Jongeren
Voor eeuwig aan mijn familieleden verzegeld
De auteur woont in Utah (VS).
Toen ik op driejarige leeftijd geadopteerd werd, zei mijn biologische moeder dat ze alleen de adoptiepapieren zou ondertekenen als mijn ouders ermee instemden om de verordeningen van de kerk pas te verrichten als ik twaalf was. Ze vond dat ik oud genoeg moest zijn om zelf te kiezen. Maar het wachten was erg moeilijk.
Ja, het was moeilijk om te zien dat al mijn vriendinnen gedoopt werden toen ze acht werden. Maar wat ik nog moeilijker vond, was dat ik pas op mijn twaalfde aan mijn adoptieouders en mijn vijf oudere broers en zussen verzegeld mocht worden. Ik was bang dat er iets met me zou gebeuren en dat ik niet aan hen verzegeld kon worden.
Toen ik bijna twaalf was, begonnen we met de voorbereidingen op mijn doop en verzegeling. Mijn ouders lieten me kiezen in welke tempel ik verzegeld wilde worden. Ik vond altijd dat de San Diegotempel (Californië) de mooiste tempel was. Dus reden we met het hele gezin naar Californië.
Ik kon haast niet wachten om deel uit te maken van een eeuwig gezin. Tijdens de verzegeling voelde ik de Geest zo sterk dat ik mijn gevoelens moeilijk onder woorden kon brengen. Nu ik uiteindelijk aan de andere gezinsleden ben verzegeld, zijn mijn zorgen vervangen door troost en gemoedsrust. Ik weet dat ik voor eeuwig met hen ben verbonden.