mahangturong kalipay nga naghulat sa mga matinud-anon.
Mapasalamaton kaayo ko sa akong Langitnong Amahan nga sa Iyang plano walay tinuod nga mga katapusan, mahangturong mga sinugdanan lamang.
Kadtong Kinsa Mapasalamaton Mahimong Mahimayaon
Mga kaigsoonan, wala ba kitay katarungan aron mapuno sa pagpasalamat, bisan unsa pa ang atong mga kahimtang?
Nagkinahanglan ba kita og mas dako nga katarungan aron ang atong kasingkasing “puno sa mga pasalamat ngadto sa Dios”?14
“Kita wala bay dako nga katarungan sa paglipay?”15
Pagkabulahan nato kon atong maila ang binuhatan sa Dios sa talagsaong paglala sa kinabuhi. Ang pagpasalamat ngadto sa atong Amahan sa Langit makapalapad sa atong panglantaw ug makapaklaro sa atong panan-aw. Makadasig kini og kamapainubsanon ug makaugmad og kalooy ngadto sa atong isigkatawo ug sa tanang nilalang sa Dios. Ang pagkamapasalamaton usa ka mahinungdanong bahin sa tanang sama kang Kristo nga mga kinaiya! Ang mapasalamatong kasingkasing mao ang tinubdan sa tanang hiyas.16
Ang Ginoo mihatag kanato sa Iyang saad nga kadtong “kinsa [modawat] sa tanan nga mga butang uban sa pagpasalamat mahimo nga mahimayaon; ug ang mga butang dinhi sa yuta madugang ngadto [kanila], gani sa gatusan ka pilo-pilo, oo, labaw pa.”17
Unta kita “mopuyo sa pagkamapasalamaton matag adlaw”18—ilabi na panahon sa daw dili matukib nga mga katapusan nga kabahin sa pagka-mortal. Unta kita motugot sa atong mga kalag nga molambo diha sa pagkamapasalamaton ngadto sa atong maloloy-ong Langitnong Amahan. Unta kita sa kanunay moisa sa atong tingog ug mopakita pinaagi sa pulong ug sa buhat sa atong pagpasalamat sa atong Amahan sa Langit ug sa Iyang Pinalanggang Anak, si Jesukristo. Niini ako nag-ampo, ug ibilin kaninyo ang akong pagpamatuod ug panalangin, sa pangalan sa atong Agalon, si Jesukristo, amen.