โมโรไนกับช่างยนต์

โดย เอ็ลเดอร์คลอดิโอ อาร์. เอ็ม. คอสตา

แห่งโควรัมสาวกเจ็ดสิบ

“และเด็กเล็กคนหนึ่งจะนำพวกมันไป” (2 นีไฟ 30:12)

หลายปีก่อน ครอบครัวเราขับรถกลับบ้านที่เซาเปาลู บราซิลหลังจากเยี่ยมญาติ ขณะขับมาถึงถนนลาดชัน รถของเราก็เสีย

เราพยายามสตาร์ทเครื่องเป็นเวลาหลายนาที แต่สตาร์ทไม่ติด รถยนต์ผ่านเราไป ไม่มีใครหยุดช่วย

ในที่สุดข้าพเจ้าจึงบอกครอบครัวว่าเราควรสวดอ้อนวอน โมโรไนลูกชายวัยหกขวบของข้าพเจ้าพูดว่า “อย่าห่วงเลยครับพ่อ ผมสวดอ้อนวอนแล้ว”

“ลูกสวดอ้อนวอนขออะไร” ข้าพเจ้าถาม

“ผมสวดอ้อนวอนขอให้พระบิดาบนสวรรค์ส่งคนที่ เหมาะสม มาช่วยเรา” เขาบอก

ไม่นานไฟสว่างสองดวงก็ปรากฏหลังรถเรา รถลากนั่นเอง คนขับเป็นช่างยนต์

“คุณโชคดีมาก” เขาบอก “ผมทำงานเสร็จและกำลังจะกลับบ้าน”

เขาซ่อมรถให้เรา จากนั้นเขาก็ขับตามเรามาเพื่อให้แน่ใจว่าเรากลับถึงบ้านปลอดภัย

ข้าพเจ้าถามโมโรไนว่าเขารู้ไหมว่านี่เป็นประสบการณ์ที่พิเศษมาก “รู้ครับ” เขาตอบ “พระบิดาบนสวรรค์ทรงได้ยินคำสวดอ้อนวอนของผม ตอนนี้ผมมีประจักษ์พยานของผมเองแล้ว! ผมไม่ต้องยืมประจักษ์พยานจากพ่ออีก” ข้าพเจ้าตื้นตันใจกับแบบอย่างที่ซื่อสัตย์ของโมโรไน

เวลานี้โมโรไนโตแล้ว แต่ข้าพเจ้ายังจำแบบอย่างที่ดีของเขาสมัยยังเด็กได้ แม้จะเป็นเด็ก แต่ท่านสามารถเป็นแบบอย่างให้ครอบครัวและเพื่อนๆ ได้