Ang Makalipay nga Lulan [Palas-anon] sa Pagkadisipulo
Ang pagpaluyo sa atong mga lider usa ka pribilehiyo; moabut kini uban sa personal nga responsibilidad sa pagpakigbahin sa ilang palas-anon ug mahimong mga disipulo sa Ginoo.
Niadtong Mayo 20 sa miaging tuig usa ka kusog nga buhawi ang grabing miguba sa Siyudad sa Oklahoma, sa kinapusuran sa Amerika, miguba sa nga agianan sobra sa usa ka milya (1.6 km) ang gilapdon ug 17 ka milya (27 km) ang gitas-on. Kini nga unos, usa ka hasmag sa makaguba nga buhawi, miusab sa kahimtang ug sa kinabuhi sa mga tawo nga naagian niini.
Usa ka semana pagkahuman sa hitabo sa grabe nga unos, gi-assign ko sa pagbisita sa dapit diin ang mga balay ug mga kabtangan nagkatag sa nahapay, naguba nga kasilinganan.
Sa wala pa ko mobiya, nakigsulti ko sa atong pinalangga nga propeta, si Presidente Thomas S. Monson, kinsa nalipay kaayo sa mga buluhaton alang sa Ginoo. Inubanan sa respeto dili lang sa iyang katungdanan ug sa iyang kabuotan usab, nangutana ko, “Unsay gusto nimo nga akong buhaton? Unsay gusto nimo nga akong isulti?”
Hinay niyang gigunitan ang akong kamot, sama sa iyang buhaton sa matag usa sa mga biktima ug matag usa niadtong mitabang sa nagun-ob kon siya pa ang moadto, ug miingon:
“Una, sultihi sila nga gihigugma nako sila.
“Ikaduha, sultihi sila nga nag-ampo ko alang kanila.
“Ikatulo, palihug pasalamati ang tanan nga mitabang.”
Isip sakop sa Kapangulohan sa Seventy, akong gibati ang kaimportante niining responsibilidad diha sa mga pulong sa Ginoo nga gipamulong ngadto kang Moises:
“Tigumon mo alang kanako ang kapitoan ka tawo sa mga anciano sa Israel, nga imong hing-ilhan nga mga anciano sa katawhan ug mga pangulo ibabaw kanila; …
“Ug ako mokunsad ug makigsulti kanimo didto: ug ako magakuha sa Espiritu nga anaa kanimo [Moises], ug kini igabutang ko kanila; ug sila magadala sa lulan [palas-anon] sa katawhan uban kanimo, aron dili ka magpas-an niini nga mag-inusara lamang.”1
Mga pulong kini gikan sa karaang panahon, apan ang mga paagi sa Ginoo wala mausab.
Sa kasamtangan dinhi sa Simbahan, ang Ginoo mitawag og 317 ka Seventy, nagserbisyo sa 8 ka korum, aron pagtabang sa Napulog Duha ka mga Apostoles sa pagpas-an sa palas-anon nga gisangun sa Unang Kapangulohan. Malipayon akong mibati nianang responsibilidad sa kahiladman gayud sa akong kalag, sama sa akong isigka-Kaigsoonan. Hinoon, dili lamang kami ang bugtong nga mitabang niining mahimayaong buhat. Isip mga miyembro sa Simbahan sa tibuok kalibutan, kitang tanan adunay talagsaong oportunidad sa pagpanalangin sa kinabuhi sa uban.
Akong nakat-unan gikan sa atong minahal nga propeta unsa ang gikinahanglan sa atong katawhan nga gihampak sa unos—gugma, mga pag-ampo, ug pasalamat alang sa matinabangong mga kamot.
Karong hapona matag usa kanato mopataas sa atong tuong kamot ug mopaluyo sa Unang Kapangulohan ug Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles isip mga propeta, mga manalagna, ug mga tigpadayag sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw. Dili kini kay basta naandan lang nga buhaton, wala sab kini ireserba alang niadtong gitawag sa kinatibuk-ang pagserbisyo sa Simbahan. Ang pagpaluyo sa atong mga lider usa ka pribilehiyo; moabut kini uban sa personal nga responsibilidad sa pagpakigbahin sa ilang palas-anon ug mahimong mga disipulo ni Ginoong Jesukristo.
Si Presidente Monson miingon:
Gilibutan kita niadtong nanginahanglan sa atong pagtagad, atong pagdasig, atong suporta, atong paghupay, atong kamabination—mga sakop man sila sa pamilya, mga higala, mga kaila, o mga estranghero. Kita ang mga kamot sa Ginoo dinhi sa yuta, uban sa mando nga moserbisyo ug motabang sa Iyang mga anak. Nagdepende Siya sa matag usa kanato. …
“‘… Nga maingon nga gibuhat ninyo kini ngadto sa usa sa labing gagmay niini … , gibuhat usab ninyo kini kanako.’ [Mateo 25:40].”2
Molihok ba kita uban sa gugma kon ang oportunidad moabut kanato aron mobisita, motawag sa telepono, mohatag og sulat, o mogahin og adlaw sa pagtubag sa mga panginahanglan sa uban? O sama ba kita sa batan-ong lalaki nga mimatuod nga misunod sa tanang mga sugo sa Dios:
“Kanang tanan ako nang ginabantayan: unsa pa may akong kulang?
“Kaniya mitubag si Jesus nga nag-ingon, Kon buot ikaw mamahingpit, lumakaw ka, ibaligya ang imong kabtangan, ug ang halin ihatag sa mga kabus, ug makabaton kag bahandi didto sa langit: ug unya umanhi ka ug sumunod kanako.”3
Ang batan-ong lalaki gitawag ngadto sa mas dako nga serbisyo sa kiliran sa Ginoo sa paghimo sa buhat sa gingharian sa Dios dinhi sa yuta, apan iya kining gitalikdan, “kay daghan man ugod siyag katigayunan.”3
Unsa man diay mahitabo sa atong yutan-ong mga katigayunan? Atong makita unsay mahimo sa usa ka buhawi ngadto niini sa pipila lamang ka minutos. Importante kaayo kini alang sa matag usa kanato nga maningkamot sa pagtigum og mga bahandi didto sa langit—gamit ang atong panahon, mga talento, ug kabubut-on diha sa pagserbisyo sa Dios.
Si Jesukristo padayon nga mipadangat sa tawag nga “Umanhi ka ug sumunod kanako.”5 Iyang gilibut ang Iyang yutang natawhan kauban ang Iyang mga sumusunod sa paagi nga wala maghunahuna sa kaugalingon. Siya padayon nga naglakaw uban kanato, nagbarug tupad kanato, ug naggiya kanato. Ang pagsunod sa Iyang hingpit nga ehemplo mao ang pag-ila ug pagtahud sa Manluluwas, kinsa mipas-an sa tanan natong mga palas-anon pinaagi sa Iyang sagrado ug makaluwas nga Pag-ula, ang labing importante nga buhat sa pagserbisyo. Unsay Iyang gihangyo sa matag usa kanato mao nga kita makahimo ug andam nga mopas-an sa makalipay nga “lulan” [palas-anon] sa pagkadisipulo.
Samtang didto ko sa Oklahoma, duna koy oportunidad nga mahimamat ang pipila ka pamilya nga nagub-an tungod sa grabe nga alimpulos. Samtang nakig-istorya ko sa pamilya Sorrels, natandog gayud ako ilabi na sa kasinatian sa ilang anak nga babaye, si Tori, nga nianang higayuna grade five sa Plaza Towers Elementary School. Siya ug ang iyang inahan ania uban kanato karon.
Si Tori ug pipila ka mga higala namasok sa kasilyas aron mopasilong samtang ang buhawi miguba sa eskwelahan. Paminaw samtang akong basahon ang kaugalingong asoy ni Tori bahin nianang adlawa:
“Nakadungog ko nga adunay miigo sa atup. Abi nako og mibagtik lang to nga ulan. Ang ugong nagkakusog. Nag-ampo ko nga ang Langitnong Amahan manalipod namong tanan ug maluwas kami. Sa kalit lang nakadungog kami og kusog nga tingog nga morag vacuum cleaner, ug ang atup sa ibabaw gayud namo nahanaw. Adunay grabe kaayo nga hangin ug ang mga butang nga nangahulog nanglupad bisag asa ug miigo sa lainlaing parte sa akong lawas. Mas ngitngit sa gawas ug morag itom tan-awon ang kalangitan, apan dili—mao kadto ang sulod sa buhawi. Mipiyong lang ko, nga naglaum ug nag-ampo nga mahuman ra kini dayon.
“Sa kalit lang nahilum kini.
“Dihang gibuka nako ang akong mga mata, akong nakita ang napadpad nga stop sign diha gayud sa akong atubangan! Hapit gani kini mosabud sa akong ilong.”6
Si Tori, iyang inahan, tulo sa iyang mga igsoon, ug daghang higala nga didto usab sa eskwelahan uban niya milagrusong naluwas niana nga buhawi; pito sa ilang mga kauban sa eskwelahan wala maluwas.
Nianang tapos sa semana ang mga kaigsoonang priesthood mihatag og daghang panalangin ngadto sa mga miyembro nga nag-antus sa unos. Mapainubsanon kong mihatag ni Tori og panalangin. Samtang akong gipandong ang akong mga kamot sa iyang ulo, usa ka paboritong kasulatan ang misantup sa akong hunahuna: “Ako molakaw diha sa inyong atubangan. Ako anaa sa inyong tuo nga kamot ug sa inyong wala, ug ang akong Espiritu mahimo nga anaa sa inyong mga kasingkasing, ug ang akong mga anghel anaa libut kaninyo, aron sa pagtabang kaninyo.”7
Akong gitambagan si Tori sa paghinumdom sa adlaw dihang ang sulugoon sa Ginoo mipandong sa iyang mga kamot sa iyang ulo ug namulong nga siya gipanalipdan sa mga anghel atol sa unos.
Ang pagtabang aron pagluwas sa usag usa, bisan sa unsang kahimtang, usa ka mahangturong pagsukod sa gugma. Kini nga matang sa pagserbisyo ang akong nasaksihan nianang semanaha sa Oklahoma.
Kasagaran mahatagan kita og oportunidad sa pagtabang sa uban sa panahon sa ilang panginahanglan. Isip mga miyembro sa Simbahan, matag usa kanato adunay sagradong responsibilidad “sa pagtambayayong sa usag usa nga mga alantuson, nga sila mahimo nga magaan,”8 “sa pagbangutan uban niadto nga nagbangutan,”9 ug “ipataas ang mga kamot sa nawad-an og paglaum, ug lig-una ang mga tuhod nga mahuyang.”10
Mga kaigsoonan, ang Ginoo mapasalamaton kaayo alang sa matag usa kaninyo, tungod sa dili maihap nga mga oras ug mga buhat sa pagserbisyo, madako man o magamay, nga inyong gihatag matag adlaw.
Si Haring Benjamin mitudlo diha sa Basahon ni Mormon, “Kon kamo anaa sa pag-alagad sa inyong mga isigkatawo kamo anaa lamang sa pag-alagad sa inyong Dios.”11
Ang pag-focus sa pagserbisyo sa atong mga kaigsoonan makagiya kanato sa paghimo og balaanong mga desisyon sa atong inadlaw nga pagpakabuhi ug makaandam kanato sa paghatag og bili ug gugma sa unsay gihigugma sa Ginoo. Kon buhaton nato kini, kita makasaksi sa ato mismong kinabuhi nga kita Iyang mga disipulo. Kon kita manginlabut sa Iyang buhat, atong mabati ang Iyang Espiritu uban kanato. Molambo ang atong pagpamatuod, pagtuo, pagsalig, ug gugma.
Ako nasayud nga ang akong Manunubos buhi, nga mao si Jesukristo, ug Siya nakigsulti pinaagi sa Iyang propeta, ang minahal nga si Presidente Thomas S. Monson, karon, sa atong panahon.
Unta kitang tanan makakaplag og hingpit nga kalipay nga moabut gikan sa sagradong pagserbisyo sa pagtambayayong sa mga alantuson sa usag usa, bisan kadtong mga yano ug gagmay, mao ang akong pag-ampo sa pangalan ni Jesukristo, amen.