อดอาหาร ให้ ศาสดาพยากรณ์
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในรัฐฮาวาย สหรัฐอเมริกา
ซิลิโอติรักประธานคิมบัลล์ เธอต้องการให้ท่านสุขภาพดีขึ้น
“ป้อนจิตวิญญาณเรา เติมเต็มใจเรา อวยพรการอดอาหารของเรา” (Hymns, no. 138)
ซิลิโอติเดินกลับจากโรงเรียนผ่านต้นมะละกอสุกสีเหลืองและมะม่วงสุกสีแดงอมชมพู เมื่อเธอเห็นผลไม้ เธอนึกได้ว่าเธอหิวมาก เธอจำได้เช่นกันว่าวันนี้เป็นวันพิเศษ วันนี้ทุกคนที่สเตคของเธอในตองกา อดอาหารให้ศาสดาพยากรณ์ ประธานสเป็นเซอร์ ดับเบิลยู. คิมบัลล์ ท่านป่วยและต้องผ่าตัด คืนนี้ทุกคนในสเตคจะประชุมกันเพื่อสวดอ้อนวอนและสิ้นสุดการอดอาหารพร้อมกัน
เมื่อซิลิโอติกลับถึงบ้าน เธอได้กลิ่นอาหารในเตาหลุม ‘umu ท้องเธอร้องจ๊อกๆ ซิลิโอติดีใจที่เธออายุมากพอจะอดอาหาร แต่การอดอาหารในวันไปโรงเรียนยากยิ่งกว่าการอดอาหารวันอาทิตย์
ซิลิโอติพยายามลืมว่าเธอหิวมาก เธอเก็บฟืนและกวาดใบไม้ที่ปลิวลงมาจากต้นสาเกสูงใหญ่หลายต้นให้ร่มเงาแก่ลานบ้าน
“พระบิดาบนสวรรค์จะเข้าพระทัยถ้าฉันจิบน้ำนิดหน่อย” ซิลิโอติคิดขณะล้างมือหลังทำงานเสร็จ จากนั้นเธอก็คิดว่าเธอรักประธานคิมบัลล์มาก เธอต้องการให้ท่านมีสุขภาพดีดังเดิม เธอจึงตัดสินใจว่าจะรอ
ซิลิโอตินั่งบนชานบ้านและหนุนตักคุณแม่ของเธอ เธอเหนื่อยมาก
“หนูจะเลิกอดอาหารก็ได้นะถ้าหนูไม่ไหว” คุณแม่บอก
“แต่หนูอยากอดค่ะ” ซิลิโอติบอก “หนูทำได้”
เมื่อคุณพ่อกลับจากที่ทำงาน ทุกคนในครอบครัวช่วยกันเปิด ‘umu พวกเขานำเนื้อหมูห่อใบตอง ปลา และสาเกอบในน้ำมะพร้าวออกจากเตา จากนั้นจึงห่ออาหารด้วยผ้า ถือไปรอรถประจำทางที่ถนน
พวกเขาพบครอบครัวอื่นๆ บนถนน ทุกคนมีอาหารไปด้วย ทุกคนยิ้มแย้มและพูดคุยกันขณะขึ้นรถประจำทางไปด้วยกัน ซิลิโอติพบที่ว่างเล็กๆ ข้างคุณแม่ เธอได้กลิ่นอาหารขณะรถประจำทางแล่นโคลงเคลงไปตลอดทาง
มืดแล้วเมื่อรถมาถึงโบสถ์ ในโบสถ์ ซิลิโอติคุกเข่ากับพ่อแม่ พี่ชายพี่สาว และสมาชิกอีกหลายร้อยคนของศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้าย
ระหว่างการสวดอ้อนวอน ซิลิโอติสวดอ้อนวอนในใจว่า “ขอให้ประธานคิมบัลล์สุขภาพดีดังเดิม” เธอรู้ว่าทุกคนในห้องกำลังสวดอ้อนวอนขอสิ่งเดียวกัน ความรู้สึกสงบในใจบอกเธอว่าประธานคิมบัลล์จะไม่เป็นอะไร
เมื่อเธอลืมตา เธอเห็นน้ำตาบนใบหน้าของคนที่อยู่รอบๆ เธอ ทุกคนอดอาหาร และเธออดอาหารกับพวกเขา ยากทีเดียวแต่เธอทำได้แล้ว!