เสียงวิสุทธิชนยุคสุดท้าย
คำตอบของการสวดอ้อนวอนให้กัน
ภาพประกอบโดย อัลเล็น การ์นส์
ผมจบการเป็นผู้สอนศาสนาในคณะเผยแผ่อิลลินอยส์ ชิคาโกเซาธ์เมื่อผมได้รับอนุญาตพิเศษให้ไปเยี่ยมเขตที่เคยทำงานและรับประทานอาหารค่ำกับครอบครัวทรีมิลโล ผมรับใช้ในวอร์ดของพวกเขาทั้งปีและสนิทกับพวกเขา
ขณะรับประทานอาหาร บราเดอร์ทรีมิลโลกระตุ้นให้ผมแบ่งปันข่าวสารแห่งความสุขอย่างน้อยหนึ่งครั้งระหว่างกลับบ้าน เขาบอกว่าพระเจ้าจะทรงส่งคนมาให้ผมช่วยบนเที่ยวบินนั้น ผมสัญญากับเขาว่าจะแบ่งปัน
นับจากเวลานั้นจนถึงเวลาที่ผมออกจากชิคาโก ผมสวดอ้อนวอนขอให้ได้รับการยืนยันด้วยว่าพระเจ้าจะทรงยอมรับการเสียสละของผมในการรับใช้งานเผยแผ่
สามสัปดาห์ต่อมา ผมขึ้นเครื่องบินที่จะพาผมกลับบ้าน เมื่อผมเดินไปถึงที่นั่ง คนในที่นั่งข้างผมเงยหน้ามอง “ไม่มีทาง!” เธอบอก “ไม่อยากจะเชื่อ!”
ความคิดแรกของผมคือ “เยี่ยมเลย เธอเกลียดมอรมอน!” เมื่อผมนั่งลง เธอบอกผมว่าเธอชื่อเคลลีย์และเธอเป็นผู้เปลี่ยนใจเลื่อมใสใหม่ เธอแสดงให้เห็นว่าเธอรู้สึกมีความสุขมากที่ผู้สอนศาสนานั่งใกล้กับเธอ เคลลีย์บอกผมว่าคนสุดท้ายที่เธอนั่งด้วยเป็นพวกต่อต้านมอรมอนและแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับศาสนาใหม่ของเคลลีย์อย่างไม่เกรงใจ เคลลีย์สับสนและมีคำถาม เธอจึงสวดอ้อนวอนขอคำตอบและการปลอบโยน
ผมสวดอ้อนวอนในใจและเป็นพยานถึงความจริงของพระกิตติคุณและความรักที่พระผู้เป็นเจ้าทรงมีต่อบุตรธิดาของพระองค์รวมทั้งต่อเธอ ผมบอกเธอเกี่ยวกับคำแนะนำที่ผมได้รับจากบราเดอร์ทรีมิลโล ผมพูดว่าพระผู้เป็นเจ้าทรงเตรียมช่วงเวลาพิเศษนี้ให้เธอ
เคลลีย์น้ำตาคลอและขอบคุณผม เธอพูดด้วยว่า “ดิฉันบอกได้เลยว่าคุณเป็นผู้สอนศาสนาที่ดีและพระเจ้าทรงยอมรับการเสียสละของคุณ” ผมรู้สึกทันทีถึงความรักอย่างสุดซึ้งที่พระผู้เป็นเจ้าทรงมีต่อผม คราวนี้ผมร้องไห้ ผมน้ำตาคลอ ขอบคุณเคลลีย์ และบอกเธอว่าเธอเป็นคำตอบการสวดอ้อนวอนของผม ผมตอบคำถามของเธออีกสองสามข้อ และเราแลกที่อยู่อีเมลกัน
เที่ยวบินของผมลงจอด เราโบกมือลาขณะเธอเดินไปขึ้นเที่ยวบินถัดไป ผมจะสำนึกคุณตลอดไปที่พระบิดาบนสวรรค์เต็มพระทัยประทานพรเราในวิธีที่ละมุนละม่อมเช่นนั้น