จนกว่าเราจะพบกันอีก
คนที่อยู่ในเกวียนเล่มสุดท้าย
จากคำปราศรัยการประชุมใหญ่สามัญเดือนตุลาคม ค.ศ. 1947, “To Them of the Last Wagon (ถึงคนที่อยู่ในเกวียนเล่มสุดท้าย)”
ในเกวียนเล่มสุดท้ายมีความซื่อสัตย์และความจงรักภักดีและเหนือสิ่งอื่นใดมีศรัทธาในผู้นำฐานะปุโรหิตและในเดชานุภาพของพระผู้เป็นเจ้า
ภาพถ่ายจาก Getty Images
ข้ าพเจ้าจะพูดบางอย่างเกี่ยวกับเกวียนเล่มสุดท้ายในขบวนเกวียนยาวเหยียดแต่ละขบวนที่เดินทางตรากตรำข้ามทุ่งราบอย่างช้าๆ …
… ท้ายขบวนในเกวียนเล่มสุดท้าย พวกเขาอาจจะเห็นผู้นำฐานะปุโรหิตที่นำพวกเขาไม่บ่อยนัก และฝุ่นคละคลุ้งหนาแน่นของแผ่นดินโลกมักจะบังไม่ให้พวกเขามองเห็นฟ้าสีคราม ทว่าคนที่อยู่ในเกวียนเล่มสุดท้ายก็ยังเดินหน้าต่อไปวันแล้ววันเล่า เหนื่อยล้าและอ่อนแรง เจ็บเท้า บางครั้งแทบถอดใจ แต่ไม่ยอมแพ้เพราะมีศรัทธาว่าพระผู้เป็นเจ้าทรงรักพวกเขา พระกิตติคุณที่ได้รับการฟื้นฟูเป็นความจริง พระเจ้าทรงนำและทรงกำกับดูแลผู้นำฐานะปุโรหิตที่นำพวกเขา บางครั้ง เมื่อศรัทธาของคนที่อยู่ในเกวียนเล่มสุดท้ายแรงกล้าที่สุด พวกเขาเห็นรัศมีภาพของโลกซีเลสเชียลแวบหนึ่ง แต่ดูเหมือนไกลเหลือเกิน และภาพที่เห็นหายไปอย่างรวดเร็วเพราะความขาดแคลน ความเหนื่อยล้า ความปวดร้าว และบางครั้งความท้อแท้ที่อยู่ใกล้ๆ บีบคั้นพวกเขาอยู่ร่ำไป
เมื่อภาพที่เห็นเลือนหาย ใจพวกเขาจึงห่อเหี่ยว แต่พวกเขาสวดอ้อนวอนอีกครั้งและเดินทางต่อ โดยมีคำสรรเสริญเล็กน้อย มีกำลังใจไม่มาก และไม่มีใครเยินยอ … ทว่าในเกวียนเล่มสุดท้ายนั้นมีความซื่อสัตย์และความจงรักภักดี เหนือสิ่งอื่นใดมีศรัทธาในผู้นำฐานะปุโรหิต ศรัทธาในเดชานุภาพและพระคุณความดีของพระผู้เป็นเจ้า …
พวกเขาฝ่าดินและฝุ่น … เคลื่อนไปอย่างช้าๆ ผ่านโกรกธารจนมาถึงหุบเขาที่พวกเขาได้พักอาศัยและเป็นบ้านของพวกเขา
แต่การเดินทางของผู้มีจิตใจเด็ดเดี่ยว มีศรัทธาแน่วแน่ และมีความองอาจกล้าหาญหลายร้อยคนเหล่านี้ยังไม่สิ้นสุด
บราเดอร์บริคัม [ยังก์] เรียกพวกเขาให้รับใช้อาณาจักรของพระผู้เป็นเจ้าอีกครั้งและส่งพวกเขาไปตั้งรกรากตามหุบเขาใกล้ไกลในเทือกเขากว้างใหญ่เพื่อหาที่ลี้ภัย พวกเขาเทียมวัวคล้องไว้กับเกวียนอีกครั้งและ … เดินทางช้าๆ ไปสู่หุบเขาแห่งใหม่ โดยวางใจอีกครั้งด้วยศรัทธาเต็มเปี่ยมในสติปัญญาและการนำทางจากโมเสสของพวกเขา …
และหลายต่อหลายพันคนของหลายหมื่นคนเหล่านี้ ตั้งแต่แรกจนถึงเดี๋ยวนี้ ทุกคนที่พระผู้เป็นเจ้าทรงเลือก ต่างทำการเรียกอันต่ำต้อยของตนและบรรลุจุดหมายอย่างสมบูรณ์เช่นเดียวกับบราเดอร์บริคัม ยังก์และคนอื่นๆ ดังนั้นพระผู้เป็นเจ้าจึงประทานรางวัลแก่พวกเขา พวกเขาคือผู้บุกเบิกทั้งในคำพูด ความคิด การกระทำ และศรัทธา เช่นเดียวกับผู้มีตำแหน่งสูงกว่าพวกเขา การสร้างจักรวรรดิในเทือกเขาต่างๆ นี้ไม่ทำกันอย่างลับๆ เพียงไม่กี่คน แต่คนกลุ่มใหญ่นี้ที่หลั่งไหลมาจากนานาประเทศช่วยกันลงแรงสร้างโดยทำตามผู้นำที่พระเจ้าทรงเรียกอย่างซื่อสัตย์ …
ด้วยเหตุนี้ข้าพเจ้าจึงขอมอบความรัก ความเคารพ และความคารวะจากใจ … แด่จิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่และอ่อนน้อมถ่อมตนเหล่านี้