Bananencakezendelingen
Deze jongemannen zijn talloze mensen tot zegen geweest, inclusief henzelf, door cake uit te delen.
Wijkfoto’s geplaatst met toestemming van Nolfo Zambrano
Als iemand jou een plak heerlijk bananencake aan zou bieden, hoe zou je dan reageren? Voor de jongemannen in een wijk in Ecuador is dat een manier om een gesprek over het evangelie op gang te brengen.
Ze hebben om de maand een zendingsdag met open dag, telkens in een ander deel van hun wijk. Ze verdelen zich in verschillende teams, die bestaan uit een jongeman, een pas teruggekeerde of voltijdzendeling, en een ouderling of hogepriester. Sommige teams werken vanuit een kraampje, andere spreken mensen aan in het park, en weer andere gaan langs de deuren.
Als ze iemand tegenkomen, bieden ze die persoon een plak bananencake aan. Als de persoon die aanneemt, vertellen ze hem of haar dat de cake weliswaar lekker is, en goed voor het lichaam, maar dat de zendelingen een boodschap hebben die goed is voor de ziel. De jongeman en zijn metgezellen nodigen de persoon dan uit om een afspraak te maken met de zendelingen. Op die manier hebben ze binnen enkele uren wel veertig tot vijftig verwijzingen voor de zendelingen binnengehaald.
De jongemannen begeleiden ook de leden van hun eigen quorum. Op zaterdag komen ze bijeen voor een jongemannenactiviteit en werken ze aan Plicht jegens God. Daarna bezoeken ze de minderactieve leden van hun quorum. Ze moedigen hen aan om naar de kerk te komen en nodigen ze uit om mee te doen aan een sportevenement of andere activiteit.
Op die manier bereiden deze jongemannen zich voor op een leven als zendingsactief lid. Twee van hen (rechts) vertellen hoe ze zich door hun ervaringen gesterkt en geïnspireerd voelen.
Veranderd door het evangelie
Ik ben vijf jaar lid van de kerk. Mijn ouders zijn geen lid, maar mijn oom Jorge is jongemannenpresident en heeft mij altijd erg gesteund. Ik ben ook mijn bisschop dankbaar dat hij mij altijd steunt en aanmoedigt.
Ik besloot kennis te maken met de kerk na een van de zendingsdagen in de wijk. Het was een van de eerste dingen die me motiveerden om lid te worden van de kerk. Als diaken, leraar en nu priester heb ik altijd steun en aanmoediging van mijn leiders gekregen om mee te doen aan alle zendingsactiviteiten. Ik vind de open dagen leuk, want dan krijg ik de kans om andere mensen te vertellen wat een zegen het is om lid te zijn van de kerk van Christus. Wat mij het meeste inspireert, zijn de dienstbetoonactiviteiten die me de kans geven om mijn medemens te dienen zoals we van Jezus geleerd hebben.
Een jaar geleden werden mijn jongere broers, Luis ( 15) en Israel ( 12), lid van de kerk. We hebben samen aan projecten voor Plicht jegens God gewerkt, en sinds hun doop vinden we het erg fijn om samen te werken. Alle jongemannen in de wijk hebben een hechte band, we steunen elkaar.
Ik weet dat de doop de poort is naar het hemelse koninkrijk. Wanneer we in dienst van onze medemensen zijn, zijn we in dienst van God (zie Mosiah 2:17). Met het zendingswerk zijn we gezinnen tot zegen, en ik weet dat mijn leven door het evangelie veranderd is.
Alvaro T. ( 17)
Mijn plichten leren
Als diaken leerde ik mijn plichten, dankzij de steun van mijn ouders en leiders, en door aan de doelen in het boekje Plicht jegens God te werken. Als leraar leerde ik nog meer door op huisonderwijs te gaan, mee te doen aan zendingsdagen, bananencake uit te delen, naar de wekelijkse activiteitenavond en activiteiten in de wijk en ring te gaan.
En nu richt ik me als priester meer op zendingswerk. Omdat ik met de jongemannenpresident heb samengewerkt, en als assistent met de bisschop, heb ik nog meer geleerd over mijn plichten als priesterschapsdrager.
Onze leiders nodigen ons voortdurend uit om meer met hen en de voltijdzendelingen te doen zodat we vertrouwd raken met het zendingswerk. Ze moedigen ons ook aan om de Schriften te lezen, vooral het Boek van Mormon. Al die ervaringen motiveren me en bereiden me voor om het hogere priesterschap te ontvangen en op voltijdzending te gaan.
Isaac G. ( 17)