วันอาทิตย์ที่เต็มไปด้วยการรับใช้ของผม

โดย เดวิด เอ. ฮอจ

ผู้เขียนอาศัยอยู่ในรัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา

วันอาทิตย์ของผมมีงานยุ่งทั้งวัน แต่ผมรู้สึกสำนึกคุณที่ผมรับใช้ได้โดยไม่ต้องเผชิญความยากลำบากเหมือนผู้นำศาสนจักรสมัยเริ่มแรกอย่างเช่นเอ็ลเดอร์พาร์ลีย์ พี. แพรทท์

วันนั้นตรงกับเช้าวันอาทิตย์ ตรงหน้าผมมีตาราง 12 ชั่วโมงที่ผมต้องประชุม สัมภาษณ์ ยืนยัน และวางมือแต่งตั้ง ผมจะเริ่มในศูนย์สเตคแห่งหนึ่งและสิ้นสุดในอาคารประชุมอีกหลังหนึ่งที่อยู่อีกด้านหนึ่งของเมือง—ทั้งหมดทำในวันที่อากาศร้อนอบอ้าว

ผมตั้งตารอการประชุม การสัมภาษณ์ การยืนยัน และการวางมือแต่งตั้ง แต่เมื่อวานนี้ ขณะคิดว่าผมคงจะยุ่งมาก ผมปล่อยใจไปกับความเวทนาตนเอง—จนกระทั่งผมเปิด อัตชีวประวัติของพาร์ลีย์ พี. แพรทท์ และเริ่มอ่านตรงที่ผมอ่านค้างไว้ เอ็ลเดอร์แพรทท์เคยเป็นนักโทษพร้อมกับโจเซฟและไฮรัม สมิธกับคนอื่นๆ ในช่วงวันเวลาที่ยากลำบากในมิสซูรี หลังจากถูกนำตัวไปอินดีเพนเดนซ์ พวกท่านถูกกักขังไว้ในโรงแรมแห่งหนึ่งให้นอนอยู่บนพื้นโดยมีท่อนไม้เป็นหมอน

เช้าวันที่อากาศหนาวเย็นและหิมะตกวันหนึ่ง เอ็ลเดอร์แพรทท์ตื่นนอน ท่านหลบออกจากโรงแรมไปเงียบๆ ไม่มีใครทันสังเกต ท่านเดินไปทางตะวันออกผ่านตัวเมืองเข้าไปในทุ่งที่อยู่ข้างเคียง หลังจากเดินไปประมาณหนึ่งไมล์ (1.6 กิโลเมตร) เอ็ลเดอร์แพรทท์เข้าไปในป่า หิมะตกกลบรอยเท้าของท่านและต้นไม้บังท่านไว้

ท่านใคร่ครวญสภาพอับจนของตนเอง ถ้าเดินไปทางตะวันออกเรื่อยๆ ก็จะหนีเข้าอีกรัฐหนึ่งได้ และท่านสามารถกลับไปหาครอบครัว แต่ถ้ากลับโรงแรมท่านจะถูกกักขังและถูกใส่ความว่าทำผิดร้ายแรง แม้อยากจะหนี แต่เอ็ลเดอร์แพรทท์คิดถึง “ความเดือดร้อน หรือแม้แต่ความตาย” ที่นักโทษคนอื่นจะได้รับถ้าท่านหนีไป

ในความลังเลนั้น ท่านจำพระคัมภีร์ข้อหนึ่งได้ “เพราะว่าใครต้องการจะเอาชีวิตรอด คนนั้นจะเสียชีวิต แต่ใครยอมเสียชีวิตเพราะเห็นแก่เราและข่าวประเสริฐ คนนั้นจะได้ชีวิตรอด” (ดู มาระโก 8:35; คพ. 98:13)

เอ็ลเดอร์แพรทท์กลับไปโรงแรม หลายเดือนของการกักขังหน่วงเหนี่ยวจะตามมา—ไม่มีครอบครัว ไม่มีการผูกมิตรของวิสุทธิชน หรือไม่สามารถรับใช้ในการเรียกเป็นอัครสาวกของท่าน¹

ขณะปิดหนังสือผมไตร่ตรองความทุกข์ยากของวิสุทธิชนสมัยเริ่มแรก—บางคนเป็นบรรพชนของผม เพราะประจักษ์พยานของพวกเขาในพระกิตติคุณและศรัทธาของพวกเขาในพระเยซูคริสต์ พวกเขาจึงอดทนต่อความโหดร้ายและการข่มเหง เพราะความอดทนของพวกเขา ปัจจุบันผมจึงสามารถรับใช้และนมัสการได้อย่างเสรี ผูกพันกับพวกเขาในศรัทธาและประจักษ์พยาน

เมื่อผมเตรียมพร้อมสำหรับวันสะบาโตนี้ ครอบครัวผมปลอดภัยขณะเฝ้ารอวันนมัสการในอาคารประชุมที่สะดวกสบาย การผูกมิตรของวิสุทธิชนจะทำให้วันของเราสดใส เราจะชื่นชมยินดีกับพวกเขาในการยืนยันและการวางมือแต่งตั้ง ความรับผิดชอบที่มีสัมฤทธิผลและศรัทธาที่เข้มแข็งขึ้น เราจะรับส่วนศีลระลึกโดยระลึกถึงพระผู้ช่วยให้รอดของเราและการพลีพระชนม์ชีพเพื่อการชดใช้ของพระองค์ คืนนี้เราจะมารวมกันในบ้านเพื่ออ่านพระคัมภีร์มอรมอนและสวดอ้อนวอนด้วยกันก่อนนอนบนเตียงที่สะดวกสบายและหนุนหมอนนุ่มๆ ของเรา

วันอาทิตย์ของผมมีงานยุ่งทั้งวัน ผมสำนึกคุณสำหรับสิ่งนี้และผมได้รับพร