Mijn ontplofte perziken
Mary Biesinger (Utah, VS)
Ik rende de keuken in en zag overal gebroken glas en kleverige stukken perzik.
Illustraties Bradley H. Clark
Ik dacht dat ik de volmaakte ouder was […] tot ik kinderen had.
Voor mij is het ouderschap als het vuur van een edelsmid. Door stress, zorgen, boosheid of slaaptekort komen mijn zwakheden naar boven. Uiteraard compenseren de zegeningen van het ouderschap die momenten, maar ik heb wel gemerkt dat ik opvliegend kan zijn. Ik schaam me ervoor, maar voorheen schreeuwde ik of gooide ik met spullen om de aandacht van mijn kinderen te krijgen.
Ik nam me steeds opnieuw voor om me te beheersen, maar als ik gespannen was lukte dat niet. Onze hemelse Vader wist dat er iets ernstigs moest gebeuren om mij te helpen.
Toen ik een keer de hele dag perziken had gewekt, zette ik ’s avonds de laatste potten in de stoompan en besloot ik om even te gaan liggen. Ik wist zeker dat ik op tijd zou wakker worden om de potten uit de stoompan te halen.
Niet dus.
Mijn man, Quinn, en ik schrokken wakker door het lawaai van ontploffende potten. Ik rende de keuken in en zag overal gebroken glas en kleverige stukken perzik. Het water in de stoompan was verdampt, en door de hitte en de druk was het deksel van de pan gevlogen en waren zes van de zeven potten met perziken ontploft.
‘Dat ruim ik morgen wel op’, zei ik.
Slecht idee.
De volgende ochtend waren de hete stukken perzik hard geworden. Door de hele keuken en eetkamer heen zag je stukken perzik met glas erin. Ik vond zelfs stukjes perzik en glas achter apparaten op mijn aanrecht en in alle hoekjes en gaatjes, zelfs achter de koelkast.
Ik was urenlang aan het schoonmaken. Ik moest de met glas gevulde stukken perzik met nat keukenpapier doorweken, en ze vervolgens proberen weg te vegen zonder mezelf aan het glas te snijden.
Toen ik daarmee bezig was, hoorde ik een bekende stem fluisteren: ‘Mary, als jij net als deze potten ontploft, kun je het ook niet zo gemakkelijk goedmaken. Je kunt niet zien waar en hoe jouw boosheid je kinderen en anderen pijn doet. Net als deze troep, verhardt die pijn ook snel.’
Plotseling kreeg het schoonmaken een nieuwe betekenis. Ik leerde een belangrijke les. Net als met mijn boosheid was er geen snelle oplossing. Weken later vond ik nog stukjes perzik met glas erin.
Ik bid dat mijn geduld op een dag net zo’n sterke eigenschap zal zijn als dat het een zwakheid is geweest. Ondertussen ben ik dankbaar dat ik me door de verzoening van de Heiland steeds beter kan beheersen zodat ik mijn dierbaren meer ellende door mijn explosieve boosheid kan besparen.