ฉันจะรักษาสมดุลของการไม่ตัดสินผู้อื่นกับการมองข้ามบาปได้อย่างไร

เราได้รับบัญชาให้อภัยผู้อื่นและปล่อยการตัดสินสุดท้ายไว้กับพระผู้เป็นเจ้า (ดู คพ. 64:9–11) แต่นี่ไม่ได้หมายถึงการมองข้ามบาป หากเราอยู่ใกล้คนที่เกี่ยวข้องกับความประพฤติที่เป็นบาป เราควรเป็นแสงสว่างให้พวกเขาและยืนหยัดสนับสนุนสิ่งถูกต้อง อย่างน้อยที่สุดนี่หมายถึงการเป็นแบบอย่างที่ดีโดยไม่พัวพันกับบาปเองและไม่พาตนเองเข้าไปอยู่ในสถานการณ์หรือกลุ่มที่มีพิรุธ แต่เราควรชี้บอกความประพฤติไม่ดีของผู้อื่นเพื่อให้พวกเขารู้กฎของพระผู้เป็นเจ้าและจุดยืนของเราหรือไม่ หากควรทำเช่นนั้น เราควรทำเมื่อใดและอย่างไร

คำตอบอาจจะขึ้นอยู่กับสถานการณ์ รูปแบบความสัมพันธ์ที่เรามีกับคนที่เกี่ยวข้อง และความรู้ของพวกเขาในเรื่องกฎของพระผู้เป็นเจ้า ตัวอย่างเช่น การพูดคุยสองต่อสองกับสมาชิกครอบครัวและเพื่อนสนิทย่อมดีกว่าบอกคนที่รู้จักอย่างผิวเผินทั้งห้องให้กลับใจ แสวงหาการดลใจจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ พระองค์ทรงชี้นำคำพูดและการกระทำของท่านได้ทั้งนี้เพื่อท่านจะสามารถแสดงให้เห็นดุลยภาพที่ถูกต้องของความรัก ขันติธรรม และคำมั่นสัญญาแน่วแน่ว่าจะทำตามมาตรฐานของพระเจ้า