Stevens eerste toekomstige-vaderdag
De auteur woont in Queensland (Australië).
Steven rolde zijn stropdas tot net onder zijn kin op terwijl de andere jeugdwerkkinderen het nieuwe liedje oefenden. Nee, hij ging dat liedje echt niet zingen.
De vader bij ons thuis leidt graag ons gezin…
Steven keek uit het raam en omhoog naar het plafond. Hij bewoog zo in zijn stoel dat het bijna leek alsof hij danste. Hij kon niet zingen, ook al zou hij dat willen. Er zat een grote, vervelende brok in zijn keel. De rest van het jeugdwerk bleef zingen en leerde de nieuwe woorden regel voor regel.
Met wijsheid maakt hij onze plicht licht;
Mijn vader is goed voor mij. (‘Fathers’, Children’s Songbook, 209.)
Steven voelde een tikje op zijn arm. Zijn moeder had stilletjes vanuit de deuropening van het jeugdwerklokaal naar hem staan kijken en raakte zijn arm nu zachtjes aan. Ze liep samen met hem naar de gang. Uit de buurt van zijn vriendjes in het jeugdwerk kon Steven zijn tranen niet meer tegenhouden. Mama trok hem naar zich toe en gaf hem een stevige knuffel.
‘Je mag best overstuur zijn’, zei mama terwijl ze hem over de rug streek. ‘Ik snap dat je het moeilijk vindt om dat liedje te horen en te zingen.’
Steven knikte en veegde daarna zijn tranen weg. ‘Ik wil niet zingen op Vaderdag omdat ik geen papa heb.’ Stevens ogen prikkelden en hij beet op zijn lip. ‘Ik wil hem geen papa meer noemen. Ik heb hem al heel lang niet gezien en hij wil niet eens mijn papa zijn.’
Steven probeerde niet te huilen — maar hij kon ze nog steeds horen zingen. Dat liedje gaf hem diep van binnen gewoon een pijnlijk gevoel. Het was net als toen zijn vader schreef dat hij en zijn nieuwe vrouw hadden besloten dat hij Steven of zijn broer niet meer wilde zien.
Mama omhelsde hem nog een keer flink en Steven liet nog een paar tranen op haar jurk vallen. ‘Ik praat wel met de jeugdwerkpresidente. Je hoeft niet te zingen als je dat niet wilt. Maar hé, ik heb een idee.’ Mama keek hem recht in de ogen. ‘Dit jaar vieren we geen Vaderdag — we vieren toekomstige-vaderdag!’ Ze glimlachte en hij staarde haar aan.
‘Hè? We gaan wat vieren?’
‘Toekomstige-vaderdag — we vieren welke geweldige vaders jij en je broer op een dag zullen zijn. We hebben dan cadeautjes en taart en je lievelingslimonade!’
Mama gaf hem een kus op zijn voorhoofd en probeerde daarna zijn verfrommelde stropdas te fatsoeneren. ‘Jij, Steven, wordt vast een fantastische vader — dat zie ik nu al. Want je denkt er nu al over na wat je met je kinderen gaat doen en je maakt plannen over wat voor vader je wilt zijn.’
Hoe meer Steven erover nadacht, hoe meer zijn gezicht opklaarde. Hij gaf mama een knuffel en ging met een veel beter gevoel naar het jeugdwerk terug.
Twee weken later stond Steven voor de spiegel om zijn coole nieuwe vlinderstrik netjes om te doen. Die had hij die ochtend van mama gekregen voor zijn allereerste toekomstige-vaderdag! Steven pakte zijn Schriften en liep naar de voordeur om naar de kerk te gaan.
Hij glimlachte naar zijn moeder.
‘Fijne Vaderdag, mama.’
Mama grijnsde. ‘Fijne toekomstige-vaderdag, Steven.’
Illustraties Alyssa Tallent